Ολοταχώς για αιματοχυσία οδεύει η Τουρκία;

Ο γνωστός από την εμπλοκή του στην υπόθεση Οτζαλάν, και εξαιρετικός γνώστης των τεκταινομένων στην Τουρκία, Σάββας Καλεντερίδης, δημοσίευσε στον διαδικτυακό κόμβο που διατηρεί, τον «ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝΑ», μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάλυση – εκτίμηση για το μέλλον της Τουρκίας σε περίπτωση που επανεκλεγεί, όπως όλα δείχνουν, το ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η ανάλυση – σενάριο παρουσιάζει...
μεγάλο ενδιαφέρον και απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί απλά ως «σενάριο», δεδομένης της βαθιάς γνώσης του συγγραφέα, αλλά και διότι στηρίζεται σε πραγματικές υποθέσεις, όχι κάτι το οποίο ΘΑ συμβεί και είναι μακριά από την πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα.
Αναδημοσιεύουμε το άρθρο, αφού έρχεται κυριολεκτικά ως συνέχεια της σημερινής μας ανάρτησης για το εκλογικό «άδειασμα» του Ερντογάν από τους Κούρδους. Η κατάσταση στην Τουρκία είναι εξαιρετικά περίπλοκη και σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με την εικόνα του δυναμισμού που με εμφανές άγχος προσπαθεί να περάσει η Τουρκία διεθνώς.
Ακολουθεί το άρθρο του Σάββα Καλεντερίδη, το οποίο μπορεί κανείς να το διαβάσει και στη διεύθυνση:
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/06/blog-post_9341.html?
ΕΝΑ ΣΕΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΣΤΟ ΣΥΡΤΑΡΙ ΣΑΣ.
Σε λίγες ημέρες ολοκληρώνεται ο προεκλογικός αγώνας στην Τουρκία και σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, το κόμμα του Ρετζέπ Ταγίπ Ενρτογάν θα καταγάγει σημαντική νίκη, πετυχαίνοντας ποσοστό που θα ξεπερνά του 45%. Το κρίσιμο για την επιβίωση της κυβέρνησης Ερντογάν, παρά τα υψηλά ποσοστά που θα λάβει στις εκλογές, είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει σε δυο βασικά ζητήματα. Το ένα είναι το λεγόμενο “βαθύ κράτος” και οι μηχανισμοί του, ο ισχυρότερος από τους οποίους είναι οι ίδιες οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, και το άλλο είναι το Κουρδικό Ζήτημα.
Το βαθύ κράτος αποτελεί φυσική και πολιτική απειλή για τον ίδιο τον Ερντογάν και για το κόμμα του, και θα εξηγήσουμε γιατί.
Ο στυγνός κρατισμός και οι αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις της κεμαλικής εξουσίας από το 1923 και εντεύθεν, δεν επέτρεψαν το σχηματισμό πολιτικής συνείδησης και πολιτικών δυνάμεων στην τουρκική κοινωνία οι οποίες θα μπορούσαν να αντιπαρατεθούν πολιτικά και με πολιτικούς όρους στο πολιτικό Ισλάμ, που εκφράστηκε για πρώτη φορά με τον Μεντερές, στη συνέχεια με τον Ερμπακάν και τώρα με τον Ερντογάν, με διαφορετικές εκδοχές την κάθε φορά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο μοναδικός αντίπαλος του Ερντογάν και του ΑΚΡ να είναι το βαθύ κράτος και οι μηχανισμοί του, οι οποίοι επιδιώκουν τη φυσική εξόντωση του πρώτου και την πολιτική αποδυνάμωση του δεύτερου.
Έτσι, ακριβώς επειδή το βαθύ κράτος είναι ένας επικίνδυνος αντίπαλος, μέχρι στιγμής ο Ερντογάν επιχειρεί να το εξουδετερώσει με αστυνομικές και δικαστικές μεθόδους, ενισχύοντας από τη μια πλευρά το αστυνομικό κράτος, που έχει ανοικτούς λογαριασμούς με το Στρατό από το παρελθόν, και προσπαθώντας να ελέγξει από την άλλη το Δικαστικό Σώμα. Η κατάσταση αυτή