Οι Έλληνες για να βγουν από την κρίση και ν' αποκτήσουν πληρότητα χρειάζεται να εξισορροπήσουν το προσωπικό συμφέρο με το δημόσιο συμφέρον

Του συνεργάτη μας ΜΟΥΝΤΟΥΡΗ ΑΝΔΡΕΑ
Συνταξιούχου εφοριακού.

Αρκετοί φίλοι που με συναντούν στους δρόμους της πόλης, συχνά με ρωτούν να τους πω τι γίνεται με την οικονομική κρίση, κι αν βλέπω κάποιο φως στην άκρη του τούνελ.

Η αλήθεια είναι, ότι από τις αρχές του 2008 είχα προβλέψει την επερχόμενη οικονομική κρίση , αν κι αυτή δεν.....
είχε εκδηλωθεί ακόμη στο σύνολό της. Μάλιστα τότε είχα δημοσιεύσει κι ένα σχετικό άρθρο μου με τίτλο « Μπήκαμε σε τροχιά οικονομικής ύφεσης ». Σ’ εκείνο μου το άρθρο απέδιδα τα αίτια της κρίσης κυρίως στο τεράστιο δημόσιο χρέος, στα δημοσιονομικά ελλείμματα, στη μείωση της παραγωγής αγαθών και παροχής υπηρεσιών, στην αύξηση της ανεργίας και στην επενδυτική άπνοια. Η όλη αυτή δυσμενής κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο αφού είχε ν’ αντιμετωπίσει, αφ’ ενός μεν τις συνέπειες της παγκόσμιας κρίσης, και αφ’ ετέρου δε το αρνητικό για την ελληνική οικονομία κλίμα της εποχής, όπως αναξιοκρατία, αδιαφάνεια, διαφθορά και διαπλοκή συμφερόντων, και γενικότερα έναν πολιτικό εκφυλισμό που είχε ξεπεράσει τα όρια κάθε ηθικού φραγμού. Ο άκρατος κομματισμός γινόταν το εμπόδιο κάθε δημιουργικής προσπάθειας.

Δόθηκε από την Ε.Ε. στη χώρα μας πακτωλός χρημάτων υπό μορφή επιδοτήσεων και οικονομικών ενισχύσεων γι’ ανάπτυξη κι ευημερία του λαού μας, κι εμείς αντί να βελτιώσουμε και να εκσυγχρονίσουμε τα μέσα παραγωγής για να κάνουμε περισσότερο ανταγωνιστική την οικονομία μας, τα περισσότερα απ’ αυτά τα χρήματα πήγαν στις τσέπες των ημετέρων. Δυστυχώς δεν μας ενδιέφερε η δημιουργία ενός ισχυρού Κοινωνικού Κράτους, ενός Κράτους Δικαίου παρά μας ενδιέφερε να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό Κομματικό Κράτος, για να παραμείνουμε, όσο γίνεται περισσότερο στην εξουσία. Πόσο δίκιο είχε ο μεγάλος Παζολίνι, ( Ιταλός σκηνοθέτης και διανοούμενος) όταν έλεγε : « Βλέπουμε σήμερα τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου, τους καμαρώνουμε και χαιρόμαστε γι’ αυτό, κι όμως θα έρθει κάποτε ο καιρός που αυτοί οι ιδεολόγοι αγωνιστές θα γίνουν αλαζόνες και θα μετατραπούν σε δυνάστες του ελληνικού λαού».

Έτσι … μ’ όλα τούτα φθάσαμε στη σημερινή « κατάντια ».

Η σημερινή κυβέρνηση συνειδητοποιώντας τα λάθη του παρελθόντος δείχνει να έχει καλές προθέσεις και να προσπαθεί να ανακτήσει ξανά την εμπιστοσύνη των πολιτών. Οι λαϊκισμοί και οι τόνοι αντιπαράθεσης τουλάχιστον μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων έχουν χαμηλώσει. Η αλήθεια είναι, ότι από την πλευρά της κυβέρνησης σ’ ορισμένους τομείς έχουν γίνει και θετικά βήματα. Ακόμη, και η δημοσιονομική της πολιτική αρχικά έβλεπα να βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση, όμως στη συνέχεια, στην προσπάθειά της να τηρήσει τους όρους του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου παρέκλινε της πορείας της κι άρχισε να παραπαίει. Σε ότι αφορά σημαντικούς τομείς της οικονομίας, όπως ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα, ανεργία οι δείκτες παρουσιάζονται αρνητικοί. Η ύφεση βαθαίνει όλο και περισσότερο. Ο προϋπολογισμός δεν μας βγαίνει και τα κρατικά έσοδα μειώνονται. Και πώς