'Eίμαστε ξύπνιοι.....Τι ώρα είναι;.....΄Ωρα να φύγουν' ! ! !

Κρίνω σκόπιμο να κάνω, περιληπτικά, ορισμένες επισημάνσεις, προτού πω την γνώμη μου για τον τρόπο που νομίζω πως πρέπει να μετέχει το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής στις φετινές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου και την τρόικα, στις 10/9/2011 στη ΔΕΘ.

Πρώτον: Έχει γίνει έθιμο, κάθε χρόνο, με αφορμή την παρουσία του Πρωθυπουργού της εκάστοτε κυβέρνησης στη ΔΕΘ, όπου εκεί, κατά κανόνα, ανακοινώνει και σχολιάζει τις κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησής του, οι πολιτικές δυνάμεις του αριστερού και εν γένει του ριζοσπαστικού χώρου να διαδηλώνουν και να....
διαμαρτύρονται ενάντια στα εκάστοτε κυβερνητικά μέτρα και τις εξαγγελίες… κυρίως με μια πορεία που ξεκινάει από την Καμάρα ή από το άγαλμα του Βενιζέλου και καταλήγει στο «Βελλίδειο». Στις προσυγκεντρώσεις για την πορεία, αλλά και στην ίδια την πορεία, ο κάθε πολιτικός σχηματισμός, η κάθε συνδικαλιστική οργάνωση που πρόσκειται στη μια ή την άλλη πολιτική παράταξη, φροντίζουν επιμελώς, με τα συνθήματα, τα πανό και την εν γένει στάση τους, να προβάλουν την ιδιαιτερότητά τους και να περιχαρακώνουν, με έντονο τρόπο, τα μέλη, τους οπαδούς και τους φίλους τους. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές, για να μη πω όλες, η αντιπαλότητα που εκδηλώνεται μεταξύ των διαφόρων πολιτικών τμημάτων που μετέχουν στην πορεία, είναι μεγαλύτερη από την αντιπαλότητα που εκδηλώνεται στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική. Άλλωστε, όπως γνωρίζουμε όλοι, οι διαφορετικοί χώροι εκκίνησης και, πολλές φορές, οι διαφορετικοί χρόνοι που συντελούνται οι πορείες διαμαρτυρίας, την ακραία εχθρότητα μεταξύ των τμημάτων του αριστερού και του εν γένει ριζοσπαστικού χώρου υπογραμμίζουν, και τίποτ’ άλλο.

Δεύτερον: Συνήθως, για να μην πω πάντα, στην πορεία -ή στις πορείες- διαμαρτυρίας, και πριν οι διαδηλωτές καταλήξουν στο «Βελλίδειο», γίνονται προβοκάτσιες και επεισόδια. Τα γεγονότα που ακολουθούν δίνουν πάντα τροφή στην προπαγάνδα του καθεστώτος ενάντια στο μαζικό κίνημα. Έτσι, δημιουργείται κλίμα αποσυσπείρωσης στις κοινωνικές δυνάμεις που εναντιώνονται στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική. Δυστυχώς, αυτή θα είναι η αναπόφευκτη συνέπεια για το μαζικό κίνημα, για όσο διάστημα ο ριζοσπαστικός χώρος θα εμφανίζεται κατακερματισμένος και ανίκανος να περιφρουρήσει τις λαϊκές κινητοποιήσεις από τις προβοκάτσιες.

Τρίτον: Συνήθως, για να μην πω πάντα, στο «Βελλίδειο» μαζεύεται πλήθος λαού -που θέλει να διαμαρτυρηθεί ενάντια στην εκάστοτε κυβέρνηση- πολύ μεγαλύτερο από αυτό που συμμετέχει στην πορεία. Είναι εκείνοι που, αφενός, θέλουν ν’ αποφύγουν τις προβοκάτσιες και τα δυσάρεστα, και αφετέρου εκδηλώνουν αυθόρμητα την ανάγκη να εναντιωθούν στη λογική της «κοπαδοποίησης», στον κατακερματισμό των δυνάμεων και στις πολιτικές πρακτικές, που έχουν οδηγήσει το ριζοσπαστικό και το εν γένει δημοκρατικό και προοδευτικό κίνημα στην ήττα, την παρακμή και την κρίση.

Στις σημερινές συνθήκες, η ιδιομορφία της δομικής πολιτικο-οικονομικής κρίσης του ελλην