Οι αρχαίες Ελληνικές πόλεις του Εύξεινου Πόντου

Το όνομα 'Μαύρη Θάλασσα' (αρχικά Άξεινος Πόντος' (αφιλόξενη θάλασσα), αργότερα μετονομασμένος σε Εύξεινος Πόντος (φιλόξενη θάλασσα) για να κερδηθεί η εύνοια της θάλασσας, επινοήθηκε από τους Αρχαίους Έλληνες, λόγω του ασυνήθιστου μαύρου χρώματος, σε......
σύγκριση με την Μεσόγειο Θάλασσα. Η ορατότητα μέσα στο νερό στη Μαύρη Θάλασσα είναι κατά μέσο όρο περίπου 5 μέτρα, σε σχέση με τα 35 μέτρα που μπορεί να φτάσει στη Μεσόγειο. Ωστόσο, το νερό στις φωτεινές, καθαρές μέρες είναι όσο μπλε όσο και οποιασδήποτε άλλης θάλασσας. Η γη στο ανατολικό όριο της Μαύρης Θάλασσας, η Κολχίς (σημερινή Γεωργία, σηματοδοτούσε για τους Έλληνες ένα από τα όρια του αποικιακού τους χώρου.

Κατά την Ελληνική μυθολογία η περιοχή κατοικείτο από τη θεότητα «Πόντος», γιος του Αιθέρα και της Γαίας. Είναι επίσης η θάλασσα την οποία διέσχισε ο Ιάσονας κατά την Αργοναυτική εκστρατεία με το μυθικό πλοίο Αργώ. Η μυθολογία φέρει δε τον Αυτόλυκο, μέλος της Αργοναυτικής εκστρατείας, ως ιδρυτή της Σινώπης.

Κατά τους Ιστορικούς ο Πόντος αποικίζεται από τους Έλληνες από τον 8ο π.Χ. αιώνα. Η πόλη δε της Μιλήτου φέρεται σαν ιδρύτρια πολλών πόλεων τόσο στα δυτικά, όσο και στα ανατολικά παράλια του Ευξείνου Πόντου.

Οι κυριότερες Ελληνικές πόλεις της περιοχής

Ίστρος, Ιστρόπολις
Η βορειότερη Ελληνική πόλη της αρχαίας Θράκης, στη λεγόμενη Κάτω Μοισία, κοντά στο άλλοτε χωριό Καρά Ομάν που πρόσφατα μετονομάσθηκε σε Ιστρία. Ιδρύθηκε, σύμφωνα με τον Ευσέβιο, από Μιλήσιους το έτος 657, επάνω σε βραχώδη νησίδα στο λεγόμενο "Ιερόν στόμα" του ποταμού Ίστρου ( Δουνάβεως ) από τον οποίο και έλαβε το όνομά της, όπως μαρτυρεί ο Σκύμνος ο Χίος. Το πολίτευμά της αρχικά ήταν ολιγαρχικό και από την κλασική εποχή κι εντεύθεν δημοκρατικό, από δε το έτος 400 έκοψε και δικό της ασημένιο νόμισμα. Επί Φιλίππου και Αλεξάνδρου παρέμεινε αυτόνομη, και αργότερα πρωτοστάτησε στην λεγομένη Ομοσπονδία της Πενταπόλεως, αλλά αποκοπείσα σταδιακά από τους βασικούς εμπορικούς δρόμους άρχισε να φθίνει, κατά την εποχή δε του Στράβωνος ( αρχές 1ου αιώνος μχ.χ. ) ήταν μικρό πολίχνιο. Οι ανασκαφές του 1914 ανέδειξαν το ρωμαϊκό τείχος της πόλεως, πάχους τριών μέτρων με πολλαπλούς πύργους ύψους έως και 8 μ. και έφεραν στο φώς δύο Ναούς των κλασικών χρόνων, έναν του 5ου αιώνος της Θεάς Αφροδίτης και έναν του 4ου αιώνος του Μεγάλου Θεού με αναθήματα του Πεισιστράτου Μνησικλέους εκ Θάσου.

Τόμοι, Τόμις, Τομεύς
Αποικία των Μιλησίων ιδρυθείσα περί τον 7ο αιώνα, 250 - 300 στάδια νοτίως της πόλεως Ίστρου. Κατά την τοπική παράδοση εκεί είχε θάψει ο βασιλεύς της Κολχίδος Αιήτης τα κομμάτια του υιού του Αψύρτου, που τον σκότωσε η Μήδεια κατά την φυγή της με τους Αργοναύτες για να καθυστερήσουν οι διώκτες τους. Επί των διαδόχων του Αλεξάνδρου η πόλη υπετάγη στον Λυσίμαχο, εναντίον του οποίου εξεγέρθηκε το 313 μαζί με τις υπόλοιπες Ελληνικές πόλεις της περιοχής, με συμμάχους τους Θράκες και τους Σκύθες. Ο Λυσίμαχος κατέστειλε την εξέγερση, αλλά η πόλη ελευθερώθηκε