Ο κόσμος θέλει να ακούσει κάτι θετικό

Του Μενέλαου Τασιόπουλου

Η δεύτερη , εξ’ ανάγκης , προεκλογική περίοδος στην Ελλάδα είναι πολύ κουραστική. Τόσο για τους ίδιους τους Έλληνες, όσο και για την Ευρώπη.

Είναι παραπάνω από εμφανές ότι η αντίφαση που κυριαρχεί στην Ελλάδα, με την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών να θέλουν να....
μείνουν στο ευρώ , αλλά πολύ λογικά να ισχυρίζονται ότι τα Μνημόνια της καταστροφής είναι πλέον «νεκρό γράμμα», δείχνει το λάθος της «συνταγής» που ακολουθήθηκε από το 2010 και μετά, αλλά και την αδιέξοδη πορεία για την ίδια την Ευρώπη.

Τι αξιοπιστία μπορεί να έχει μια νομισματική ένωση που δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει σε άμεσους χρόνους την κρίση χρέους και δανεισμού, σε μια από τις πιο μικρές της οικονομίες, όπως η Ελληνική, που καλύπτει μόνον το 2% του συνολικού ευρωπαϊκού ΑΕΠ ; Και αν δεν μπόρεσε αυτό , με την φοροδιαφυγή και την «μαύρη οικονομία» στην Ελλάδα να συναγωνίζεται επαξίως την επίσημη οικονομία, τι θα κάνει με τις μεγάλες οικονομίες όπως αυτές της Ιταλίας και της Ισπανίας, που δεν χαρακτηρίζονται από τέτοιες διευκολύνσεις στην αντιμετώπιση των προβλημάτων τους ;

Ο Μόντι, ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Ιταλίας, δεδομένα ευρωπαϊστής, την προηγούμενη εβδομάδα έκανε μια δήλωση, που δείχνει το μέλλον. Αν η Ιταλία γυρίσει στη λιρέττα και γίνει εξόχως ανταγωνιστική , τι θα κάνει η Γερμανία με το «σκληρό» ευρώ- μάρκο ; Απάντηση το Βερολίνο δεν έδωσε και δεν θα δώσει, όσο και αν πιέσει ο Μόντι ή και ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, ο Φρ. Ολάντ. Γιατί το ευρωπαϊκό αδιέξοδο είναι πολύ πιο απόλυτο απ’ όσο θέλουν οι κατεστημένες δυνάμεις στην Ελλάδα να το παρουσιάζουν.

Η Γερμανία δεν μπορεί να πληρώσει το πρόβλημα ρευστότητας και δανεισμού της ευρωζώνης για τις τράπεζες και τα κράτη. Η ζώνη του ευρώ είναι ναρκοθετημένη από την ίδρυση της, στο Μάαστριχτ. Καταλήγει μια «ιστορική μπλόφα», για να υπάρξει μια παγκόσμια ανακατανομή και αρχική εναρμόνιση , στη Γηραία Ήπειρο, όταν ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε και μαζί του οι δύο κόσμοι του παγκόσμιου, μεταπολεμικού, διπολισμού.

Το «τείχος του Βερολίνου» δεν χωρίζει πλέον την Ανατολή από τη Δύση. Το «φρούριο του Βερολίνου» που πήρε όμως τη θέση του χωρίζει τον Βορρά από τον Νότο. Οι Γερμανοί έπαιξαν το γνωστό έργο, του μεσοπολέμου. Από την Συνθήκη των Βερσαλλιών , στην Ευρώπη του Ράιχ. Παγίδα, νομοτέλεια, παραλογισμός, περιδίνηση; Ποιος νοιάζεται; Το πρόβλημα για τους ευρωπαίους είναι πραγματικό και όχι θεωρητικό.

Τα έθνη και οι λαοί , ότι και αν λένε οι δοτές κυβερνήσεις τους, οι χειραγωγημένες από το υπερκράτος των Βρυξελλών και την παγκόσμια υπερδομή , δεν θα δεχθούν τη Νέα Συνθήκη του Ευρώ, που προωθεί η Γερμανία και η Ένωση των ευρωπαϊκών τραπεζών. Δεν θα δεχθούν ούτε τη Πολιτική Ένωση που προτείνει ο Σόιμπλε, γιατί και τα δύο δημιουργούν την Ευρώπη της Γερμανίας. Αυτήν που δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και εκατομμύρια νεκροί και κατεστραμμένοι, δεν έφθασαν στους Γερμανούς, για να καταλάβουν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι ότι δεν λειτουργεί. Είναι