Μισθούς Βουλγαρίας να παίρνουν αυτοί που τους προτείνουν

Τελικά, ζούμε σε μία εποχή η οποία –τουλάχιστον- δεν μας αφήνει χωρίς καθημερινές εκπλήξεις. Και οι εκπλήξεις αυτές, όλως τυχαίως, έχουν να κάνουν με την πολιτική και την οικονομική ζωή του χώρου που κάποτε ήταν χώρα.

Προσφάτως «έβγαλαν» στην επιφάνεια και το θέμα βουλγαροποίησης των ....
μισθών στην Ελλάδα. Βέβαια, το συμπέρασμα είναι αρκούντως αυθαίρετο και αναιτιολόγητο*, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει για όλους εκείνους που προσδοκούν να κάνουν την κρίση ευκαιρία με τα μέγιστα δυνατά οφέλη. Μήπως αν δοκιμάζαμε να μειώσουμε τους μισθούς των βουλευτών, των υπουργών, των γενικών γραμματέων, των διοικητών ΔΕΚΟ, των κομματικά τοποθετημένων σε οργανισμούς του δημόσιου τομέα, θα έχουμε μεγαλύτερη εξοικονόμηση χρημάτων (αφού εντέλει το πρόβλημα είναι δημοσιονομικό;).

Βέβαια, αυτά συμβαίνουν επειδή κυκλοφορούν ακόμη ατιμώρητοι όλοι εκείνοι που αντάλλαξαν ή (στην καλύτερη γι αυτούς περίπτωση) ξέχασαν το προσωπικό τους χρέος απέναντι στην πατρίδα (το οποίο ανέλαβαν οικειοθελώς) και κατόρθωσαν να χρεώσουν ολόκληρη την χώρα για να εξασφαλίσουν την «δόση εξουσίας» την οποία είναι αδύνατο να αποχωριστούν. Αυτό, φυσικά, είναι και η γενεσιουργός αιτία του σημερινού προβλήματος της χώρας. Άνθρωποι ανίκανοι να παράξουν οποιοδήποτε έργο, επαγγελματίες ανεπάγγελτοι ή επαγγελματίες συνδικαλιστές, νταβατζήδες της δημοκρατίας, κατέληξαν μεσίτες - πωλητές μίας ολόκληρης χώρας, προκειμένου να ικανοποιήσουν την εξουσιομανία τους.
Διαχειρίστηκαν το δημόσιο χρήμα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, κομμάτιασαν την εθνική αξιοπρέπεια αφού ποτέ δεν την κατανόησαν, διέλυσαν συστηματικά τον κοινωνικό ιστό από τον οποίο κρατούσαν αποστάσεις «ασφαλείας», ισοπέδωσαν την οικονομία και επιχαίρουν διαλαλώντας πως «έσωσαν» (πολλάκις) την χώρα…
Αγνώμονες προς τους πολίτες, βιαστές προς το Σύνταγμα, αλλά πάνω από όλα εγωμανείς που συνεχίζουν να λοιδωρούν την κοινή λογική και να απαιτούν ανήθικα αλλά νόμιμα (με νόμους που η ανηθικότητά τους δημιουργεί) τον σεβασμό και την παράταση της καταστροφικής τους παρουσίας!!!

Αφού, λοιπόν, εκπόρνευσαν ένα σημαντικό τμήμα του λαού με τις τακτικές και πρακτικές τους, επιζητούν σήμερα και την σωματική του εξαθλίωση και εκπόρνευση, προκειμένου να ικανοποιήσουν οι ίδιοι την προσωπική τους εξουσιο-λαγνεία που τους προσφέρουν οι νταβατζήδες των διεθνών τραπεζών. Οι άνθρωποι που εξίσωσαν την πολιτική με την πωλητική, ανερυθρύαστοι σήμερα προβάλουν ως λύση τους εαυτούς τους προτείνοντας την «βουλγαροποίηση» των μισθών των πολιτών. Και όχι απλά προτείνουν, αλλά θέλουν και να επιβάλουν την παράνοιά τους ως μοναδική και ενδεδειγμένη λύση στο πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν!!!

Μήπως όμως θα έπρεπε να αντιστραφούν οι προτάσεις των πωλητικών; Μήπως θα έπρεπε να δημευθούν οι προσωπικές τους περιουσίες (σε κινητά, ακίνητα και τραπεζικούς ή άλλους λογαριασμούς), να καταδικαστούν οι ίδιοι και τα μέλη των οικογενειών τους σε μόνιμη φτώχεια, στην ανεργία, στην παύση κάθε κρατικής και κοινωνικής μέριμνας, σε «βουλγ