Κύριε Κασιδιάρη,ντροπή σας

Γράφει η Φιλαρέτη

Με αφορμή το γνωστό περιστατικό χειροδικίας από ένα νεαρό προς δυο κυρίες, απάντων όντων πολιτικών προσώπων, ως πολίτης αυτού του τόπου, αισθάνομαι απόλυτη την ανάγκη να διαμαρτυρηθώ για τη βία στη ζωή μας και να θέσω το θέμα του προσδιορισμού της, της προέλευσης και της προοπτικής της, σε....
μια απόπειρα να καταλάβουμε τι λέμε και τι κάνουμε.

Δηλαδή: Από ποιόν να ζητάμε τα ρέστα και ποιόν να κατηγορούμε. Αν διατηρούμε το δικαίωμα να προπηλακίζουμε τους συνομιλητές μας (με διάφορους τρόπους- ποικίλλουσας εντάσεως) λόγω διαφωνίας, ή για εφφέ. Αν θεωρούμε τα προσωπικά δεδομένα απρόσβλητα μόνο για ορισμένους, αλλά πάντως όχι για τους πολιτικούς μας αντιπάλους.

Σύμφωνα με μια πρόχειρη προσπάθεια που έκανα για τον προσδιορισμό της βίας, θα έλεγα ότι μπορούμε να συναντήσουμε τη βία ως μια λεκτική διατύπωση ή έμπρακτη (δι’ ενεργειών) έκφραση και μεθόδευση πρακτικής, που ασφαλώς γίνεται προς επικράτηση του ασκούντος τη βία, μέσω της οποίας σκοπείται η πρόκληση ζημίας σε πρόσωπα, πράγματα (ζώα και περιουσιακά αντικείμενα) και άλλα ηθικά ή περιουσιακά συμφέροντα. Ας διακρίνουμε τη βία στο δημόσιο βίο, από εκείνη στον ιδιωτικό.

Έτσι,λοιπόν, βία σε βάρος των πολιτών (δηλαδή βία στο δημόσιο βίο) ασκείται με διάφορους τρόπους. Οι πολίτες έχουν επανειλημμένα «βιαστεί» από τους πολιτικούς στη νοημοσύνη, την αξιοπρέπεια,την οικονομική κι επαγγελματική τους κατάσταση και προοπτική, στην προσδοκία για την εκπλήρωση των υπεσχημένων από τους πολιτικούς για την πρόοδο της κοινωνίας και την απολαβή θεσμών κράτους δικαίου και ισονομίας. Και όχι μόνο. Έχουν επίσης κατ’ εξακολούθηση οι πολίτες«βιαστεί» από τους προπομπούς των πολιτικών, τους δημοσιογράφους, οι οποίοι αντί να διαφωτίζουν ζητήματα και να παρουσιάζουν γεγονότα, έχουν καταστήσει τα δελτία ειδήσεων φορείς πολιτικών αναλύσεων και προπαγάνδας αναλόγως πολιτικού αφεντικού, ή άλλων ενδεχομένως δεσμεύσεων. . Έχουν επίσης κατ’ εξακολούθηση οι πολίτες «βιαστεί» και κάθε μέρα «βιάζονται» από την ανάλγητη και ανίκανη διοίκηση όλων των επί μέρους δράσεων του δημοσίου βίου. Ας μη κρίνουμε τη Δικαιοσύνη,ή «τα πανθ’ ορά», αλλά μερικά τα ξεχνάει ή τα παραβλέπει.

Για παράδειγμα, παρατίθενται περιπτώσεις βίας στο δημόσιο βίο:

ι. Βία σε βάρος των πολιτών ασκείται με τη μη εκπλήρωση των προεκλογικών υποσχέσεων.

ιι. Βία σεβάρος των πολιτών ασκείται όταν δεν βγαίνει το πρόγραμμα που εφαρμόζει η κυβέρνηση και παρ’ όλα αυτά, χωρίς αιδώ και αίσθηση ευθύνης, χωρίς ευθιξία και συνέπεια, σε δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα, εξακολουθεί να κυβερνά, ισχυριζόμενη κάθε τόσο διάφορα ασυνάρτητα και εντελώς ατελέσφορα.

ιιι. Βία σεβάρος των πολιτών ασκείται όταν είναι κλειστό το λιμάνι από απεργούς, πράγμα που δεν επιτρέπει τη μεταφορά προϊόντων τα οποία σαπίζουν στα χέρια του παραγωγού και –ανάμεσα στα άλλα- μένουν και τα ξενοδοχεία χωρίς πελάτες-τουρίστες, απλά και μόνο για να επιδιωχθούν οι επαγγελματικοί στόχοι των λιμενεργ