ΚΟΥΛΟΥΡΙΑΝΟΣ

ανοιξη του 1962. Ο Ανδρέας Παπανδρέου επισκέπτεται την Κορώνη της Μεσσηνίας και μένει στο πατρικό σπίτι του φίλου του Δημήτρη Κουλουριάνου. Είκοσι χρόνια αργότερα (1982) αναθέτει ως Πρωθυπουργός στον παλιό του φίλο (έγκριτο πια οικονομολόγο και στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας) το υπουργείο Οικονομικών. Η θητεία του Κουλουριάνου ήταν σύντομη (13 μήνες), γεμάτη από «όχι» σε παροχές που θεωρούσε ότι....
οδηγούσαν σε νέο δανεισμό. Την περασμένη Τετάρτη «Το Βήμα» τον συνάντησε στο κτήμα του στην Κορώνη. Αγρότης πλέον και οινοπαραγωγός στα 81 του χρόνια, αποκάλυψε άγνωστες λεπτομέρειες για τη γέννηση της «χιονοστιβάδας του χρέους» και μίλησε για το «καθαρτήριο» που θα οδηγήσει στην επόμενη ημέρα.

Αλλιώς φανταζόταν τη δεκαετία του 1980 ο Δημήτρης Κουλουριάνος. «Μετά την πτώση της χούντας, το 1974, υπήρχε διάχυτη ευφορία, νομίζαμε ότι όλα τα προβλήματα θα λυθούν αυτομάτως. Η προσέγγισή μου ήταν ότι το ξεχαρβάλωμα της ελληνικής οικονομίας απαιτούσε μια περίοδο νοικοκυρέματος. Χρειαζόμασταν δύο τετραετίες για να αλλάξουμε τις δομές με μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικέςαλλαγές». Γρήγορα αντιλήφθηκε ότι το πράγμα πήγαινε αλλού. «Βρε παιδιά, δεν γίνεται "στις 18 Σοσιαλισμό", δεν περνάς τόσο εύκολα από ένα σύστημα δυτικό, καπιταλιστικό, σε κάτι άλλο» έλεγε στον στενό κύκλο των συνεργατών του Ανδρέα Παπανδρέου όταν επέμεναν στο σύνθημα «στις 18 Σοσιαλισμό» τις παραμονές του εκλογικού θριάμβου του Π αΣΟΚ (18 Οκτωβρίου του 1981).

Μετά τη νίκη ο Παπανδρέου ζήτησε από τον Κουλουριάνο να εγκαταλείψει την Παγκόσμια Τράπεζα και να αναλάβει διοικητής της ΕΤΒΑ. Επιπλέον, του έδωσε θέση στο Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΠ). Τον επόμενο χρόνο, στις 4 Ιουλίου του 1982, ο Πρωθυπουργός τού έκανε το τραπέζι στο Καστρί. Του ανακοίνωσε ότι την επόμενη ημέρα θα γίνει ανασχηματισμός και ότι αναλαμβάνει υπουργός Οικονομικών...

«Οταν ήμουν υπουργός Οικονομικών, είδα ότι το χρέος άρχισε να παίρνει διαστάσεις πολλαπλασιαστικές» θυμάται ο Κουλουριάνος. Το 1981 το δημόσιο χρέος έφθανε το 30% του ΑΕΠ - το 1989 ανήλθε σε 72% και σήμερα πλησιάζει το 170%. Το «προπατορικό αμάρτημα» της υπερχρέωσης συνέβη τη δεκαετία του 1980. Το αίτημα της αποκατάστασης όσων ζούσαν αποκλεισμένοι και κυνηγημένοι από το κράτος της Δεξιάς, επί δεκαετίες ολόκληρες, ήταν δίκαιο και κυρίαρχο. Οδήγησε όμως σε νοοτροπίες και πρακτικές που σήμερα θεωρούνται από πολλούς η αρχή των δεινών που υφίσταται τώρα η Ελλάδα. «Ανησυχούσα με ποιον έφαγε το βράδυ ο Ανδρέας για να δω την άλλη μέρα τι "επιταγή" θα μου έρθει» λέει χαριτολογώντας. Με τη λέξη «επιταγή» εννοεί τη βροχή των αιτημάτων για παροχές. Παράγοντες του κόμματος και της κυβέρνησης αποσπούσαν τη συγκατάθεση του Πρωθυπουργού και έμπαιναν με θράσος στο γραφείο του.

«Και μου έλεγαν» θυμάται: «"Εσύ τι το παίζεις; Πρωθυπουργός; Αφού συμφωνεί ο Πρωθυπουργός...". Κι εγώ απαντούσα: "Ο Πρωθυπουργός μπορεί να συμφωνεί αλλά σας είπε να πάτε στον Δημήτρη. Και ο Δημήτρης είναι Καραγεώργη Σερβίας 10". <