ΚΚΕ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

1.Η πρωτοφανής κλιμάκωση της επίθεσης που δέχεται ο λαός
στα δικαιώματα και στο εισόδημα του, δεν οφείλεται στη υπαρκτή
διόγκωση του δημόσιου χρέους. Σ’ όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ
εφαρμόζεται σήμερα πολιτική «Μνημονίου Διαρκείας» που οδηγεί το λαό σε σχετική και απόλυτη εξαθλίωση και....
διασφαλίζει φθηνότερη εργατική δύναμη, επιταχύνει τη συγκέντρωση, συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.
Ο βαθύτερος στόχος κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης είναι η
θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων
στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, στην οποία φαίνεται ο ενδοιμπεριαλιστικός
ανταγωνισμός. Όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ εμπλουτίζουν το Εθνικό
Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων και το Πρόγραμμα Σταθερότητας με νέες
σκληρές αντιλαϊκές δεσμεύσεις, που εξειδικεύουν άμεσα τις κατευθύνσεις
του Συμφώνου για το ευρώ.
Στη Γαλλία, στη Βρετανία, στην Αυστρία αυξάνονται τα όρια ηλικίας
συνταξιοδότησης και οι εισφορές των εργαζομένων. Στην Ιταλία, στην
Ισπανία, στην Ιρλανδία αυξάνονται θεαματικά οι άδικοι έμμεσοι φόροι. Στην
Αυστρία, στην Πολωνία, στη Ρουμανία, στη Τσεχία, στην Ιρλανδία,
μειώνονται σημαντικά οι μισθοί των εργαζομένων και ο αριθμός των
δημοσίων υπαλλήλων.

2. Οι εργαζόμενοι δεν ευθύνονται και δεν πρέπει να
πληρώσουν για το δημόσιο χρέος. Η προπαγάνδα της καπιταλιστικής
εξουσίας προσπαθεί να συσκοτίσει τις πραγματικές αιτίες διόγκωσης
του δημόσιου χρέους όπως:
α) Τη δημοσιονομική διαχείριση των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προς
όφελος των μονοπωλιακών ομίλων στη μεταπολιτευτική περίοδο. Βασικό
κοινό χαρακτηριστικό οι νόμιμες φοροελαφρύνσεις της κερδοφορίας του
μεγάλου κεφαλαίου, η εκτεταμένη φοροδιαφυγή και ο πακτωλός κρατικών
ενισχύσεων των επιχειρηματικών ομίλων (αναπτυξιακοί νόμοι, εθνική
συμμετοχή στα Β΄ και Γ΄ΚΠΣ και γενικότερα στις κοινοτικές ενισχύσεις
κλπ). Δηλαδή όλα τα προηγούμενα χρόνια το κράτος δανείσθηκε για να
υπηρετήσει τις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου και τώρα καλεί
τους εργαζόμενους να πληρώσουν.
Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε την περίοδο της πρώτης διακυβέρνησης
του ΠΑΣΟΚ από 26.9% του ΑΕΠ το 1981 σε 64.2% του ΑΕΠ το 1989. Την
περίοδο 1981-1985 η κυβέρνηση ακολούθησε σοσιαλδημοκρατική
διαχείριση με στόχο την ενσωμάτωση μέρους των εργαζομένων με
ρουσφετολογικές προσλήψεις στο δημόσιο τομέα, την εθνικοποίηση
προβληματικών ιδιωτικών επιχειρήσεων κλπ.
Στη συνέχεια υπήρξαν μέτρα περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής
για τους εργαζόμενους, ενώ συνεχίστηκε η σκανδαλώδης κρατική στήριξη των
ομίλων μέσα από τις κρατικές προμήθειες, την ανάθεση δημοσίων έργων, τις
συμβάσεις παραχώρησης, τις συμπράξεις δημοσίου ιδιωτικού τομέα, με
κορυφαίο παράδειγμα τις αντιπαραγωγικές κρατικές δαπάνες για τους
Ολυμπιακούς αγώνες 2004. Το δημόσιο χρέος από 97.4% του ΑΕΠ το 2003,
έφτασε στο 106.8% το 2006