Κάρτα του Πολίτη: Πολιτικό και Θεολογικό

Στην πολιτική μπορεί να γυρίζεις την πλάτη, αλλά η πολιτική δεν γυρνάει σε κανέναν την πλάτη.
Η Κάρτα του Πολίτη είναι ένα καλό παράδειγμα που αποδεικνύει περίτρανα ότι τίποτα δεν είναι έξω από την πολιτική. Το «πολιτικό» και το «θεολογικό» συνδέονται διαλεκτικά και δεν είναι ξεχωριστά, ανεξάρτητα και αυτόνομα «τεμάχια».
Ας δούμε το τι γίνεται μέσα στον εκκλησιαστικό και....
θεολογικό χώρο.

Πρώτον: Υπάρχει η ηγεσία της εκκλησιαστικής ιεραρχίας που δεν θέτει καθόλου το ζήτημα της Κάρτας του Πολίτη ή νίπτει, σαν τον Πόντιο Πιλάτο, τα χέρια της, ψελλίζοντας ότι το ζήτημα αφορά, πρωτίστως, την Πολιτεία και όχι την Εκκλησία.

Εδώ γίνεται ανοικτή και βάναυση διάσπαση του «πολιτικού» με το «θεολογικό»: Μια πρακτική καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΗ και μάλιστα πολιτική στο πλευρό του καθεστώτος και των σχεδιασμών της Νέας Τάξης.

Όταν εγκαταλείπει η Εκκλησία τον Άνθρωπο στις αποτρόπαιες πολιτικές της Νέας Τάξης, στα ΠΟΛΙΤΙΚΑ σχέδια της διεθνούς και εγχώριας κακουργίας (σχέδια αφανισμού της ίδιας της υπόστασης και του Προσώπου του Ανθρώπου), τότε η «θεολογία» της είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ των δημίων του Ανθρώπου, ΠΟΛΙΤΙΚΗ της Νέας Τάξης, με όποιο πνευματικό πρόσχημα και αν επενδυθεί αυτή η στάση.

Όταν σήμερα η Εκκλησία δεν εναντιώνεται ενεργητικά στον εφιάλτη της Νέας Τάξης και στα ποικίλα και μακάβρια εγκλήματά της κατά των λαών, των εθνών και του Ανθρώπου, τότε βρίσκεται στο πλευρό της διεθνούς μαφίας του χρήματος και των εγχώριων «εκτελεστών» της.

Ο μύθος ότι η Εκκλησία ασχολείται, μόνο, με τα «πνευματικά ζητήματα» είναι ένα ταχυδακτυλουργικό τρικ των απολογητών και των «μπράβων» της Νέας Τάξης: Είναι το δόλιο τέχνασμα της «διάσπασης» του «θεολογικού» ή πνευματικού» από το «πολιτικό». Ένα πολιτικό τέχνασμα που «ουδετεροποιεί», δολίως, τη θεολογία και το «πνεύμα» από τη ζωή, δηλαδή λειτουργεί ΠΟΛΙΤΙΚΑ υπέρ των κυρίαρχων δυνάμεων της παγκόσμιας και εγχώριας κακουργίας…

Με πιο απλά λόγια: Η Εκκλησία εδώ δεν λειτουργεί ΕΞΩ από την πολιτική (αυτό είναι ουτοπία), αλλά υπηρετεί την Πολιτική των ισχυρών του χρήματος, την πολιτική της Νέας Τάξης…

Δεύτερον. Υπάρχει ένα ρεύμα μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας και της θεολογίας που τάσσεται και αγωνίζεται ανοικτά εναντίον της Κάρτας του Πολίτη. Εδώ η Ενότητα Πολιτικού-Θεολογικού, Πνεύματος και Πράξης ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ και η διαλεκτική αυτή δεν διασπάται με ταχυδακτυλουργικά τρικ.

Βεβαίως και μέσα σε αυτήν την Πολιτική Παρέμβαση υπάρχει μία «επιμέρους» και «ειδική» διάσπαση του «πολιτικού» από το «θεολογικό»: Η σεχταριστική πρόταξη, ορισμένων θεολογικών κύκλων, του 666 κ.λπ… καθώς και η επικέντρωση του αγώνα σε αυτό.

Το να εμμένει κανείς στο 666 και το «σφράγισμα» χάνει το δάσος πίσω από το δέντρο. Αν δεν αναχαιτιστεί η επιβολή της Κάρτας τίποτα δεν μπορεί να διασωθεί. Αν επικρατήσει η παγκόσμια διακυβέρνηση και η ψηφιοποίηση του Ανθρώπου, τότε θα μπει και το «σήμα» του παγκόσμιου ναζισμού. Είτε, ίσως, ο αγ