Κάποιες σκέψεις για το μέλλον

Tου Jon D. Markman (MW)

Κάπως έτσι λοιπόν τελειώνει ο Μάϊος με την ανάμνηση του φεστιβάλ ταχύτητας “Indy 500” του αμερικανικού μηχανοκίνητου αθλητισμού αλλά και του ηρωικού νεκρού του Dan Wheldon τον Οκτώβριο κατά τη διάρκεια του αγώνα του Las Vegas. Πρόκειται για δύο γεγονότα που θέτουν οι επενδυτές σε μία στοχαστική διάθεση εμποτισμένη με τη.....
μυρωδιά της βενζίνης και των λουλουδιών.

Σας παραθέτουμε κάποιες σημειώσεις για να προετοιμαστείτε για μία άλλη επερχόμενη εβδομάδα γεμάτη από συγκινήσεις … πολλών οκτανίων.

Προσπαθώντας να εξηγήσουμε την οικονομική κατάσταση της Ευρώπης σε ένα γκρουπ εφήβων σε κάποια κατασκήνωση, αναγκάστηκα να εφεύρω έναν παραλληλισμό αρκετά αντιπροσωπευτικό με την περίπτωση και να τον χωρέσω σε ένα περιορισμένο μήνυμα κειμένου (τόσο όσο ήταν αρκετό για να διατηρήσω συγκεντρωμένη την προσοχή του νεαρού ακροατηρίου).

Και εδώ είναι το κείμενο: «Η ζώνη του ευρώ είναι ένα κατάλοιπο του Ψυχρού Πολέμου. Συστάθηκε κυρίως, για να θέσει σε ουδετερότητα τη Γερμανία μετά την βίαιη προσπάθειά της να κυριαρχήσει στην περιοχή κατά τη διάρκεια των πολέμων του 1914-1918 και 1939-1945. Η Γερμανία έχασε και τις δύο πολεμικές συγκρούσεις, αλλά τώρα φαίνεται, κατά ειρωνεία της τύχης, να έχει κερδίσει στην ειρήνη. Ο τρόπος που η Καγκελάριος Μέρκελ αντιμετωπίζει τους χαμένους αυτής της ειρηνικής νεότερης οικονομικής «μάχης» δηλαδή την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Ιταλία και την Πορτογαλία αλλά και κατά το επόμενο έτος, θα είναι κρίσιμος για την τύχη του κόσμου στην επόμενη δεκαετία».

Η ευρωπαϊκή οικονομία βελτιώνεται με αργούς ρυθμούς, καθώς τα μέτρα λιτότητας περιορίζουν τα κρατικά επίπεδα του χρέους. Φυσικά αυτό συμβαίνει εις βάρος της οικονομικής ανάπτυξης. Αλλά δεν μπορείτε να απολαύσετε τα πλεονεκτήματα του τελευταίου, χωρίς πρώτα να βιώσετε τα μειονεκτήματα του πρώτου. Τα πάντα είναι θέμα αλληλουχίας. Οι ιδεαλιστές θέλουν να μειώσουν τα ελλείμματα και να αναπτύσσονται ταυτόχρονα. Είναι σχεδόν αδύνατο. Αυτό είναι σαν να θέλει κάποιος να κάνει και δίαιτα και να αναπτύσσει μυϊκή μάζα την ίδια στιγμή. Οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, εξαναγκαζόμενοι από τους “bond vigilantes” (τους τιμωρούς) των ομολόγων, αποφάσισαν να απομοχλεύσουν το πρώτο και να γιγαντώσουν το δεύτερο. Είναι ο σωστός δρόμος. Βραχυπρόθεσμα, θα προκαλέσει πόνο αλλά μακροπρόθεσμα θα επιφέρει κέρδος.

Οι νομοθέτες της Ευρώπης και της Αμερικής, αγωνίζονται να ρυθμίσουν τον κλάδο των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Οι τράπεζες έχουν αναδείξει αυτό το πρόβλημα, με τη συνήθη απληστία τους και την ανεύθυνη συμπεριφορά τους. Αλλά ο Jim O'Neill, αναλυτής της Goldman Sachs αναρωτιέται : «Είμαστε πεπεισμένοι ότι η χρηματοπιστωτική σταθερότητα ισοδυναμεί με την οικονομική ανάπτυξη;» Αν και προκατειλημμένος, εγείρει ένα μεγάλο ερώτημα.

Όλοι μας θέλουμε τις ιδιωτικές τράπεζες να λειτουργούν με ασφάλεια, αλλά τις χρειαζόμαστε επίσης και να αναλαμβάνουν κινδύνους, αλλιώς δεν θα υπάρξει καμία πρόοδ