Η ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΝ

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὕστερα ἀπό εἰσήγηση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, Προέδρου αὐτῆς, ἀποφάσισε γιά τήν 30ή Ἀπριλίου 2011 Πανελλήνια συνάντηση τῶν θεολογικῶν Ἑνώσεων στήν Ἱερά Μονή Πεντέλης γιά τό ὡράριο διδασκαλίας τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στήν Ἐκπαίδευση.
Τήν διοργάνωση τῆς Ἡμερίδος αὐτῆς ἡ Ἱερά Σύνοδος ἀνέθεσε στη Συνοδική Ἐπιτροπή ἐπί τῆς χριστιανικῆς Ἀγωγῆς καί τῆς Νεότητος, τῆς ὁποίας τήν εὐθύνη και πρωτοβουλία τῶν ....
συζητήσεων εἶχε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ κ. Ἰγνάτιος, προεδρεύοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου, καί μέ τήν παρουσία τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων κ. Δανιήλ Καισαριανῆς καί Χρυσοστόμου Μεσσηνίας...
Τή συζήτηση παρακολούθησαν, χωρίς νά λάβουν τό λόγο, κληρικοί τῶν Συνοδικῶν Γραφείων, οἱ Κοσμήτορες τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν Ἀθηνῶν καί Θεσσαλονίκης, μετά λόγου, Ἐκπρόσωποι τῶν Θεολογικῶν Ἑνώσεων, καί τῶν Παραρτημάτων ἀνά τήν Ἑλλάδα τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ) μετά λόγου, καί οἱ ὁποῖοι δέν περιόρισαν τό λόγο τους μόνο στό ὡράριο διδασκαλίας ἀλλά ἀναφέρθηκαν κατηγορηματικά στήν ὑποχρεωτικότητα καί στόν ὀρθόδοξο χαρακτήρα τοῦ Θεολογικοῦ καί ὁμολογιακοῦ μαθήματος, τό περιεχόμενο τοῦ ὁποίου προσδιορίζεται καί κατοχυρώνεται ἀπό τό Σύνταγμα καί τούς νόμους τῆς Πολιτείας. Ἀπό ὅλους τούς ὁμιλητές τονίσθηκε ὁ διορισμός πτυχιούχων θεολόγων στή Δημοτική Ἐκπαίδευση γιά τή διδασκαλία τοῦ ΜτΘ στά Δημοτικά σχολεῖα. Ἐπίσης, ὁμόφωνη ἦταν ἡ θέση νά μή ἀλλάξει ἡ ὀνομασία τοῦ Μαθήματος. Ἡ δέ ὁρολογία-ὀνομασία «Θρησκεία καί κόσμος» γιά τήν Β´ Λυκείου, νά ζητηθεῖ ἀπο τό Ὑπουργεῖο Παιδείας ἡ ἀπόσυρσή της.

Τά ὅσα ἀκολουθοῦν, ἦταν προετοιμασμένα νά ἀνακοινωθοῦν- κατατεθοῦν στη συζήτηση γιά ἕνα εὐρύτερο προβληματισμό καί συμπνευματισμό. Ἀνταποκρινόμενος στήν παράκληση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου νά περιορισθῶ στό χρόνο τῶν πέντε (5) λεπτῶν τῆς ὥρας, ἀναφέρθηκα μόνο στά ὅσα περικλείονται σέ εἰσαγωγικά:

1. «Ἡ θεσμική κατοχύρωση τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος στην Ἐκπαίδευση.
Τό Μάθημα τῶν θρησκευτικῶν εἶναι θεσμικά κατοχυρωμένο: α) Ὡς πρός τό Ὀρθόδοξο χριστιανικό περιεχόμενο. Δηλαδή ἑρμηνεία τῶν Γραφῶν, πατερική θεολογία- Δόγμα, Λατρεία και Ἐκκλησιαστικό Ἑορτολόγιο, Ἱστορία κατά τή χρονική διαδρομή τῶν γεγονότων-γραμμική πορεία και μέθοδο καί ὄχι θεματική κατά τά Annanes (Παρίσι 1929), οὔτε αἰτιοκρατική-αἴτιο-ἀποτέλεσμα κατά τη σκέψη καί μέθοδο τοῦ ἱστορικοῦ ὑλισμοῦ κ.λ.π. (Βλ. Ἠλία Δ. Μπάκου, Μεθοδολογία λόγου και γραφῆς, Ἀθήνα 1999). β) Τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος, ἄρθρο 16 και ἡ κρατοῦσα νομοθεσία- νόμος 1566/85, νόμος 590/77 καί οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ 3356/1995 και 2076/1998, καθώς καί ἡ σχετική Εὐρωπαϊκή νομοθεσία δέν ἐπιτρέπουν ἀποκλίσεις ἀπό τόν χαρακτήρα τοῦ ΜτΘ, ἀπό την ὑποχρεωτικότητα αὐτοῦ καί προβλέπεται σαφέστατα ὡς ἐλάχιστες ὧρες διδασκαλίας δύο (2) ὧρες τήν ἑβδομάδα γιά κάθε τάξη. Ἑπομένως το δίωρο εἶναι νομίμως ὑποχρεωτικό καί γιά τή Γ´ τάξη Λυκείου. Ἡ Πολιτεία ὀφείλει νά τηρεῖ τή νομιμ