Η ώρα της αλήθειας

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη


Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε. Είναι η χώρα που κυβέρνησε ο Σημιταράς ο Κουρδοφάγος. Είναι το δοβλέτι όπου εκλέχτηκε βουλευτής κι έγινε υφυπουργός Παιδείας η Κούρκουλα, γιατί έπαιζε επί χρόνια την καθυστερημένη στην «Λάμψη». Εδώ είναι ο τόπος με τα 15 κανάλια και τα 10.000 σκυλάδικα, η χαρά του Πακιστανού και του.....
«αντεξουσιαστή» Βορείων Προαστίων. Εδώ κάποιοι πιστεύουν, πως κατοικούν χρυσόψαρα, που έχουν μνήμη δυο λεπτών.
Τί παίζει λοιπόν εσχάτως εδώ στην γυάλα με τα χρυσόψαρα; Θα σας πω εγώ τι βλέπω. Η μαντάμ, δεν… Με τίποτα, αδέρφια. Το τραβάνε από δω, το τραβάνε από κει κι είναι, το …κίνημα ντε, σαν κάτι μίνι που φοράνε οι αλανιάρες στους «ναούς» του Ορφέως επί της Πειραιώς, Πέτρου Ράλλη κλπ. Επειδή είναι και λίγο ντροπιάρες μερικές, το τραβάνε από μπρος, φαίνεται ο απαυτός τους, το τραβάνε από πίσω, φαίνεται το βρακί τους. Δεν μακραίνει όμως το έρμο με τίποτα. 1,8%. Ίσα για να μην συλληφθούν επί προσβολή δημοσίας αιδούς. Μίνιμαλ πρόθεση ψήφου, δυο πιθαμές τσίτι, ξώπλατη και χωρίς πολιτική πίεση λόγω εκλογών. Άμα προκηρυχθούν κι εκλογές, με τη συσπείρωση των κομμάτων εξουσίας η πρόθεση θα μπει στο πλύσιμο κι από φόρεμα θα γίνει μαγιό. Γιατί τελικά, δεν θα το πιστέψετε αλλά εδώ δεν ζουν χρυσόψαρα αλλά άνθρωποι.
Λοιπόν, το πράγμα δεν βγαίνει κι αυτό θα σημάνει τον πολιτικό θάνατο των φιλοδοξιών της αξιότιμης κυρίας. Έτσι λοιπόν, επειδή έχουμε ζήτημα ζωής και θανάτου κι επειδή και το σύστημα κοχίμπα, μπετά και σίδερα, νεομπαρόκ ΠΑΣΟΚ και λοιποί συγγενείς, θέλει την ΝΔ συνένοχη στο φόνο, έχουν βγει στην πιάτσα όλων των ειδών οι μαχαιροβγάλτες. Ότι «γραμμάτιο» υπήρχε ανεξόφλητο, τώρα πληρώνεται απ’ όλα τα καλά παιδιά.
Το έργο που παίζουν είναι ωραίον και μεγαλοπρεπές, κωμειδύλλιον επικών προδιαγραφών, με ολίγη από Σπαθάρη.
Τώρα προσπαθούν να πουν: τι κι αν είπε όχι ο Αντώνης στο Μνημόνιο, αφού ψήφισε Χ διατάξεις του ΠΑΣΟΚ. Προσέξτε, πρώτα τον κατηγορούσαν για «λαϊκιστή». Αφού λοιπόν δικαιώθηκε στην πράξη, μεγάλη φόλα το Μνημόνιο, κι αφού είχε τα κότσια και την υπευθυνότητα να στηρίξει ό,τι πίστευε ότι ωφελεί την Πατρίδα και το Λαό, τώρα μερικοί από τους ευλύγιστους μισθοφόρους λένε, «ε, κι αν είπε όχι, δεν έχει σημασία»! Ίσα κι όμοια, δηλαδή τάχα ίδιοι όλοι… Αυτόν τον καημό έχουν. Το δε σενάριο είναι λεπτομερέστατο και προϋποθέτει επίσης συνεχείς εσωτερικές συγκρούσεις και ίντριγκα. Ιδού παράδειγμα. Έγραψε μια κυρία σε κυριακάτικη ενός ψιλοσυγκροτήματος, ότι στις ομιλίες μου στις ΝΟΔΕ στην επαρχία, όπως στο Κιλκίς, επιτίθεμαι λέει στον μεσαίο χώρο και δείχνω την πόρτα στους οπαδούς του. Αδέρφια, έχω πάει σε πολλά μέρη, σε άλλα με το Στρατό, σε άλλα πολίτης αλλά σας ορκίζομαι στα άπαντα του Μίμη Ανδρουλάκη, πως στο Κιλκίς δεν πήγα ποτέ μου. Κι όπου μίλησα, στο Αίγιο, στο Ναύπλιο, στη Νέα Φιλαδέλφεια, στον Πύργο, δεν ασχολήθηκα με κανέναν «μεσαίο χώρο». Με το Αληθινό Κέντρο της Ιστορίας, ναι. Με την μεγάλη Κεντροδεξιά, από την Λαϊκή Δεξιά ως την Πατριωτική Αρ