Η μυρουδιά της τσέπης σου!

γραφει ο αρισταρχος

Έξη μήνες χωρίς δουλειά. Έσπασα τα πόδια μου κάθε μέρα να παίρνω σβάρνα τα μαγαζιά για μια, επ αμοιβή ενός ξεροκόμματου, δουλειά. Κόντευε μεσημέρι και σήμερα τζίφος. Με την ανεργία που έχει αλλοίμονο, δεν υπάρχουν δουλειές. Και τα στόματα πεινούν, θέλουν να φάν.
Θα έδινα τα πάντα για λίγα ευρώ. Να πάρω λίγο ψωμί, λίγο κατιτίς για φαϊ. Να τα πάω στο σπίτι να ξεπεινάσω την οικογένειά μου. Κάποιος άγγελος, από τους τόσους που κυκλοφορούν αόρατοι ανάμεσά μας θα άκουσε φαίνεται την μιζέρια μου. Εκεί στην άκρη του δρόμου πλάϊ στο πεζοδρόμιο μπροστά στην τράπεζα έμοιαζε σαν περίεργο χαρτονόμισμα των είκοσι ευρώ. Έσκυψα το μάζεψα και.....
το καθάρισα απ’ τις βρωμιές που είχε επάνω του.
Ναι, ήταν ένα εικοσάευρω σε πολύ άσχημη κατάσταση και μύριζε έντονα οινόπνευμα. Το δίπλωσα προσεκτικά και το κράτησα στην χούφτα μου. Μπήκα στην τράπεζα και περίμενα υπομονετικά την σειρά μου στο ταμείο για να το ανταλλάξω με ένα πιο καλό.
Άραγε, σκέφτηκα ποιος φουκαράς το έχασε και πόση ανάγκη το είχε. Αμέσως σ’ αυτή την σκέψη ένοιωσα μια παράξενη δροσιά να περνάει το χέρι μου με το χαρτονόμισμα και να απλώνεται σ’ όλο το κρανίο μου. Μια ελαφρά μέθη και ύστερα σαν να άκουσα μέσα στην καρδιά μου μια ψυχρή αλλά σταθερή φωνή.Είμαι ένα χαρτονόμισμα των είκοσι ευρώ και γεννήθηκα κάποια στιγμή στα μηχανήματα εκτύπωσης του νομισματοκοπείου στο Χολαργό.
Το χρώμα μου είναι όμορφο μπλε σαν την θάλασσα και τον ουρανό της Ελλάδας μου. Στην μια μου όψη έχω μια γέφυρα αυτή της ένωσης(υποτίθεται) των λαών και στην άλλη όψη πύλες σύμβολα της ευρύτητας του πνεύματος και της συνεργασία των λαών της Ευρωπαϊκής Ένωσης(στην θεωρία χωρίς εκμετάλλευση). Η όλη αρχιτεκτονική μου είναι Γοτθική(γιατί; Δεν θάπρεπε να είναι Ελληνική;). Και δεν είμαι ένα τυχαίο χαρτονόμισμα αλλά έχω ταυτότητα. Είμαι το Υ22134534481.
Έχω έναν αδελφό στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και το λένε δολάριο. Έχω και πολλά πολλά ξαδέρφια. Δεν γνωρίζω σύνορα και είμαι παράγοντας ρυθμίσεων κοινωνιών, ευτυχίας, δυστυχίας, χαράς λύπης. Κι αν κάποιος σας πει πως πάνω από μένα είναι η αγάπη, η ευτυχία μην τον πιστέψετε μάλλον θα είναι γραφικός.
Για σκεφτείτε λίγο. Θα μπορούσατε να μπείτε σε μια οποιαδήποτε τσέπη βρώμικος; Να σας βάλει ένα παιδάκι κάτω απ’ το καθαρό μαξιλαράκι του, κι εσύ να ήσουν πριν λίγο στο πιο απίθανο βρώμικο μέρος. Θα μπορούσατε, αφού σας κάνουν μασουράκι, να σας χώσουν ανάμεσα σε δυό νεανικά μοσχομύριστα στήθια ενώ πριν λίγο ήσασταν προϊόν εκκλησιαστικής επαιτείας. Θα μπορούσατε να είστε παράγοντας ρύθμισης ζωής θανάτου σε νοσοκομεία, πεζοδρόμια, ναρκωτικά, σεξουαλικά, γαλάζιες θάλασσες με σκάφη, σπίτια, αεροπλάνα. Καμιά σύγκριση. Μάλλον είμαι άρχοντας. Όχι όχι είμαι κάτι παραπάνω ο ίδιος ο Θεός. Ο Μαμμωνάς !
Με έβαλαν λοιπόν σε μια δέσμη μαζί με εκατό άλλα όμοιά μου όλα κολλαριστά, και μας προώθησαν σε μια τράπεζα. Κάποιος νεαρός υπάλληλος με χοντρά μαύρα γυαλιά μας έβαλε μαζί με άλλα εικοσάρικα μέσα σ’ ένα μηχάνημα που νομίζω πως το έλεγαν ATM. Κά