Η Επανάσταση των Γέρων

Αλίμονο στους Νέους...

Κατεβαίνω το πρωί στο κέντρο της Αθήνας στην πανεργατική διαδήλωση.
Για να είμαι ειλικρινής, δε θυμόμασταν πού ήταν το κάλεσμα ποιου (είναι και πολλά παναθεμά τα) και κατεβήκαμε βλέποντας και κάνοντας ώσπου να συναντήσουμε τα μπλοκ.
Περιδιαβαίνοντας τα μπλοκ με την παρέα και απογοητευόμενοι από τη μικρή -σχετικά με το διακύβευμα- προσέλευση κόσμου παρατηρούσα τον κόσμο σαν ...
περιηγητής πλέον, αφού δεν ήλπιζα σε τίποτα.

Τι παρατήρησα;
Ότι η πλειοψηφία των συμμετεχόντων στη διαδήλωση ήταν ηλικίας άνω των 45 ετών.
Και μεγάλη η συμμετοχή ανθρώπων πάνω από 55 ετών...

Όσο περνούσε η ώρα εξοργιζόμουν.
ΜΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΜΟΥ;;;
Μονολογούσα σχεδόν φωνάζοντας.

Πού είναι εκείνο το 1 ή 1,5 εκατομμύριο ανέργων;
Μη μου πει κανείς πως είχαν ανάγκη το σημερινό πρωί να ανοίξουν τη Χρυσή Ευκαιρία;
Όποιος δε βρίσκει καμία δουλειά εδώ και τόσους μήνες, δε χάνει κάτι με το να θυσιάσει ένα πρωινό ψαξίματος και να κατέβει να διαδηλώσει. Λέτε να βρήκαν σήμερα δουλειά;
Δε τους φάγαν οι δουλειές τους ανέργους.
Πίνουν καφέ στο σπίτι τους, χαζεύουν στο facebook κι οι πιο φιλότιμοι κλαίνε και τη μαύρη μοίρα τους.

Πού είναι οι δεκάδες χιλιάδες των φοιτητών που πριν 5-6 χρόνια κάνανε ανάστατη την Αθήνα προκειμένου να μην περάσει ΜΙΑ αναθεώρηση ΕΝΟΣ άρθρου του Συντάγματος σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;
Πού είναι τώρα που, εκτός από τα πανεπιστήμια, ιδιωτικοποιούνται τα πάντα;
Πού είναι τώρα που ξεπουλιούνται τα πάντα;
Που παραβιάζονται όλα τα άρθρα του Συντάγματος;
Πού στο διάολο είναι;
Τι τους ψεκάζουν; Μαλακία στον εγκέφαλο τους ψεκάζουν;
Τι αποβλάκωση τους έχει βαρέσει;
Υπήρχε περίπτωση να 'μαι φοιτητής και να μην κατέβω να διαδηλώσω τώρα; ΤΩΡΑ;;;
Μη μου πει κανείς ότι δεν κατέβηκαν να διαδηλώσουν διότι ήθελαν να παρακολουθήσουν μάθημα στο Πανεπιστήμιο ή να συγκεντρωθούν στα διαβάσματά τους, γιατί θα γελάσει ο κάθε πικραμένος...
Απλούστατα είναι πιο τρέντυ να κωλοβαράνε κάπου και να μην ασχολούνται "μ' αυτά".

Τρελαίνομαι γαμώτο!
Τρελαίνομαι όταν βλέπω η γροθιά της ανατροπής να υψώνεται από ροζιασμένα, κουρασμένα χέρια, από κρεμασμένα απ' τον καιρό μπράτσα.
Να βλέπω να γυαλίζει το μάτι ρυτιδιασμένων προσώπων.
Να βλέπω να έχουν φτερά τα πόδια με οστεοπόρωση και αρθριτικά.
Να βράζει το αίμα που 'χει υπέρταση.

Και την ίδια ώρα τα σφιχτά νεανικά χέρια, τα φουσκωμένα μπράτσα, τα έντονα μάτια, τα φρέσκα, αψεγάδιαστα πρόσωπα, τα γυμνασμένα πόδια, το νεανικό αίμα να σέρνονται κάπου μεταξύ καφετέριας και playstation, μπάφου και τάβλι.

Κάθε επανάσταση, κάθε εξέγερση, την κάνουν οι νέοι που βράζει το αίμα τους και ανατρέπουν ένα καθεστώς γιατί ελπίζουν, ονειρεύονται να ανοίξουν τα φτερά τους σε ένα καινούριο.
Ανεξαρτήτως του τι θα προκύψει μετά, πάντα μια γενεσιουργός αιτία των εξεγέρσεων είναι η νεανική ορμή.

Η ανατροπη που ίσως γίνει στην Ελ