Η Εφαρμογή Του Μνημονίου Θα Σκοτώσει Την Ελλάδα Μας

Γράφει ο «Αναγνώστης»

Το μνημόνιο δεν είναι φάρμακο, είναι ποντικοφάρμακο που μας σκοτώνει. Αργά και σταθερά, δόση την δόση, ο Έλληνες το παίρνουν και πεθαίνουν. Είναι τέτοια η δράση και οι παρενέργειες του, που δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από το ίδιο το πρόβλημα, η λύση δηλαδή που μας προτάθηκε δημιουργεί μεγαλύτερο πόνο και.....
απόγνωση, από το ίδιο το πρόβλημα. Συνεπώς, και με 0,1% να μας δάνειζαν οι ευρωπαίοι «εταίροι», πάλι το μνημόνιο δεν είναι λύση. Και το μισό χρέος να μας χάριζαν για να το εκτελέσουμε, πάλι θα ήμασταν οι ιδανικοί αυτόχειρες.
Είναι δηλητήριο η δανειακή σύμβαση, κώνειο που θα μας στείλει όλους στον λάκκο, κι όταν γουλιά γουλιά το έχουμε πιει, οι διεθνείς τοκογλύφοι θα τρίβουν τα χέρια τους, θα γελάνε που πεθάναμε από το ίδιο μας το χέρι, τόσο κουτά, τόσο ανόητα, θα μας γράψει η ιστορία ως το μοναδικό Έθνος που γέννησε την δημοκρατία κι όμως την σκότωσε με το ίδιο του το χέρι. Διότι αν δεν είναι έτσι, ας μας πει η Κυρία Μέρκελ που το μηδενίζει το κοντέρ; Στα τρία, στα τέσσερα εκατομμύρια ανέργους; Στους 3000, στους 5000 αυτόχειρες; Που; Που ξεδιψά το πάθος της για τιμωρία; Που σβήνει ο πόθος της για παραδειγματισμό; Στην μία γενιά που θα λιμοκτονεί, στις δύο, στις τρεις; Που;! Που;! Ας μας πει που;! Που σταματάει η τρέλα κι ο κρατισμός; Που τελειώνει ο ωμός παρεμβατισμός κι η πολιτική βία; Στο χαράτσι που θέτει το κράτος ενοικιαστή του σπιτιού μας ή στις απειλές για τον τουρκικό επεκτατισμό που κάνει την Ε.Ε να λειτουργεί σαν μαφιόζος της νύχτας που πουλάει προστασία για να εισπράττει το μερτικό της; Επιτέλους, ας μας πουν οι χαρτογιακάδες των Βρυξελών, στα πόσα μπουκάλια αίμα ξεδιψούν; Που σβήνουν την δίψα τους οι βρικόλακες των αγορών;
Όσο δεν λένε, είναι χρέος όλων των Ελλήνων, χρέος πατριωτικό και όχι οικονομικό, να μην πιουν το ποντικοφάρμακο, να σπάσουν το μπουκάλι με το κώνειο, και να δώσουν μια ευκαιρία στους εαυτούς τους να αγωνιστούν με αξιοπρέπεια, να παλέψουν με νύχια και με δόντια, κι αν πέσουν, να πέσουν με ψηλά το κεφάλι. Ως ήρωες, και όχι ως τρομαγμένα κοριτσάκια, που μπροστά στον μπαμπούλα της χρεοκοπίας, πίνουν το δηλητήριο μη αντέχοντας να βλέπουν τον φόβο της χρεοκοπίας να στέκεται μπροστά τους.
Δύο χιλιάδες Έλληνες έχουν αυτοκτονήσει έως τώρα, και η απάντηση του πολιτικού συστήματος είναι αυτή: υπάρχουν και χειρότερα, αν βγούμε από το μνημόνιο θα πολλαπλασιαστούν οι αυτόχειρες. Μα τι λένε;! Τι μας λένε και ποιον προσπαθούν να πείσουν;! Η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ομόλογο που του βάζουν ονομαστική αξία, η ανθρώπινη ζωή είναι η ύψιστη Αξία, δεν μετριέται σε πολλούς και λίγους, δεν έχει μέτρο ποσοτικό έχει μέτρο υπαρξιακό και ένας άνθρωπος να βάλει τέλος στην ζωή του από τα χρέη που τον πνίγουν, είναι ζήτημα, μεγάλο εθνικό ζήτημα, διότι αυτοί που μένουν πίσω να βλέπουν αυτούς που φεύγουν, σηκώνουν σταυρό, βαρύ σταυρό που πρέπει να μας απασχολήσει όλους μας. Δυστυχώς τους πήρε δέκα χρόνια για να καταλάβουν το μεγάλο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης, όταν πλέον οι λαθραίοι εισ