Η διαπραγμάτευση για το Ελληνικό Χρέος που ΠΟΤΕ δεν έγινε

Μετά την τελευταία απόφαση των Βρυξελλών για το Ελληνικό χρέος κάποιοι βιάστηκαν να υποστηρίξουν (πανηγυρίζοντας) ότι «τώρα η στρατηγική του Σαμαρά για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου και το Μεσοπρόθεσμου έπεσε στο κενό» και πως η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε «κρίση στρατηγικής».

Ο ισχυρισμός αυτός στηριζόταν
στην πεποίθηση ότι «το ελληνικό χρέος τακτοποιήθηκε με....
πολύ ευνοϊκό τρόπο» από την τωρινή κυβέρνηση, άρα «η επαναδιαπραγμάτευση έγινε» και «δεν έχει αντικείμενο πλέον η πρόταση Σαμαρά».

Βέβαια ο «ενθουσιασμός» των κυβερνητικών… παπαγάλων κράτησε πολύ λίγο. Οι πανηγυρισμοί ξεθύμαναν πρόωρα. Και ο ισχυρισμός ότι «η ΝΔ βρέθηκε σε κρίση στρατηγικής» μαζεύτηκε και ξεχάστηκε…

– Πρώτον, αποκαλύφθηκε ότι η Ελλάδα υπέστη κάποια από τα αρνητικά της «αναδιάρθρωσης» (κατάταξη στην κατηγορία της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» που ίσως επιβαρύνει μελλοντικά το κόστος δανεισμού της), χωρίς να επωφεληθεί από τα θετικά, δηλαδή χωρίς να μειωθεί σημαντικά το χρέος της. «Κούρεμα» μόλις 11% του ΑΕΠ (ή 8% του συνολικού της χρέους) κανένας δεν το παίρνει στα σοβαρά.

– Δεύτερον, διότι το ευρωπαϊκό πρόβλημα χρέους δεν ξεπεράστηκε, όπως δεν εξαλείφθηκε ούτε ο κίνδυνος μεταδοτικότητας της ελληνικής κρίσης δανεισμού σε άλλα κράτη.

– Τρίτον – και σπουδαιότερο – δεν άλλαξε η εσωτερική οικονομική πολιτική της ασφυκτικής ύφεσης, η οποία κυρίως εμποδίζει πλέον την Ελλάδα να ορθοποδήσει, να μειώσει τα ελλείμματά της και εξυπηρετήσει τα χρέη της.

Επομένως, όλοι αυτοί οι ενθουσιώδεις πανηγυρισμοί των πρώτων (λίγων) ημερών ακούγονται πια ως κακόγουστο αστείο…

Αξίζει, όμως, να επανέλθουμε σε όλες αυτές τις αστειότητες, γιατί αποκαλύπτουν κάποια πράγματα πολύ πιο σοβαρά:

Πρώτον, ποιο είναι το πρόβλημα: Όταν σε μια χώρα διαπιστώνεται υπερβολικός δανεισμός, το πρόβλημα έχει δύο όψεις:

– Για τους δανειστές είναι το μέγεθος του χρέους που τους οφείλεται και οι όροι αποπληρωμής του. Πότε θα τους επιστραφούν τα χρήματα και με τι επιτόκιο…

Αυτά τα τρία στοιχεία – συνολικό χρέος, επιτόκιο, χρόνος και τρόπος αποπληρωμής – προσδιορίζουν το συνολικό μέγεθος της κεφαλαιακής αξίας του δανείου (Καθαρής Τρέχουσας Αξίας ή Net Present Value).

Μ’ άλλα λόγια ο δανειστής έχει επενδύσει και θέλει να ξέρει ποια είναι η σημερινή κεφαλαιακή Αξία της Επένδυσής του (αν όλα πάνε καλά).

– Για τους δανειολήπτες το πρόβλημα είναι αρκετά διαφορετικό: Πόσο πρέπει να βγάζουν οι ίδιοι σε εισόδημα, για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν το δανεισμό τους, δηλαδή να αποπληρώσουν το δάνειο και τους τόκους, χωρίς να υποστούν το διασυρμό της χρεοκοπίας (πράγμα που, αν συμβεί, θα επηρεάσει αρνητικά τη δυνατότητα και το κόστος του μελλοντικού τους δανεισμού).

Να θυμίσουμε εδώ, ότι καθένας έχει συμφέρον να δανείζεται, όσο η χρήση των χρημάτων αυτών του αποδίδει περισσότερο απ’ όσο το κόστος του δανεισμού του απαιτεί.

Απλό παράδειγμα:
Keywords
Τυχαία Θέματα