Γύπες εναντίον Γκαούτσος: Mια ιστορία από την Αργεντινή, για το Ελληνικό PSI.

Γράφει ο Γιάννης Κιμπουρόπουλος,

Η Ελληνική κυβέρνηση τις τελευταίες ημέρες έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία, που έχει βγάλει ακόμα και τα βαριά χαρτιά της στο δρόμο, να πείσει την κοινή γνώμη για το ακίνδυνο του Αγγλικού δικαίου, και τις συνέπειες του. Στο 3ο τεύχος του ΜΟΝΟ, ο Γιάννης Κιμπουρόπουλος έγραφε για το “PSI σαν Αργεντίνικο Τανγκό”:

Το αγγλικό δίκαιο δικαιώνει τους....
ομολογιούχους και επιβάλλει στην Αργεντινή ή να εξοφλήσει στο όλον τα ανταλλάξιμα ομόλογα ή να ανεχτεί κατασχέσεις περιουσιακών της στοιχείων.

Για όσους αντιμετωπίζουν το ζήτημα του αγγλικού δικαίου και της ασυλίας ως νομικό βυζαντινισμό υπάρχει η άκρως διδακτική εμπειρία της Αργεντινής. Και δη, μια πολύ πρόσφατη απόφαση του ανώτατου αγγλικού δικαστηρίου που τινάζει στον αέρα, τουλάχιστον νομικά, τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση κρατικού χρέους των τελευταίων ετών.
Η απόφαση που ελήφθη τον περασμένο Ιούλιο, επιτρέπει σε ένα κερδοσκοπικό κεφάλαιο (το NML, θυγατρική της Elliot Associates με έδρα τα νησιά Κέιμαν) που είχε προσφύγει αρχικά σε αμερικανικό και αργότερα σε αγγλικό δικαστήριο να διεκδικήσει περιουσιακά στοιχεία της Αργεντινής στη Βρετανία έναντι του κουρέματος των αργεντίνικων ομολόγων πριν μια δεκαετία.
Η Elliot είναι μια εταιρία απολύτως εξειδικευμένη στην κερδοσκοπία εις βάρος κρατικού χρέους και στη δικαστική διεκδίκηση υπεραξιών από αυτό. Το έκανε στην περίπτωση του Περού, αποσπώντας δικαστική απόφαση για εξόφληση περουβιανών ομολόγων στο πενταπλάσιο της αξίας που είχε καταβάλει, το έκανε και στην περίπτωση του Κογκό, όπου πρωταγωνίστησε σε υπόθεση διαφθοράς δικαστών για να αποσπάσει ευνοϊκές αποφάσεις σε υπόθεση αθέτησης τραπεζικού χρέους 100 εκατ. δολαρίων.

Καμιά ασυλία…
Πριν η Elliot προσφύγει στα αγγλικά δικαστήρια, είχε ήδη δικαιωθεί από το 2006 από δικαστήριο της Ν. Υόρκης, που επιδίκασε αξίωση εις βάρος της Αργεντινής ύψους 284 εκατ. δολαρίων για τοκοχρεολύσια και τόκους ομολόγων. Ομολόγων που το κερδοσκοπικό κεφάλαιο είχε αποκτήσει, φυσικά, μετά τη χρεοκοπία της χώρας, μεταξύ 2001 και 2003, στο μισό περίπου μισή της ονομαστικής αξίας τους.

Το αγγλικό δικαστήριο στο οποίο προσέφυγε η Elliot προσκομίζοντας και την απόφαση του δικαστηρίου της Νέας Υόρκης δέχεται τρία κρίσιμα επιχειρήματα των κερδοσκόπων:

Πρώτον, ότι η νομική ασυλία ενός κράτους αίρεται αν αφορούν εμπορικές συναλλαγές που έχει συνάψει, όπως ο δανεισμός με ομόλογα.
Δεύτερον, ότι ακόμη και αποφάσεις ξένων δικαστηρίων εναντίον κυρίαρχων κρατών είναι εκτελεστέες από τα αγγλικά δικαστήρια εφόσον δεν υπάρχει ασυλία του κράτους και πληρούνται τα κριτήρια αναγκαστικής εκτέλεσης της αγγλικής νομοθεσίας.
Τρίτον, ότι οι ίδιοι οι όροι που είχαν προβλεφθεί στα ομόλογα της Αργεντινής περιείχαν την παραίτηση από την ασυλία κι επομένως οποιαδήποτε δικαστική απόφαση εις βάρος της χώρας είναι εκτελεστέα σε οποιοδήποτε δικαστήριο. Ακόμη κι αν πρόκειται για δικαστήριο της Αργεντινής!
Η προϊστορία αυτής της απόφασης ανάγε