Για τον αγώνα

Έπρεπε να συμβεί ό,τι συνέβη, και φυσικά είναι για καλό. Οτιδήποτε παλιό είναι «σύστημα» και πρέπει να καεί. Πρώτα θα καεί και μετά θα πάρουμε την Πόλη πίσω. (Αν δεν καεί, ακόμη κι αν την πάρουμε, ποτέ ουσιαστικά δεν θα την έχουμε). Και ο λαός απεδείχθη για άλλη μια φορά πόσο σοφός είναι, απεχώρησε από το τερέν.. Απεχώρησε για να το αφήσει να καεί.
Όλοι χρησιμοποιούν τον όρο Άμεση Δημοκρατία. Ακόμα κι ο πιο λογικός, νοιώθει ότι η.....
ιστορία εκεί μας πάει. Αν όντως αυτό θέλει να φτάσουμε -στο να μιλάμε όλοι για όλα και να μετράει όλων η άποψη- γιατί θα πρέπει να γίνουμε ομάδα; Γιατί θα πρέπει να υπάρξει αρχηγός; Γιατί πρέπει να συμφωνούμε; Γιατί στα κομμάτια πρέπει να υπάρξει συντονισμός/οργάνωση/μάντρωμα;
Το θέμα με τα μικρόφωνα και τα παλαμάκια είναι «σύστημα». Είναι το τερτίπι του συνδικαλιστή, που προσβλέπει στην αρχηγία, που βοηθάει στο μάντρωμα.
Κι εμένα οι φίλοι μου αρέσκονται στο να με ακούν να μιλάω. Οι φίλοι μου όμως μόνο… για τους υπόλοιπους μπορεί να είμαι ηχορύπανση. Αν θέλω λοιπόν να μιλάω να το κάνω με όσους αρέσκονται στο να με ακούν, δεν μου επιτρέπεται να πάρω ντουντούκα, των υπολοίπων τα αυτάκια τι φταίνε; (Είμαι υπέρ τού να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Με αυτόν τον τρόπο ΜΟΝΟ θα έχουμε ψυχική υγεία. Να μην ξεχνάμε όμως τα όρια.. Μπορείς να κάνεις ό,τι θες αρκεί να μην επιβαρύνεις κανέναν άλλον με την πράξη σου. Τα όρια!!! Ας μην ξεχνάμε τα όρια).
Το παλαμάκι είναι πιο σοβαρή υπόθεση. Το παλαμάκι φέρνει την έπαρση. Η έπαρση γεννά τον άνθρωπο που περνιέται για θεός (δεν θα πω πάλι Πάγκαλος γιατί πολύ τον αναφέρω και τελικά θα τον κάνω διάσημο. Πάντως αυτό θέλω να πω, τέτοιον άνθρωπο κατασκευάζει η έπαρση). Η δόξα, πιο πολύ κι από το χρήμα, διαβρώνει τον άνθρωπο. Γιατί να πρέπει να χειροκροτώ; Αν συμφωνώ με κάποιον απλά τον κάνω φίλο μου. Δεν τον θεοποιώ, μόνο τον συμπαθώ. Ένα άλλο κακό που φέρνει η φήμη και η δόξα είναι το απυρόβλητο. Ένας διάσημος που κάνει παρτούζες, ή που κλέβει, ή που πέφτει στα ναρκωτικά, σε ένα μήνα έχει πάρει άφεση αμαρτιών και.. ξανά προς τη δόξα τραβά. Αν το κάνει ένας «κοινός θνητός» του μένει η ρετσινιά μέχρι να πεθάνει. Για ποιον λόγο να κάνω κάποιον διάσημο; Για ποιον λόγο να βρίσκεται κάποιος στο απυρόβλητο; Όλοι πρέπει να λογοδοτούμε για κάθε πράξη μας, για κάθε λόγο μας, καθημερινά, και μέχρι να πεθάνουμε. (Κοίτα πόσα κακά γλιτώνεις, μόνο κόβοντας τα παλαμάκια).
Επί τη ευκαιρία, να πω κάτι για τους «διάσημους», οι οποίοι τρώνε κλάσιμο ή και εξύβριση από τους ανώνυμους, επειδή παρεισφρέουν στο πλήθος. Όταν βγήκα εγώ η άσημη και κάλεσα τον κόσμο να πάμε στη βουλή, κανείς δεν ήρθε. Και πολύ σωστά έκανε ο κόσμος, ποια είναι αυτή που μας καλεί. Αν είχε βγει να μας καλέσει ο Χάρρυ Κλυνν πχ, ή ο Σφακιανάκης ή ο Θεοδωράκης.. τότε θα ήταν διαφορετικά, δεν νομίζεις; Αν κάποιος απ’ όλους τους «διάσημους» μας καλούσε έξω, θα βγαίναμε. Αυτές οι ευθύνες τούς επιρρίπτονται, και αφορά όλους τους «διάσημους». (Α, και δεν θα ξεχαστεί..)
Να πώς σε λίγο, θα καταντήσει να εί