Επιστολή εφήβου βουλευτή προς το Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Η υπ΄ αριθμόν πρωτοκόλλου 60/24/01 επιστολή προς το Πρόεδρο της Δημοκρατίας του εφήβου βουλευτή Νικόλαου Σαμπάτη
Αξιότιμε Κ. Πρόεδρε της Δημοκρατίας ,
σας εύχομαι καλές γιορτές με αγάπη και υγεία για εσάς και την οικογένειά σας και είθε το 2012 να δώσει φώτιση στους πολιτικούς αυτής της τόσος μικρής σε....
έκταση μα, μα τόσο σπουδαίας σε αξία χώρας
Ένα 2012 που ήδη προκαταβάλλεται δυσοίωνο και ανέλπιδο, όπως το 2011, όπως το 2010…Θα είναι ένας ακόμα δύσκολος χειμώνας για την Ελλάδα, μόνο που ο χειμώνας για την Ελλάδα, μόνο που ο χειμώνας για τον οποίο μιλάω δεν περιορίζεται στους 3 μήνες το έτος ,μα έχει ξεκινήσει εδώ και πολλά χρόνια και θα συνεχιστεί ακόμα περισσότερα.

Η θάλασσα που είναι συνυφασμένη με αυτό το έθνος από την εμφάνισή του στο πλανήτη, καθώς και ο Ήλιος που καβουρδίζει τις ψυχές των Ελλήνων, τον σμίλεψαν έτσι ώστε να γίνει ένας περήφανος άνθρωπος, άνθρωπος με αγάπη για τη ζωή, με όνειρα, αξιοπρέπεια μα κυρίως αισιοδοξία. Πάντα ψάχνει την αχτίδα φωτός, από εκεί πιάνεται και ξεκινά το ταξίδι του. Ένας λαός ικανός για το καλύτερο μα και το χειρότερο, ένα κομμάτι εύπλαστου πυλού, το οποίο απλόχερα προσφέρεται σε αυτόν που όρισε να τον καθοδηγεί, στον καπετάνιο του καραβιού.
Καπεταναίους γνώρισε πολλούς, ντόπιους, αλλοδαπούς, τυχοδιώκτες μα και φιλεύσπλαχνους. Τους ακολούθησε παντού, από τα βάθη της Ασίας μέχρι το Γιβραλτάρ, από το ναδίρ στο ζενίθ και ξανά πίσω. Πολέμησε, ποίησε ήθος και κάποτε όλοι αποφάσισαν τους ήρωες πλέον να τους αποκαλούν Έλληνες. Έφτιαξε έννοιες άγνωστες για τους άλλους, όπως: Δημοκρατία, Κάλος, Αρετή, Θέατρο μα και τραγωδία.

Όταν το καράβι διαλυόταν, έψαχνε αλλού σκέπη. Από την Αυστραλία ως το Καναδά μα και τη Γερμανία. Ταξίδεψε και στέριωσε, μα πάντα όταν κοίταζε ουρανό, όταν έγλειφε στα χείλη του το αλάτι της θάλασσας, όταν ατένιζε κατάρτια στον ορίζοντα, τον έτρωγε ένα σαράκι, σα το λουλούδι που μακριά από τον Ήλιο μαραζώνει.

Σωστές ή λάθος οι αποφάσεις, ακολούθησε τους καπετάνιους ,κυνήγαγε την ηλιαχτίδα και στις φουρτούνες δε φοβήθηκε ποτέ, στην αντάρα πάντα πρώτος. Όποιος κίνησε να του βλάψει το πλοίο ή την κυρά, αναγνώρισε στο τέλος πως σα και αυτόν άλλος αντίπαλος δεν υπήρξε.
Μα οι καπεταναίοι χάθηκαν και το καράβι έδεσε σε ξένα λιμάνια. Οι ναύτες χαίρονταν τις απολαύσεις από σύγχρονες σειρήνες και έκαναν πρώτους όχι τους άριστους μα τους αρεστούς, τους καπετανίσκους. Σαν ανοίχτηκαν ξανά στο πέλαγο, στη πρώτη φουρτούνα, οι καπετανίσκοι τα έχασαν, φοβήθηκαν και έτσι η ηλιαχτίδα εχάθη.

Τα τελευταία χρόνια Κ. Πρόεδρε οι καπετάνιοι μας οδηγούν σε μια ξέρα και ναύτες λένε πως συνειδητά το πράττουν. Η ξέρα ονομάζεται οικονομική κρίση και όσοι το κουμαντάρουν, ποτέ δε μας είπαν ότι έρχεται. Μόνο έταζαν για να γίνουν αρεστοί.

¨Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί, μοιράσαν δώρα οι οχτροί
και εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά, τη Πέμπτη μέρα¨ Γιώργος Σκούρτης

Μα ο ελληνικός λαός, ίσως από προαίσθημα, είχε ορίσει έναν γέροντα, σοφό