ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΣΤΗΝ «ΓΕΝΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ- ΚΡΑΤΟΥΣ».

Του πατρός Θεμιστοκλή Μουρτζανού

Ολοκληρώθηκε η σειρά του ΣΚΑΙ «1821: η γέννηση ενός έθνους-κράτους». Έχοντας παρακολουθήσει από την αρχή την φιλοσοφία και τον τρόπο που η σειρά στήθηκε όχι για να μας δείξει «την Ιστορία όπως δεν την είχαμε ξαναδεί», αλλά για να εξυπηρετήσει μία ερμηνεία της Ιστορίας, στηριγμένη σε πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, αυτό που θα θέλαμε να τονίσουμε είναι την απογοήτευσή μας για μία.....
μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε εξαιτίας ιδεοληψιών. Διότι μέσα από ένα τηλεοπτικό κανάλι που θέλει να θεωρείται σοβαρό δεν έγινε ιστορική έρευνα ή επιστημονική αντιπαράθεση, αλλά προπαγάνδα από μία ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι θέλησαν να δείξουν ότι είναι οι μόνοι που κατέχουν την ιστορική αλήθεια. Πουθενά στη σειρά δεν εμφανίστηκαν αντίθετες οπτικές. Δεν προσκλήθηκαν μελετητές, οι οποίοι να δίνουν και την άλλη ή τις άλλες ερμηνείες. Βεβαίως, κάτι τέτοιο θα έδειχνε ότι οι «αναθεωρητές» της Ιστορίας δεν έχουν το αλάθητο, αλλά φαίνεται ότι δεν το ήθελαν. έτσι αυτο-αναγορεύθηκαν.
Το όγδοο και τελευταίο επεισόδιο αποτέλεσε το «ξεγύμνωμα» των προθέσεων των παραγωγών και του καναλιού. Ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίστηκαν ότι η Ελλάδα, μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, οργανώθηκε σε έθνος-κράτος αποκτώντας ταυτότητα, η οποία στηρίχτηκε σε τέσσερις μύθους: την σύνδεση με το αρχαιοελληνικό παρελθόν, την δήθεν συμβολή της Εκκλησίας στον Αγώνα του 1821, την αγιοποίηση των αγωνιστών και την απόκρυψη των σφαγών που οι Έλληνες διέπραξαν και, τέλος, την εθνική ομογενοποίηση, που ήταν κατασκεύασμα και όχι πραγματικότητα. Τα επιχειρήματα των συντελεστών της σειράς δεν ήταν καινούρια και για έναν μέσο αναγνώστη και μελετητή της Ιστορίας δεν αποτέλεσαν έκπληξη. Όσοι όμως τηλεθεατές δεν γνωρίζουν ή έχουν μείνει στην ιδέα ότι η Ιστορία του 1821 διδάσκεται όπως διδασκόταν στα χρόνια της δικτατορίας, πιθανόν να εντυπωσιάσθηκαν, ενώ οι νεώτεροι μάλλον δεν θα ένιωσαν και ιδιαίτερα υπερήφανοι για το παρελθόν τους.

Η σειρά από την αρχή έδινε την εντύπωση ότι υποστήριζε ότι οι Έλληνες δεν ήταν έθνος πριν το 1821 και ότι με την επανάσταση ακολούθησαν το γίγνεσθαι του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, που οδήγησε στη δημιουργία εθνών-κρατών. Αυτή η οπτική εξυπηρετεί τον κύριο στόχο της σειράς που δεν ήταν άλλος από τα να καταδείξει ότι πριν την Επανάσταση και κυρίως από το 1452 έως το 1750 (οπότε και ξεκίνησε κατά κάποιους μελετητές ο Νεοελληνικός Διαφωτισμός) Έλληνες και Τούρκοι συνυπήρχαν αρμονικά. Άρα, κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει και σήμερα, και, κυρίως, αύριο. Το 1821 υπήρξε ένα επεισόδιο που διατάραξε την συνύπαρξη και οδήγησε στο οριστικό ξεκαθάρισμα των λογαριασμών το 1922. Πλέον δεν υπάρχει λόγος να θυμόμαστε ό,τι μας χωρίζει, αλλά μπορούμε και οικονομικά και γεωστρατηγικά να συνεργαστούμε ως φίλοι. Αυτή είναι η λογική του «νεο-οθωμανισμού», την οποία φαίνεται να υπηρετούν με συνέπεια οι συντελεστές της σειράς, όπως επίσης και μία σειρά από άλλους καθηγητές, δημοσιογράφους, πολιτικούς και καναλάρχες και, βεβαίως, οικονομικοί κα