Ευκαιρία για την ΑΛΛΑΓΗ στη Χώρα θα μπορούσε να είναι η κρίση, αν υπήρχε υπεύθυνη ηγεσία!

Του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου

1. Η Ελλάδα, για να καλύψει τρέχουσες ανάγκες και να ξεπληρώσει μέρος των δανείων της, πρέπει να βρεί, από το 2010 μέχρι το 2014, περίπου 200 δισεκ. ευρώ, αλλά οι διεθνείς αγορές δεν δέχονται να την δανείσουν, θεωρώντας ότι δεν θα μπορέσει να τους επιστρέψει τα δανεικά.
Η Τρόικα μας τα δανείζει, με τους γνωστούς μνημονιακούς όρους, που συμφωνήθηκαν μετά από διαπραγματεύσεις (σκληρές και....
 αποτελεσματικές κατά την κυβέρνηση, ανεπαρκείς κατά την αντιπολίτευση).
Οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, αποδέχονται σήμερα ως μοναδική ρεαλιστική λύση, ή ως αναγκαίο κακό, τον δανεισμό από την Τρόικα και αρνούνται, ως καταστροφική για τη Χώρα, την εναλλακτική λύση της στάσης πληρωμών ή της αναδιαπραγμάτευσης του χρέους.
Με συμφωνημένη τη βασική αυτή επιλογή, η κρίση θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία για τη «μεγάλη αλλαγή»: η Χώρα να μετατραπεί σε μια σύγχρονη –πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά– δημοκρατία.

2. Θα αρκούσε οι πολιτικές ηγεσίες, ιδιαίτερα των δύο κομμάτων εξουσίας, να συμφωνήσουν:

- Να πουν καθαρά, χωρίς περιστροφές, ολόκληρη την αλήθεια στον λαό, να του πουν δηλαδή πως:

- η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης θα απαιτήσει πολύ χρόνο και σοβαρή συνεχή προσπάθεια, στη διάρκεια της οποίας το βιωτικό μας επίπεδο αναγκαστικά θα μειωθεί,

- η προσπάθεια αυτή πρέπει να καταβληθεί ανεξάρτητα από τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει η Ευρώπη για να βοηθήσει εμάς, άλλες χώρες και τον εαυτό της,

- προϋπόθεση για την επιτυχία της προσπάθειας είναι η ανάκτηση της ανύπαρκτης σήμερα αξιοπιστίας της Χώρας,

- αν «σήμερα» δεν πάρουμε τα σκληρά μέτρα που η κατάσταση της Χώρας επιβάλλει, τα μέτρα που θα υποχρεωθούμε «αύριο» να πάρουμε θα είναι πέντε φορές σκληρότερα και οι συνέπειές τους πέντε φορές δυσμενέστερες για τον λαό.

- Να δώσουν έμπρακτο παράδειγμα θυσίας.

- Να κατανείμουν τα βάρη της κρίσης με δικαιοσύνη, μεγαλύτερα στους πλουσιότερους και μικρότερα στους φτωχότερους.

- Να εφαρμόσουν αμέσως, χωρίς βυζαντινολογίες, και χωρίς τις συνήθεις πολιτικάντικες εκπτώσεις που τα νοθεύουν, τα απαραίτητα μέτρα που απαιτούνται για:

- τη δημιουργία ενός «κράτους του Νόμου», όπου ο Νόμος θα ισχύει για όλους όχι μόνο στα χαρτιά αλλά και στην πράξη,

- την αποτελεσματική καταπολέμηση της διαφθοράς, που έχει διαβρώσει ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό (από χαμηλόβαθμους κρατικούς λειτουργούς μέχρι τις κορυφές της πολιτικής), χωρίς την οποία οποιαδήποτε προσπάθεια ανάκαμψης είναι καταδικασμένη σε αποτυχία (ούτε οικονομική ανάπτυξη, ούτε υγεία, ούτε παιδεία, ούτε δικαιοσύνη ούτε ασφάλεια, ούτε εθνική άμυνα είναι δυνατόν να υπάρξουν σε καθεστώς γενικευμένης διαφθοράς!),

- την καθιέρωση ενός φορολογικού συστήματος που θα κατανέμει τα φορολογικά βάρη δίκαια, θα συμβάλει σοβαρά στην ανάπτυξη, θα είναι το κύριο εργαλείο για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής (μ