ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ

Τελικά το πρόβλημα του να είσαι χρεοκοπημένος, δεν είναι και τόσο μεγάλο μακροσκοπικά. Θυμάμαι έναν φίλο των γονιών μου, που έλεγε: « Τώρα που είμαι μπατίρης και χρωστάω παντού, αισθάνομαι πιο τυχερός. Όλοι εύχονται να είμαι καλά. Αν πάθω κάτι, τι θα κάνουν όλοι αυτοί που με περιμένουν έξω από την πόρτα; Τώρα νοιώθω ότι έχω πιο πολλούς φίλους.»

Βέβαια δεν δίνει κάποια λύση η παραπάνω φιλοσοφική θέση, αλλά οπωσδήποτε προτείνει έναν συμβιβασμό ικανό να σε κάνει να....
ξεαγχωθείς. Αφού λεφτά δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν κι αφού μέχρι να πεθάνεις θα χρωστάς, άραξε και παρακολούθα τους δανειστές σου να προσπαθούν να βρουν τον θαμμένο θησαυρό του Αλή Πασά.

Κάτσε στην σκιά του δένδρου κι απόλαυσε το παιχνίδι. Παίζεται με χαρτιά και θυμίζει έντονα τον παλιό μουτζούρη που παίζαμε με τις γιαγιάδες μας. Εκεί που έχανε αυτός που του έμενε ο ρήγας στο χέρι. Όλοι οι άλλοι ήταν ψιλοκερδισμένοι. Κι ειδικά αυτοί που δεν παίζανε κι απλά βλέπανε.

Αυτό γίνεται και με την χώρα και το χρέος της. Ένα διαπλανητικό χαρτοπαίγνιο, που όλοι αγωνίζονται για το ποιος θα χάσει τα λιγότερα. Διότι όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη, αλλά αν το πουν επίσημα, τότε δεν πρόκειται να πάρουν πίσω τίποτα. Οπότε πηγαινοέρχονται και βάζουν μέτρα καθυστέρησης της νεκροψίας προσπαθώντας να καλύψουν τη βλακεία τους που δώσανε λεφτά σε ένα σύστημα ανύπαρκτο.

Μιλάμε για αλισβερίσι μαλακών με μαλάκες. Στη μέση δε οι οικονομικοί αναλυτές, που ο ένας κοντράρει τον άλλον λες και στα πανεπιστήμια μαθαίνανε άλλες θεωρίες. Που βέβαια όλοι τα ίδια άκουσαν, αλλά προκειμένου να σώσουν τους εργοδότες τους που μπήκαν στον τζόγο, άλλος μιλάει για κούρεμα, άλλος για αναδιάρθρωση, άλλος για εθελούσια αναπροσαρμογή κι άλλος για ελεγχόμενη πτώχευση.

Και ψάχνω να βρω ποιος είναι ο πιο μαλάκας. Εγώ ο τεμπέλης που ζήτησα δανεικά κι αγύριστα, ή ο άλλος, ο σοβαρός δουλευταράς, που έδωσε στον καραγκιόζη επισφαλή δάνεια; Χώρια που έπαιρνε και μπόνους για την ύψιστη συμφωνία που πέτυχε. Δηλαδή υπάρχει και προϊστάμενος του μαλάκα. Μαλακάτερος κατά τον συγκριτικό βαθμό.

Και φοβάται η Γερμανία να μην χάσει λεφτά. Και σπεύδει όλη η ΕΕ να μην σκάσει το ελληνικό μπαλόνι και λερωθεί ολάκερη από τα τζατζίκια . Και τρέμει η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα να μην κάτσει πάνω στο παγωτό. Και φυσικά πετάγεται κι ο μαυρούκος των ΗΠΑ στο όλο κόλπο, αφού η ασφαλιστική AIG που την έσωσε το αμερικανικό δημόσιο κι είναι πλέον κρατική, έχει αγοράσει όλα τα ασφάλιστρα κινδύνου από τις τράπεζες που δίνανε τα λεφτά αβέρτα κουβέρτα. Μιλάμε για γραφικούς, που όμως ξέρουν οικονομικά. Δηλαδή δεν ξέρουν τίποτα.

Κι είχα χρόνια έναν καβγά με την σύζυγο, που τυγχάνει κι εκείνη επιστημονάρα επί των χρημάτων. Όταν αγόραζα κάποια πολιτική εφημερίδα, τράβαγα κατ’ ευθείαν το οικονομικό ένθετο, που δεν μπορεί να είναι τυχαία βαμμένο ροζ ή πορτοκαλί, και το πέταγα στα σκουπίδια χωρίς να το ανοίξω. Τι να μου πει ο τίποτας που το είχε γράψει