Χωρίς κοινωνική νομιμοποίηση η νέα κυβέρνηση

Η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν έχει λαϊκή αποδοχή γιατί «ο υφιστάμενος κοινοβουλευτικός συσχετισμός δεν εναρμονίζεται πλέον με τις διαθέσεις του εκλογικού σώματος». Επιπλέον, η μεταβολή του πολιτικού κλίματος, που συντελέσθηκε με την αλλαγή της 11/11/2011, δεν μετατράπηκε σε ουσιαστική κοινωνική μεταστροφή, αντίστοιχη με αυτήν που σημειώνεται, μετά από εκλογική αναμέτρηση ή έστω μετά από....
(εσωκομματική) εκλογική διαδικασία αλλαγής πολιτικού αρχηγού. Γι αυτό η αποδοχή της νέας κυβέρνησης του κ. Παπαδήμου παραμένει περιορισμένη και το σημείο αφετηρίας της δεν δικαιολογεί πανηγυρισμούς.

Αυτά τονίζει μεταξύ άλλων ο Γιάννης Μαυρής, σε ανάλυσή του που δημοσιεύεται στην εφημερίδα “Αυγή”. Με άλλα λόγια, το ότι σχηματίστηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν σημαίνει και ότι οι πολίτες έχουν προσδοκίες από αυτόν και την κυβέρνησή του. Παράδειγμα, τα ποσοστά Σημίτη και Καραμανλή που εκτοξεύθηκαν αμέσως μόλις έγιναν πρωθυπουργοί, ενώ του Παπαδήμου όχι.

Διαβάστε όλο το κείμενο που δημοσιεύεται στην “Αυγή”

Η δεύτερη μεταπολιτευτική κυβέρνηση συνεργασίας, συγκεντρώνοντας 255 ψήφους, υπερέβη σημαντικά την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της πρώτης, υπό τον Τζαννή Τζαννετάκη, η οποία το 1989 είχε λάβει 174 ψήφους.1 Ο αριθμός είναι πράγματι μεγάλος, αν σκεφτεί κανείς ότι -εξαιρώντας την οικουμενική κυβέρνηση του Ξ. Ζολώτα2- η μεγαλύτερη κοινοβουλευτική αυτοδυναμία που υπήρξε στη Μεταπολίτευση, εκείνη της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης της Ν.Δ. το 1974, υπό τον Κ. Καραμανλή, μεταφράσθηκε σε 219 έδρες. Ωστόσο, η βαρύτητα της νέας αριθμητικής πλειοψηφίας είναι μάλλον μικρότερη από ό,τι εμφανίζεται. Καταρχήν, δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής, ότι τα τρία κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης είχαν λάβει στις τελευταίες εκλογές του 2009, αθροιστικά, περισσότερες έδρες (266). Κυρίως, όμως, διότι ο υφιστάμενος κοινοβουλευτικός συσχετισμός εμφανώς δεν εναρμονίζεται πλέον με τις διαθέσεις του εκλογικού σώματος.

Σε γενικές γραμμές, η τοποθέτηση του κ. Παπαδήμου στη θέση του πρωθυπουργού της χώρας έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τα ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης. H ευφορία, εντούτοις, που καλλιεργήθηκε δεν φαίνεται να δικαιολογείται από τα πραγματικά δεδομένα. Στους δείκτες του πίνακα 1 αποτυπώνεται συνοπτικά, το πολιτικό κλίμα, που δημιουργήθηκε εξ αιτίας της πρόσφατης κυβερνητικής αλλαγής. Το γεγονός ότι 7 στους 10 πολίτες επικρότησαν την απόφαση των δύο πολιτικών αρχηγών να συνεργασθούν (πίνακας 1) δεν μεταφράζεται αναγκαστικά σε κάτι βαθύτερο. Μπορεί να σηματοδοτεί, απλώς, την ανακούφιση του εκλογικού σώματος από τον τερματισμό της καταστροφικής διετούς διακυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου ή και την αποφυγή της εντελώς απαξιωμένης «εναλλακτικής λύσης Πετσάλνικου» (πίνακας 1).

Η ιστορική εμπειρία αποδεικνύει ότι η μεταβολή του πολιτικού κλίματος, που συντελέσθηκε με την αλλαγή της 11/11/2011, δεν μετατράπηκε σε ουσιαστική κοινωνική μεταστροφή, αντίστοιχη με αυτήν που σημειώνεται, μετά από εκλογική αναμέτρηση ή έστω μετ