Μπροστά στην 26η Ιούνη 2011

Ο φετινός Ιούνης βρίσκει την ελληνική κοινωνία, αναστατωμένη και προβληματισμένη με όσα συμβαίνουν στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό της χώρας – σκηνικό που επηρεάζει άμεσα την ζωή και το «σπιτικό» των περισσοτέρων. Η ανεργία γιγαντώνεται, το μεροκάματο έχει συρρικνωθεί και δεν φτάνει να καλύψει τις βασικές ανάγκες επιβίωσης, ενώ η «δαμόκλειος σπάθη» των απολύσεων ή του κλεισίματος στα μικρομάγαζα κρέμεται πάνω από.....
τα κεφάλια μεγάλου μέρους των συμπολιτών μας. Δεν πρόκειται για κινδυνολογία, αλλά για βιωμένη πραγματικότητα, που αφορά όλους μας: ακόμα κι εκεί που φαίνεται να την γλιτώνουμε προς στιγμή, χτυπάει τον συνάδελφό μας, τον γείτονά μας, τον διπλανό μας.

«Θα είναι 50.000, θα είναι 150.000, θα είναι 1.500.000 οι απολυμένοι και οι χρεωκοπημένοι στο αμέσως επόμενο διάστημα; ή θα είμαστε όλοι;»

Σ΄ αυτό το κοινωνικό σκηνικό καλούμαστε να περάσουμε το μήνυμα της 26ης Ιουνίου, καθιερωμένης ως «Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών». Με την 24ωρη Απεργία που έχουμε αποφασίσει για τις 24/6/2011 και τις άλλες κινητοποιήσεις μας, φέρνουμε τη δουλειά μας και τα αιτήματά μας εκεί όπου ζούμε, εργαζόμαστε, αγωνιούμε και ονειρευόμαστε. Μες στην κοινωνία.

Το «Μνημόνιο», το «Μεσοπρόθεσμο», η «Τρόικα», η «Εθνική Συναίνεση», δεν είναι απλές φράσεις στο καθημερινό μας λεξιλόγιο ούτε απλώς πολιτικά διακυβεύματα. Είναι τα σημάδια μιας κακοποίησης. Ηχούν σαν διαπεραστικοί ήχοι μιας μηχανής, που αλέθει δικαιώματα, υπηρεσίες, ελευθερίες, βιοτικό επίπεδο και ελπίδα για αξιοπρεπή ζωή. Όλη η εξέλιξη και η ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας, του εμπορίου, των επικοινωνιών, της παραγωγής, που έγινε με τις θυσίες και τον κάματό μας, αντί να επιστρέφει σε μας ως ποιοτική εξέλιξη της ζωής μας, ως εργασιακή και κοινωνική ασφάλεια, τελικά φαίνεται να θυσιάζεται στο βωμό των «Αγορών», μιας «θολής», εχθρικής και τελικά αβέβαιης Ευρωπαϊκής «Ένωσης» και του κέρδους των ολίγων. Την θυσία αυτή ενστερνίζονται και υποδαυλίζουν οι Κυβερνήσεις, οι Μεγαλοεπιχειρηματίες με τις καταθέσεις στην Ελβετία, τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και άλλα πολιτικά φερέφωνά τους.

Απέναντι σε αυτές τις συνθήκες, η αγανάκτηση και η οργή του κόσμου γίνεται ένα «τεράστιο ποτάμι», που είναι αποφασισμένο να κλονίσει τις ρηχές βεβαιότητες δεκαετιών και να διεκδικήσει τα αυτονόητα για Εργασία (και όχι Δουλοπαροικία), Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Φροντίδα, Ελεύθερο Χρόνο, Πολιτισμό, Συγκοινωνίες, Επικοινωνία ως Δημόσια Αγαθά. Και τελικά Ανάπτυξη για Όλους, δηλαδή με όρους κοινωνικούς και όχι με όρους λογιστικής.

Με την εξασφάλιση όλων αυτών δημιουργείται η «βάση» της Πρόληψης. Η ικανότητα και η δυνατότητα του ανθρώπου, μέσα σε αυτή την επίθεση, να διατηρεί στοιχεία που του δίνουν κοινωνική υπόσταση, όπως και την εμπιστοσύνη στη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια, αποτελούν τους ζωντανούς διαύλους της Πρόληψης.

Πυρήνας της δουλειά μας είναι η ενδυνάμωση του δυναμικού που ήδη ενυπάρχει σε πρόσωπα και κοινότητε