Απόψεις: "Τη Βαρβαρότητα στη Κοινωνία εξέθρεψε το ίδιο το Πολιτικό μας Σύστημα."

Γράφει ο Γιώργος Γκορέζης*.
Στην ελληνική κοινωνία τα συναισθήματα απογοήτευσης και θυμού της κοινής γνώμης, που ξεκίνησαν με τα σκάνδαλα «Βατοπέδι» και «Siemens», κλιμακώνονται επικίνδυνα σε λαϊκή οργή.

Οι «εκατομμυριούχοι» βουλευτές, που σε δύσκολους καιρούς κάνουν εμβάσματα στο....
εξωτερικό και επιδίδονται σε ποικίλα άλλα σκάνδαλα, κάνουν τη κοινωνία να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχουν θεσμοί, αλλά πρόσωπα που δημιουργούν τη...
πελατεία τους.

Ότι τα κόμματα έχουν αλυσοδεμένη τη Δικαιοσύνη, της οποίας η ηγεσία εκλέγεται από το κυβερνών κόμμα, κατά παράβαση βασικής αρχής λειτουργίας των δημοκρατιών που τη θέλουν ανεξάρτητη εξουσία. Και ότι η διατήρηση σε ισχύ του άρθρου 68 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει την ασυλία των Υπουργών , ακυρώνει το αίτημα της «τιμωρίας».

΄Ετσι η «Ύβρις» παραμένει χωρίς την αναγκαία «Κάθαρση», με σοβαρή παρενέργεια τις συμπεριφορές Όχλου. Σύμφωνα με το έργο του γιατρού και κοινωνιολόγου Γκυστάβ Λεμπόν «Η ψυχολογία των μαζών», που εκδόθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα ο όχλος και το εξαγριωμένο πλήθος επιτρέπει την είσοδο στη βαρβαρότητα. Αυτός που μετέχει στον όχλο αποκτά συλλογική ψυχή. Η ανωνυμία και η διάχυση της ατομικής ευθύνης στη μάζα ελευθερώνουν τα ένστικτα.

Η συνάθροιση πολλών ατόμων κάτω από ψυχολογική φόρτιση μεταμορφώνουν το άτομο σε ένα εύπιστο παρορμητικό πλάσμα, ικανό για κάθε ακρότητα. Το εξαγριωμένο πλήθος δεν συλλογίζεται, ούτε διαβουλεύεται. Η προσέγγιση της συμπεριφοράς του με πολιτικούς όρους είναι άτοπη, αφού η πολιτική είναι η έλλογη προσπάθεια μετριασμού της βίας στη κοινωνία, ενώ ο όχλος κάνει ακριβώς το αντίθετο. Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες. Τη βαρβαρότητα εξέθρεψε το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Δημιούργησε μια ανάλγητη κοινωνία, έρμαιο στη βαρβαρότητα των αγορών, που λειτουργούν σήμερα μέσα σε ένα περιβάλλον άκρατου ατομικισμού και καταναλωτισμού.
Η κατάσταση χειροτερεύει με την ατιμωρησία του πολιτικού συστήματος. Αποτέλεσμα τα πάσης φύσεως ξεσπάσματα της κοινής γνώμης. Παραβιάσεις των διοδίων, διαπομπεύσεις πολιτικών προσώπων, καταπάτηση καπνιστικών απαγορεύσεων. Όλα έρχονται σαν φυσικό επακόλουθο. Δεν περιμένεις ώριμη συμπεριφορά από πολίτες προδομένους πάνω στο βασικό τους αίσθημα της εμπιστοσύνης στους θεσμούς. Φθάσαμε σε σημείο που η εκφορά δημόσιου λόγου έχασε κάθε αξιοπιστία.
«Οι ένοχοι θα τιμωρηθούν». «Το μαχαίρι θα φθάσει στο κόκκαλο».

Ο πολίτης καγχάζει. Νιώθει ότι τον κοροϊδεύουν, και αγωνίζεται να αποδείξει ότι δεν ανήκει σε πρωτόγονη φυλή που ο φύλαρχος προσπαθεί να τον υποτάξει με μαγικά καθρεφτάκια. Στο τόπο μας τα αλλοτινά εγκλήματα τιμής, που κάποτε αντιμετωπίζονταν με ελαφρυντικά, αντικαταστάθηκαν με τα άτιμα εγκλήματα του σήμερα, που είναι χωρίς τιμωρία. Χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας είναι ότι αυξήθηκαν τα «ξεσπάσματα» του κοινού, και σ’ αυτά συμμετέχουν όχι ελεύθεροι πολίτες, αλλά η «μάζα» και ο λεγόμενος «μαζάνθρωπος».

Η μάζα και το άτομο της μάζας, ο μαζάνθρωπος, δεν βλέπει, δεν ακούε