Το επάγγελμα του μέλλοντος; Χρεοκόπος!

 Γράφει ο Πέτρος ΚουμπλήςΤι δουλειά να κάνω; Αφού δεν υπάρχουν δουλειές…Τι δουλειά να κάνει το παιδί μου; Αφού όλα είναι στον αέρα, όλα αλλάζουν, τίποτα δε μοιάζει στέρεο και ασφαλές…Τι μπορούμε να κάνουμε; Ε;Υπάρχει ένα επάγγελμα που θα μπορούσε ν’ αλλάξει τα πράγματα ριζικά για όλους. Επισήμως δεν είναι ακόμα αναγνωρισμένο, αλλά όταν κάτι έχει γεννηθεί προ πολλού στο συλλογικό ασυνείδητο – και συνειδητό – τότε αυτομάτως μπορούμε να μιλούμε για την ύπαρξή του.Είναι το επάγγελμα του χρεοκόπου.(καμία σχέση με αυτό του ξυλοκόπου ή του δημοκόπου)Ο χρεοκόπος- και ετυμολογικά- είναι αυτός που διαγράφει (κυριολεκτικώς «κόβει») το χρέος.Ο χρεοκόπος μπαίνει στην κλιματιζόμενη αίθουσα και στέκεται μπροστά από τους γραβατωμένους κυρίους. Στα χέρια του....... κρατά ένα φλασάκι, ένα USB, έναν πολύ μικρό αποθηκευτικό χώρο απ’ αυτούς που βάζουμε στους υπολογιστές μας για τη μεταφορά ψηφιακών αρχείων.Υψώνει το χέρι με το USB stick και απευθύνεται σ’ εκείνους που κάθονται γύρω από το μεγάλο τραπέζι των συσκέψεων.«Κυρίες και κύριοι… σε αυτό εδώ το μικρό πλαστικό γκατζετάκι έχω αποθηκεύσει τα χρέη, όλων των κρατών του κόσμου».Και λέει αλήθεια, δεν είναι ψέμα! Σε ένα και μόνο αρχείο χωρά η λίστα με όλα τα χρέη.«Εδώ έχω τα χρέη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής- που είναι στο τσακ να βαρέσουν κανόνι- της υπερχρεωμένης Γερμανίας, της Ιαπωνίας, της Ιταλίας, των Αφρικανικών χωρών- που λόγω πλουτοπαραγωγικών πηγών είναι πιο πλούσιες απ’ όλες- των κρατών της Λατινικής Αμερικής, του Ιράκ, της Ελλάδας, των Εσκιμώων, των Βίκινγκς, των Βησιγότθων, των Ίνκας, των Μάγιας, των Στρουμφ, των κατοίκων του Μίκυ Σίτυ κι όποιων άλλων θέλετε εσείς. Για ακολουθήστε με παρακαλώ, να δείτε τι θα κάνω με αυτό το stickάκι…»Έντρομα τα στελέχη ακολουθούν τον αυτόκλητο χρεοκόπο προς την τουαλέτα.«Τα βλέπετε τα χρέη;», τους λέει χαμογελαστά κι αφήνει από τα χέρια του να πέσει το USB μέσα στον… απόπατο. Και τότε με μαεστρικές κινήσεις τραβά το καζανάκι και με χαρμόσυνο τόνο στη φωνή λέει:«Τώρα… τα κρατικά χρέη επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Δηλαδή στα σκατά.»Εύκολες συγγραφικές σοφιστείες, θα μπορούσε εύλογα να πει κανείς. Λογοτεχνικά κάνεις ό,τι γουστάρεις, αλλά η ζωή δεν είναι έτσι.Χμ… για μισό λεπτό.Γιατί να φαίνεται παράλογο να διαγραφούν τα χρέη όλων των κρατών του κόσμου – που είναι και λογιστικά, δεν αφορούν σε πραγματικό χρήμα- και να μην είναι παράλογο όλο αυτό που συμβαίνει σήμερα με τις «αόρατες» Αγορές να κυβερνούν τον πλανήτη; Γιατί να μην είναι παράλογο το γεγονός πως το μικρό ανθρώπινο λάθος ενός υπαλλήλου μπορεί να ταράξει την εύθραυστη παγκόσμια οικονομία; ( 6/5/2010, χρηματιστής της Citygroup μπέρδεψε τα μηδενικά και φάνηκε πως έδωσε εντολή για «δισεκατομμύρια» ,αντί για «εκατομμύρια» που αφορούσαν μετοχές. Αποτέλεσμα; Η κατακρήμνιση της Wall Street). Πόσο διαβρωμένη είναι η σκέψη μας, που να μη μπορούμε να επιστρέψουμε στα βασικά και να διακρίνουμε το πραγματικά παράλογο από το αληθινό;Τα πράγματα είναι απλά.Οι τράπεζες (τα funds, οι Αγορές, whateve