ΣΥΡΙΖΑ: Απλά η ντροπή της πολιτικής;

Στο όνομα παράλογων και ανέφικτων στόχων επιστρατεύονται παραγο-κτόνες πολιτικές που θα επιβαρύνουν πολλαπλασιαστικά την κοινωνία με στέρηση και αναταραχή, όταν αναπόφευκτα δεν θα υλοποιούνται.
Ο κ. Τσακαλώτος κλαίγεται στους δανειστές ότι δεν μπορεί να περάσει τα 9 δις από την Βουλή. Δηλαδή θέλει, αλλά δεν μπορεί και απλώς εκλιπαρεί για την εύνοιά τους, έχοντας, μάλιστα, μόλις κάνει «σπονδή» και την «κόκκινη γραμμή» του αφορολογήτου;
Αλλά και αυτά τα θλιβερά του ψελλίσματα περί Δημοκρατίας στην επιστολή, το μόνο που πετυχαίνουν δεν είναι να λαμπρύνουν το όνειδος της δικής του πολιτικής στάσης και πρώτιστα του Αλέξη Τσίπρα, απέναντι στους.....
Έλληνες πολίτες;
Αλήθεια, τι καλούνται να πράξουν οι 153 υπερψηφίζοντας αυτή την Κυριακή, αν όχι να αρχίσουν να δίνουν «Λευκή Επιταγή» στους δανειστές, με δική τους υπογραφή, αλλά με υπερχρέωση του λογαριασμού και του τελευταίου Έλληνα πολίτη, είτε αυτός έχει, είτε δεν έχει και μάλιστα είτε αυτός έχει γεννηθεί, είτε όχι ακόμα;
Περισσότερη φτώχεια, περισσότερη ανεργία, περισσότερη οικονομική δυσπραγία στη μικρομεσαία τάξη και επιχειρηματικότητα. Αυτές θα είναι οι άμεσες συνέπειες για όσα δεσμεύτηκαν πέρυσι το καλοκαίρι και θα συνεχίσουν υποτακτικά να ψηφίζουν από την Κυριακή.Και για αυτές τις επιπτώσεις, αρκεί το πακέτο των 5,4 δις του τρίτου μνημονίου, χωρίς αυτό να έχει μετατραπεί σε τέταρτο με τα επιπλέον 3,6 δις «εφεδρικών» μέτρων – που είναι το κερασάκι του ανέφικτου και του παραλόγου, αλλά μπορεί να ολοκληρώσει την αποσταθεροποίηση στο σαθρό και σάπιο βασίλειο των κυβερνώντων.
Τα τελευταία δεδομένα παρότι φαινομενικά αντιφατικά είναι αποκαλυπτικά:
Το ΔΝΤ δια στόματος Λαγκάρντ ξεκαθαρίζει ότι το 3,5% ΑΕΠ για το 2018 είναι στόχος ανέφικτος, ότι το χρέος πρέπει άμεσα να ελαφρυνθεί και ότι η συζήτηση για εφεδρικά μέτρα απλά μέσω μηχανισμού δεν έχει νόημα.
Αλλά και η Γερμανία παρότι αρνείται τη συζήτηση για το χρέος ενισχύει έμμεσα την αμφισβήτηση του Ταμείου με την πεποίθηση ότι ούτως ή άλλως ο Τσίπρας δεν μπορεί να αντέξει το πολιτικό κόστος ενός εφεδρικού πακέτου.
Την ίδια στιγμή, ο Ρέγκλινγκ θεωρεί υπεύθυνη την Ελλάδα για την καθυστέρηση της αξιολόγησης και θεωρεί τυπικές και εύλογες τις διαφορές ανάμεσα στις οικονομικές προβλέψεις της Κομισιόν και του ΔΝΤ.
Με άλλα λόγια, ο «Ταμειογερμανικός Άξονας» συντρίβει οριστικά την προπαγάνδα του Μαξίμου για Καλούς Ευρωπαίους και Κακό ΔΝΤ, μια στρέβλωση της αλήθειας στην οποία έχουμε ήδη αναφερθεί.
Γίνεται σαφές ότι όσο οι «153 του Αλέξη» θα προσπαθούν ως «δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» να εξευμενίσουν τους δανειστές υπογράφοντας «λευκές επιταγές», εκείνοι θα οδηγούν την χώρα μας σε πολύ περισσότερες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις στο γνωστό φαύλο κύκλο της αναποτελεσματικότητας.
Είναι επίσης σαφές, ότι χωρίς ριζική αλλαγή πολιτικής με δραστική εξυγίανση των κρατικών δαπανών και ανατροπή της υπερφορολόγησης – τακτικές ενταγμένες σε ένα ολιγόχρονο Εθνικό Σχέδιο Έκτακτης Ανάγκης – δεν μπορεί να υπάρξει στρατηγική βιώσιμης διεξόδου προς την επανανάκτηση της ανεξαρτησίας της χώρας.Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλά μια παροδική ή και επαναλαμβανόμενη στιγμή ντροπής στην ελληνική πολιτική σκηνή. Είναι μια στιγμή από τη τελική σκηνή του δράματος της πολιτικής και της δημοκρατίας, όπως την γνωρίζαμε μέχρι σήμερα στη μεταπολιτευτική Ελλάδα.
Αυτές τις ιστορικές στιγμές για την χώρα, η «εύγλωττη σιωπή» των δημοσιογράφων λέει πολλά για τη νέα πραγματικότητα, που όμως, επίσης, δεν πρόκειται απλά για μια ευρωπαϊκή εκδοχή λατινοαμερικάνικου λαϊκισμού, αλλά για ένα σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο στο οποίο τα πολιτιστικό στοιχείο έχει κυρίαρχο ρόλο.

Δ. Τρικεριώτης,