Συνδικαλισμός

Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης

Τελικά τιείναι ο συνδικαλισμός;;
Θαμπορούσαμε να πούμε ότι είναι η συντονισμένη δράση των εργαζομένων για τηνδιεκδίκηση των δικαιωμάτων τους;;
Είναι ηδιεκδίκηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων ο σκοπός της ύπαρξης των εργατικώνσωματείων από συλλόγους μέχρι συνομοσπονδίες;;
Ιδού τοερώτημα. Η απάντηση μονολεκτική και απόλυτη: ΟΧΙ
Χρόνια τώραβλέπουμε τους πάσης φύσεως συνδικαλιστές, κάθε χρώματος και ιδεολογίας, μπλε,πράσινοι, κόκκινοι, μαύροι, να....... αγωνίζονται -τάχα- για τα δίκαια των συναδέλφωνπου εκπροσωπούν, ενώ στην πραγματικότητα διαγκωνίζονται και κόπτονται για τηνπροσωπική τους και μόνο προβολή και ανέλιξη, γλείφοντας, έρποντας και με τακέρατά τους κατά πως λέει και η λαϊκή ρήμα.

Προσκολλημένοιστην εκάστοτε εξουσία -εργοδοτική ή πολιτική- με την κατάληψη προεδρικών θώκωναπό συλλόγους μέχρι ομοσπονδίες, με τη στήριξη αφελών ή όχι οπαδών,χρησιμοποιούν τον συνδικαλισμό σαν πλατύσκαλο, σαν εφαλτήριο μέσο και κατορθώνουννα αναρριχηθούν σε πολιτικά αξιώματα από βουλευτικά μέχρι υπουργικά,ικανοποιώντας με το αζημίωτο για αυτούς «και άλλους τινές» τις φιλοδοξίες τους συνήθωςσε βάρος όχι μόνο των πολιτών των οποίων τα συμφέροντα -υποτίθεται ότι-υπερασπίζονται, αλλά και της ίδιας της ταυτότητας και ύπαρξης της Χώρας.
Πρόσφατοδείγμα συνδικαλιστή και μάλιστα προβεβλημένου, αποτελεί η περίπτωση του διευθυντή της Επιχειρησιακής ΔιεύθυνσηςΕιδικών Υποθέσεων του Σ.Δ.Ο.Ε. στη Θεσσαλονίκη στην εξαιρετικού ενδιαφέροντος αποκάλυψηαπό τη Αστυνομία υπόθεσης πολυπρόσωπης εγκληματικής οργάνωσης που βρίσκεται σεεξέλιξη και που πιθανά να ονομαστεί από τα απεργούντα σήμερα (18/1) μίντια «Θεσσαλονικιάδα».
(Αν βέβαιακάποια από αυτά ασχοληθούν με το επεισόδιο).
Το περί ου ολόγος «στέλεχος» δραστηριοποιήθηκε στον συνδικαλισμό -όπως αναφέρεται στις περιγραφές-από το 1995 μέχρι το 2005 στο χώρο των εφοριακών και αργότερα βρέθηκε επίκεφαλής της κλαδικής οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ.
Οανασχηματισμός της κυβέρνησης τον Ιούνιο του 2011 τον βρήκε διευθυντή στη Β΄ΔΟΥΘεσσαλονίκης ενώ με την ανάληψη του υπουργείου οικονομικών από τον σημερινόυπουργό, ακολούθησε και η ανέλιξη του «προικισμένου»με το συνδικαλισμό στελέχους στη θέση που προαναφέρθηκε.
Για να μη μακρηγορούμε,γνωρίζουμε ποιοι πρώην συνδικαλισταράδες εργατοπατέρες προερχόμενοι κυρίως απόμεγάλες οργανώσεις (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΟΤΟΕ), έχουνζεστάνει (η ζεσταίνουν ακόμα) με τα οπίσθιά τους βουλευτικά ή υπουργικά έδρανα, καθώς και τααποτελέσματα των πολιτικών που ακολούθησαν (και ακολουθούν) που με τηνανικανότητα τους έφτασαν τη Χώρα εκεί που είναι τώρα.
Ανίκανοι νακαταλάβουν ότι ένα και ένα κάνουν δύο,ακόμα και αν μετρήσουν δάκτυλα, απεμπολούν τα δικαιώματα του Κράτους και αντίνα επιδοθούν στην είσπραξη των οφειλομένων φόρων, εισφορών, βεβαιωμένωνπροστίμων, την πάταξη του παραεμπορίου που βάσει δηλώσεων αρμοδίων φορέωνανέρχεται σε 20 δις ευρώ, το νοικοκύρεμα και την περιστολή των κρατικώνδαπανών,(ανοίγοντας μια παρένθεση να σχολιάσουμε ότι