Σιωπηλοί μάρτυρες ή σιωπηλοί δράστες;

Όσο περνά ο καιρός, συνειδητοποιούμε, όλοι οι Έλληνες, ότι υπάρχει μια ισχυρή και βάσιμη πιθανότητα να μας θεωρούν κρετίνους. Όλοι εκείνοι που κυβερνούν. Όλοι. Μηδενός εξαιρουμένου. Εδώ και πολλά χρόνια, το ουσιαστικό «πολιτικός» στην Ελλάδα έχει γίνει συνώνυμο των λέξεων«λαμόγιο», «κλέφτης», «απατεώνας», «καρεκλοκένταυρος», αλλά και πολλών άλλων εξίσου ή και περισσότερο απαξιωτικών, αλλά λιγότερο πρεπόντων, για να συμπεριληφθούν σε ένα άρθρο ευρείας αναγνωσιμότητας. Όμως τελευταία έχουμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε αν η λέξη «μαφία» -με όλη τη σημασία της λέξεως- αντιπροσωπεύει και καθρεφτίζει καλύτερα το ποιόν εκείνων…
των 300, που κατά καιρούς πέρασαν από την Πλατεία Συντάγματος.

Η κατάσταση αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι επιεικώς τραγική, τείνοντας να γίνει πολύ χειρότερη, καθώς σιγά-σιγά αποκαλύπτονται γεγονότα που αφενός δεν έπρεπε ποτέ να λάβουν χώρα και αφετέρου αναιρούν –πιθανώς- την εικόνα ή έστω μέρος της εικόνας που θα μπορούσαν κάποιοι να έχουν για τη