Σχολιανά 102

Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης

Πέρα από τον νεοπαγή ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ, υπάρχει και η μεσαία οδός…
«Ξέρουμε μόνο δύο πράγματα για το μέλλον : [1] Δεν μπορεί να είναι γνωστό. [2] Θα είναι διαφορετικό από αυτό που υπάρχει τώρα και από αυτό που περιμένουμε. Αυτοί οι ισχυρισμοί δεν είναι ιδιαίτερα νέοι ή ιδιαίτερα καταπληκτικοί. Αλλά και οι δύο έχουν μακράς ........εμβέλειας συνέπειες…»
Peter F. Drucker : Managing for Results, Heinemann, London, 1964
Περί μεγάλου ή μικρού κράτους ο λόγος,..Το ζήτημα ήταν πάντα επίκαιρο, σήμερα δε, είναι ένα από τα καίρια ερωτήματα στα πλαίσια της κρίσης…Εξόν από κάποιες ιδεοληπτικές πολιτικές και κοινωνικοοικονομικές προσεγγίσεις, κανείς στην ουσία δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το αν η οικονομία προγραμματίζεται κεντρικά ή όχι, αφού το ενδιαφέρον έχει στραφεί στο αποτέλεσμα που φαίνεται να βγάζει τη γλώσσα του κοροϊδευτικά και προς τα «πλάνα» και προς τις «αυτορρυθμίσεις»…Παρόλα αυτά, χρειάζονται και τα δυό, και φταίει η αναποτελεσματικότητα ανθρώπων και μηχανισμών για τα άσχημα αποτελέσματα, και όχι αυτή καθ’ αυτή η αναγκαιότητα του σχεδίου και του ελεύθερου πεδίου δράσης…Είναι ψευτοδίλημμα ΙΔΙΩΣ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΩΡΑ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΙΔΕΟΛΗΠΤΙΚΟΙ ΠΥΛΩΝΕΣ : ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΙΑΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ… Αλλά, μιας και ό,τι ζούμε είναι η πραγματικότητα του νεοφιλελευθερισμού, ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» και πολύ περισσότερο το ανώτατο εξελικτικό του στάδιο ο «κομμουνισμός» από πολλού καιρού έχουν εισαχθεί σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική με αβέβαιο το χρόνο ανάρρωσής τους, ας ξεκινήσουμε και εστιάσουμε κυρίως σ’ αυτόν : τον νεοφιλελευθερισμό, τη μόνη πραγματικότητα που τούτες τις εποχές ρυθμίζει τις τύχες κοινωνιών, λαών, κρατών, της υφηλίου…Απλά για να επισημάνουμε το καθημερινά επισημαινόμενο στη πράξη, ότι δεν υπάρχει αυτορυθμιζόμενη οικονομία, αυτορυθμιζόμενες αγορές, που αποτελεί και τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας… Αυτές οι αυτορυθμιζόμενες αγορές, βρίσκονται ψηλά στα ουράνια, παρέα με τις μεγάλες Ιδέες που αφορούν Ιδεατούς ανθρώπους, ένα είδος που επί του παρόντος δεν κατοικεί στη Γη, αντάμα με τις άλλες Ιδέες που πρεσβεύουν ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΑΥΤΗΣ...Το πρόβλημα ήταν, είναι και θα είναι πάντα, το περιεχόμενο και η έκταση που θα καταλαμβάνει το κεντρικό κρατικό σχέδιο και η λειτουργούσα με βάση τα δικά της επιχειρησιακά σχέδια αγορά…Η αναφορά στο «επιχειρησιακό» σχέδιο ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ, κάτι που αποτελεί μια εδραιωμένη πραγματικότητα στο χώρο δράσης τους, μιλά από μόνο του, το πώς δεν υπάρχει «αυτορρύθμιση» : ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΠΧΕΙΡΗΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΡΟΠΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ή ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΤΥΠΙΚΟ ΝΑ ΡΥΘΜΙΖΕΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ…Ο ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ (ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ), ΜΑΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΕΝΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑ : ΔΕΝ ΑΦΕΘΗΚΕ Η ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΤΙΣ «ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΑ ΑΓΟΡΑΣ», ΑΛΛΑ ΣΧΕΔΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ 100% ΚΕΝΤΡΙΚΆ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΚΛΗΡΟ ΠΥΡΗΝΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΛΙΤ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΟΥ ΠΟΔΗΓΗΤ