Περιμένοντας τους «Επενδυτές» την «εποχή των ακρίδων»

“διότι Κύριος ο Θεός σου θέλει σέ ευλογήσει,
καθώς υπεσχέθη εις σέ· καί θέλεις δανείζει
εις πολλά έθνη, σύ όμως δέν θέλεις
δανείζεσθαι καί θέλεις βασιλεύει επί πολλά
έθνη, επί σέ όμως δέν θέλουσι βασιλεύσει.
(Αγία Γραφή: Δευτερονόμιο 15.6)Γράφει ο Αλέξανδρος; Πιστοφίδης
Όταν το 2005, οι εταιρείες επενδύσεων υψηλού ρίσκου hedge funds (στα Ελληνικά ως «αντισταθμιστικά αμοιβαία κεφάλαια»), με έδρες σε φορολογικούς παραδείσους και κεφάλαια (φούσκες) τρισεκατομμυρίων, άρχισαν να εισβάλλουν στη Γερμανική αγορά, ο τότε υπουργός εργασίας της Γερμανίας και αντικαγκελάριος Franz Müntefering, είχε ονομάσει τις εταιρείες αυτές Ακρίδες (Heuschrecken) :«κάποιοι αδίστακτοι επενδυτές( είπε), έρχονται ανώνυμοι, δίχως προσωπείο, πέφτουν σαν σμήνη ακρίδων πάνω σε παραγωγικές επιχειρήσεις και αφού τις αποψιλώσουν καταστρέφοντας θέσεις εργασίας, εξαφανίζονται ψάχνοντας τα επόμενα..... θύματά τους». (Bild am Sonntag, 17. April 2005)
Οποιος έχει δει το φιλμ «Other People's Money and How the Bankers Use It»(1991) με τους Ντάνι Ντα Βίτο και Γκρέγκορι Πεκ (το συνιστώ σε όσους δεν το έχουν δει), θα θυμάται τον Ντάνι ντα Βίτο με το παρατσούκλι «Λάρι ο εκτελεστής», ο οποίος βρίσκει παραγωγικές εταιρείες με προβλήματα ρευστότητας, αναλαμβάνει τα χρέη τους με αντίτιμο την ανάληψη του μάνατζμεντ και μετά τις τεμαχίζει σαν αγελάδες πουλώντας τες σε κομμάτια σαν μπριζόλες αποκομίζοντας τεράστια κέρδη, πιστός στη βασική αρχή της Σχολής των Νεοφιλελευθέρων-Μονεταριστών του Σικάγου (Μίλτον Φρίντμαν: «Σκοπός μια επιχείρησης είναι το κέρδος και μόνο το κέρδος και τίποτε άλλο»).Οι Εταιρείες αυτές, παρότι παρακάμπτουν τους παραδοσιακούς-εθιμικούς κανόνες επιχειρείν, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν θεωρούνται νόμιμες,αφού έχουν τη δύναμη να φτιάχνουν νόμους στα μέτρα τους βάσει της αρχής: Οποιος έχει τα λεφτά παραγγέλνει και το χορό. (Παρότι εδώ και χρόνια συζητούν στην ΕΕ για τη θέσπιση θεσμικού πλαισίου που θα βάζει περιορισμούς στις αδίστακτες μεθόδους αυτών των υπεράκτιων κερδοσκοπικών εταιρειών, στην πράξη δεν συμβαίνει τίποτε και πώς να συμβεί όταν όλοι οι συνταξιούχοι πρόεδροι, πρωθυπουργοί και υπουργοί οικονομικών των ΗΠΑ και των Ευρωπαϊκών κρατών είναι μάνατζερ ή σύμβουλοι αυτών των εταιρειών με παχυλές-παχυλές αμοιβές, επίσημες και ανεπίσημες). Εντωμεταξύ, βλέποντας πολλές παραγωγικές επιχειρήσεις της πραγματικής οικονομίας(ΚΑΙ ΕΙΔΕΝ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΟΤΙ ΚΕΡΔΟΣ ΗΤΟ ΚΑΛΟΝ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΣΕΝ ΑΥΤΟ ΛΕΓΩΝ ΑΥΞΑΝΕΣΘΕ ΚΑΙ ΠΛΗΘΥΝΕΣΘΕ) ότι παρακάμπτοντας τις παραδοσιακές αξίες περί της λεγόμενης «Εταιρικής Ευθύνης», μπορούν να συναγωνιστούν τις «ακρίδες» μειώνοντας το μισθολογικό κόστος με τις ευλογίες των Αγγέλων, άρχισαν να εφαρμόζουν παραπλήσιες μεθόδους, νόμιμες μεν αλλά ανήθικες. Ετσι, όταν η ΝΟΚΙΑ, έκρινε πριν μερικά χρόνια πως θα έβγαζε περισσότερα κέρδη αν μετέφερε το εργοστάσιό της από τη Γερμανία στην Ρουμανία, παρότι είχε πάρει επιδοτήσεις από το Γερμανικό κράτος, προτίμησε να δώσει πίσω το ποσό της επιδότησης και να μετεγκατ