Παρίσι 13/11 ή όταν ο θάνατος σκορπά τον θάνατο. Και μετά;

Νεαροί Μουσουλμάνοι με θρησκευτικό φανατισμό ζώνονται όπλα και εκρηκτικά και σκορπούν τυφλά και αδιάκριτα τον δικό μας θάνατο την ίδια στιγμή που προκαλούν τον δικό τους. Τι κι αν το Κοράνι προστάζει «να πολεμάτε για τη χάρη του Αλλάχ αυτούς που σας πολεμάνε, αλλά να μην τους επιτίθεστε εσείς πρώτοι. Ο Αλλάχ δεν αγαπάει τους επιτεθέμενους». Ή μήπως έχουν λυμένο το ποιος επιτίθεται και ποιος αντεπιτίθεται; Αλλά και εντολές όπως «Δεν θα υπάρχει εξαναγκασμός στη θρησκεία. Η αληθινή καθοδήγηση ξεχωρίζει τώρα από την πλάνη» δεν φαίνεται να σημαίνουν τίποτε ούτε για τον καμικάζι βομβιστή, ούτε για τον ψυχρό δήμιο που αποκεφαλίζει ή επινοεί σαδιστικούς τρόπους εκτέλεσης των θυμάτων του.
Μετά την επίθεση της 11ης Σεπτέμβρη και τα όσα ακολούθησαν δεν φαίνεται να έχει τώρα και τόσο πρακτική σημασία για τις εξελίξεις ποια δυτική δύναμη συνέβαλε, πως και γιατί στη γένεση και την δράση τρομοκρατικών οργανώσεων, όπως η Αλ Κάιντα το και το ISIS. Ούτως ή άλλως κανείς δεν πρόκειται να αλλάξει τώρα τακτική και να «διαπραγματευτεί» για αυτόν τον.......
ήδη 15ετή ακήρυκτο πόλεμο.
Αλλά μετά και την Παρασκευή και 13 στο Παρίσι, μοιάζει να έχουμε εγκλωβιστεί σε μια φάση που τα γεγονότα αποκτούν δυναμική που δεν μπορεί να ισορροπήσει με τα συμφέροντα και τις σκοπιμότητες που θελητά ή αθέλητα τα προξένησαν. Και αυτή η απώλεια του ελέγχου ισοδυναμεί με μια ακόμη μεγαλύτερη αύξηση της αταξίας στο σύστημα της τρομοκρατίας.
Η τρομοκρατία είναι ένα στρατιωτικό εργαλείο ασύμμετρου πολέμου ανάμεσα στον δυτικό κόσμο και το εξτρεμιστικό Ισλάμ. Αυτός ο πόλεμος είναι ένας πολέμος με οικονομικά, γεωπολιτικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά. Αλλά μετά το κτύπημα στο Παρίσι, οι συνέπειες και η επίκλησή του μπορούν να έχουν δραματική πολιτική, κοινωνική και οικονομική επίπτωση στις δυτικές χώρες και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, με το προσφυγικό να αποτελεί μια ακόμη παράμετρό του.
Πολιτικά, η προοπτική της ενοποίησης θα δοκιμαστεί και ο ήδη ενισχυμένος ευρωσκεπτικισμός θα ενταθεί. Κοινωνικά, οι δυτικές αξίες του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης θα γνωρίσουν βίαιη υποχώρηση. Το οικονομικό αποτέλεσμα θα είναι η διεύρυνση της ανισότητας στην ήπειρο. Στην μεγάλη εικόνα, το ρήγμα Νότου και Βορρά θα βαθύνει.
Κάθε προσπάθεια «οχύρωσης» της Βορειοκεντρικής Ευρώπης απέναντι στον κίνδυνο κλιμάκωσης των γεγονότων θα είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική για την χώρα μας, την στιγμή μάλισια που βιώνει την κορύφωση της οικονομικής ύφεσης μετά το 2009.
Όπως γράφαμε σε πρόσφατη ανάρτηση: «Η Ελλάδα, στην ουσία μια χώρα χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη, όπως απέδειξαν αντικειμενικά και οι μετρήσεις του Δείκτη Κοινωνικής Δικαιοσύνης στην ΕΕ, και με μια κοινωνία αποδυναμωμένη ηθικά και οικονομικά, είναι ο πιο αδύναμος κρίκος σε αυτή την αλυσίδα. Είναι μια χώρα που όλα μπορούν να συμβούν, ανά πάσα στιγμή και προς την οποιαδήποτε κατεύθυνση. Η Ελλάδα είναι η βασίλισσα της πολιτικής αβεβαιότητας στην Ευρώπη. Και αυτό θα έπρεπε να κρατά τους σκεπτόμενους πολίτες σε επαγρύπνηση και δράση για να αλλάξει ριζικά και να σταθεροποιηθεί σε νέες βάσεις το πολιτικό τοπίο.».

Δ. Τρικεριώτης