Παπαδήμ(ι)ου το ανάγνωσμα.

Του Τάσου Θεωδορόπουλου

«Η μεγάλη πλειονότητα των ελληνικού λαού αναγνωρίζει και γνωρίζει τα ουσιαστικά, πολύπλευρα και διαρκή πλεονεκτήματα της ευρωπαϊκής ενοποίησης και του ευρώ για τη χώρα μας» είπε ο μη εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας.
Αν ακολουθούσα τη λογική του παραλόγου του, θα μπορούσα να του απαντήσω με το «ποια πήγε κι άπλωσε τα .....
ρούχα στην ταράτσα;» το οποίο, πίστεψε με αναγνώστη, περισσότερο εμπεριστατωμένο είναι σαν άποψη και σαν πολιτικός λόγος. Δεν την ακολουθώ τη λογική του και χαίρομαι γι' αυτό. Οπότε πρέπει να συγκεντρώσω θρύψαλα ψυχραιμίας και να δω τη δήλωση του ψύχραιμα. Αλλά δε μου βγαίνει.
Γιατί ειλικρινά, δεν με πειράζει να με φτύνεις, στα πλαίσια σεξουαλικού παιχνιδιού μπορώ να το βρω και ως χαριτωμένο, αλλά να με φτύνεις και μετά να με βάζεις στα τέσσερα να σου λέω «μωρέ τι ωραία και ρομαντικά που ψιχαλίζει» δεν το έχω εξασκήσει ως σεξουαλική πρακτική. Ειδικά από τη στιγμή που η παραπάνω φράση, ειπώθηκε από τον Λουκά Παπαδήμο σε βήμα εκδήλωσης εξαγωγέων με θέμα «Εθνική Στρατηγική για τις εξαγωγές».
Μα το μόνο που έχει μείνει όρθιο και προς εξαγωγή αυτή τη στιγμή είναι καμία 18χρονη να κάνει την πουτάνα, σε αντίστροφη ανάγνωση της εισαγωγής πουτανών που κάναμε τα χρόνια της ευμάρειας από τις ανατολικές χώρες, και κανένας απελπισμένος να εξαγάγει το νεφρί του σε εμπόριο οργάνων. Που και για την πουτάνα συζητιέται αν θα την αγοράσει κανείς στο εξωτερικό.
Τώρα και ίσα που προλαβαίνετε. Γιατί οι πουτάνες μας, μετά από ένα δύο χρόνια, λόγω ασιτίας και μηδενικής περίθαλψης θα είναι 20 κιλά και ξεδοντιάρες. Ποιος εύπορος θα αγοράσει ελληνίδα πουτάνα σε αυτά τα χάλια; Το αυτό και για το εμπόριο οργάνων. Τι συκώτι να πουλήσω κυρ Λουκά μου, αν το έχω κάνει διάτρητο από τη βότκα και τα χάπια για να αντέξω την κρίση τόσα χρόνια και να μην αυτοπυρποληθώ;
Το λέτε και εσείς ο ίδιος: «Πρέπει να παράγουμε προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία που να μπορούν να εκτοπίζουν τα εισαγόμενα». Στα λόγια μου έρχεται ο άνθρωπος. Ναι, φυσικά και πρέπει. Αλλά για να παράγεις προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία, πρέπει να μπορείς να τρέφεσαι και να συντηρείσαι με προϊόντα ανεκτής τουλάχιστον αξίας. Όταν δεν έχεις λεφτά, και δεν μπορείς να αποκτήσεις αυτά τα προϊόντα, η εργατική σου δυναμική και η παραγωγικότητα, δεν διαφοροποιείται από αυτήν ενός εργάτη στο Άουσβιτς: δύο τρεις μήνες αντοχή μέχρι να φανεί το κόκαλό από την εξάντληση και μετά γκαζάκι και διπλοφουρνιστός.
Κατανοεί σε ποια χώρα απευθύνεται ο άνθρωπος ή πήρε φόρα επειδή ήταν η περίσταση των εξαγωγέων από κάτω; Ακόμα κι έτσι, ας τους τα έλεγε ιδιαιτέρως καλύτερα. Μια φορά, ναι, το ομολογώ, χαρήκαμε που μπήκαμε στο ευρώ, τόσο χάνοι είμαστε. Λίγο μετά σταματήσαμε όμως. Ποια είναι τα «διαρκή και πολύπλευρα πλεονεκτήματα» που αναφέρει;
Δε σου λέω πως είναι λύση η επιστροφή στη δραχμή. Αλλά πεσ' το αλλιώς αφού έβαλες κι εσύ το χεράκι σου σε αυτό, πες: «Κορίτσια τον ήπιαμε με το ευρώ, αλλά τόσο που τον ήπιαμε, ποτισ