Ουαί τοις δανειζομένοις

 Γράφει ο Ευθύλογος
«Η ιστορία της Ελλάδας είναι η Ιστορία του δημοσίου χρέους της».
Θεωρώευτύχημα το ότι διάβασα την παραπάνω φράση πολύ νέος, δεν είχα πατήσειτα 20, αλλά από τη στιγμή που τη διάβασα μέχρι τώρα που γέρασα, δενέπαψα στιγμή να συμφωνώ απόλυτα με το νόημά της.
Ο πλούτος είναιμια σημαντική προϋπόθεση της ελεύθερης δράσης των ανθρώπων. Όποιοςλοιπόν δεν διαθέτει πλούτο, πρακτικά χάνει μεγάλο μέρος αυτής τηςελευθερίας.[1] Και χάνει πολύμεγαλύτερο μέρος όταν καταφεύγει σε δανεισμό. Ακόμη χειρότερα δε, αναναγκασθεί να δανειστεί εκ νέου. Τότε αρχίζει να μοιάζει με το μικρόπαιδί που, για να πάρει νέο χαρτζιλίκι πρέπει να εξηγήσει στους γονείςτου  με τι τρόπο ξόδεψε το προηγούμενο. Ότιισχύει για τα άτομα, ισχύει και για οργανωμένες ομάδες ανθρώπων, γιακοινωνίες και φυσικά για κράτη. Είναι προφανές ότι κράτη πουκαταφεύγουν επανειλημμένα σε δανεισμό, είναι υποχείρια των δανειστώντους. Κοντολογίς, κράτη που δεν έχουν ισχυρή οικονομία, δεν έχουν ανεξάρτητη πολιτική.