ΟΙ ΑΔΟΥΛΩΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΞΕΝΟ ΖΥΓΟ

Γράφειο Παναγιώτης Αποστόλου
Ξημερώνει 25ηΜαρτίου. Μια από τις σημαντικότερες ημέρες της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Ημέραπου ο Ελληνικός λαός γιορτάζει την χαρμόσυνηείδηση για την γέννηση του Ιησού Χριστού, από την Θεομήτορα,Παναγιά μας και ταυτόχρονα τα 191 χρόνια από την Εθνική μας Παλιγγενεσίατου 1821. Ημέρα που μας φέρνει στο μυαλόκαι τη σκέψη, εκείνους, τους μια χούφτα Έλληνες που επαναστάτησαν, με πενιχράμέσα, προκειμένου να....... αποτινάξουν τον τούρκικο ζυγό από την ράχη μας. Η θύμησηαυτής της ημέρας μας δημιουργεί ανάταση καρδιάς και ζωντανεύει ξανά στα μάτιαμας την Αγία Λαύρα, όπου κηρύχτηκε η Επανάσταση από τον Μητροπολίτη Παλαιών Πατρών Γερμανό, και τα Ψαρά που ήταν από τα πρώτα νησιά που ξεσηκώθηκαν στις 10 Απριλίου του 1821 ενώ στις 21 Ιουνίου,οι τουρκικές δυνάμεις του Ιμπραήμ Πασά κατέλαβαν το νησί και κατάσφαξαν περισσότερουςαπό 15.000 κατοίκους. Την καταστροφή των Ψαρών περιγράφει ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στοπερίφημο επίγραμμά του: «Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη, περπατώντας ηδόξα μονάχη μελετά τα λαμπρά παλικάρια και στην κόμη στεφάνι φορεί γινωμένοαπό λίγα χορτάρια που 'χαν μείνειστην έρημη γη… ». Ημέρα που μας γυρίζει το μυαλό στις 8 Μαΐου 1821 στο Χάνι της Γραβιάς όπουκαταγράφηκε μια από τις μεγαλύτερες νίκες των Ελλήνων κατά των κατακτητών,με πρωτοστάτη τον Οδυσσέα Ανδρούτσο που διαμέλισε τον αήττητο μέχρι τότε Ομέρ Βρυώνηκαι στις 26 Ιουλίου 1822στα Δερβενάκια όπου καταστράφηκαν όλες οι στρατιωτικέςπολυάριθμες δυνάμεις του Δράμαλη Πασά από τον αρχιστράτηγο της Επανάστασης, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ημέρα που ταξιδεύει νοερά την ψυχή μας στις20 Μαΐου 1825 στο Μανιάκι όπου ο Παπαφλέσσας με τα 300παλικάρια του, ως άλλος Λεωνίδας, υπερασπίζεται την πατρίδα από τον Ιμπραήμ Πασά ο οποίος είχε στηδύναμή του 6.000 Αιγυπτίους και στις 10 Απριλίου 1826 στην ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου, τωνπολιορκημένων Ελλήνων από τις αναρίθμητες Τούρκικες δυνάμεις. Γι΄αυτή την ηρωικήέξοδο, μεταγενέστερα η πόλις του Μεσολογγίου δέχθηκε την τιμή να της αποδοθεί ο τίτλος της Ιερής Πόλης.
Την Ιερή φλόγα της επανάστασης των Ελλήνων όμως, την έδωσαν γεγονόταόπως, ο «χορός του Ζαλόγγου»,παραμονές των Χριστουγέννων του 1803, που αποτελεί αιώνιο σύμβολο για τηγυναίκα Ελληνίδα που προτιμά το θάνατο από την ατίμωση και τη δυστυχία. Τηγυναίκα-ηρωίδα που «της ελευθερίας ο έρως» τη σπρώχνει να θυσιάσει τον εαυτότης, τα παιδιά της και να αποχαιρετήσει παντοτινά τη γλυκιά ζωή και «τη δύστυχηπατρίδα». Αυτές οι Σουλιώτισσες Γυναίκες που πέρα από τονοικοκυριό, έπαιρναν μέρος και σε πολεμικές επιχειρήσεις, όπου ο ρόλος τουςήταν, σε πρώτη φάση, εφεδρικός και βοηθητικός, όταν όμως οι περιστάσεις τοαπαιτούσαν, ρίχνονταν στη μάχη, άλλοτε κατρακυλώντας βράχους πάνω στον εχθρό,άλλοτε περιβρέχοντάς τον με καυτά βόλια και άλλοτε ορμώντας μπροστά με το σπαθί στο χέρι. Αυτές σηματοδότησαντην Μεγάλη Εξέγερση για το Ελευθερία ήΘάνατος. Σήμερα,ο Ελληνικός λαός, θα πλησιάσει νοερά και θα προσκυνήσει τον αδούλωτοπρωταγωνιστή της Ελευθερίας, τον Θεόδωρο Κολ