Ο Μηλιός, ο νεοΜαρξισμός (ωχ), η Σεισάχθεια και ο χάχας* Λαός

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Διάβασα προ ημερών ότι ο κ. Γιάννης Μηλιός, διακεκριμένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, καθηγητής στο ΕΜΠ, με αντικείμενο την Πολιτική Οικονομία με έμφαση στην Ιστορία Οικονομικών Θεωριών, με πλούσιο συγγραφικό έργο, άνθρωπος δηλαδή που φαίνεται ότι “γνωρίζει” και έχει σημασία αυτό, είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή του στην σοβαρή Αγγλική εφημερίδα Quardian, μεταξύ άλλων, ότι “Είμαι Μαρξιστής”και ότι “Η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ είναι Μαρξιστές”. Διευκρίνιζε όμως για τον εαυτό του, ότι δεν ήταν ποτέ οπαδός του “μαρξισμού σοβιετικού τύπου”και αυτό με έκανε να απορήσω. Τι θα πει, δηλαδή, Μαρξιστής “σοβιετικού ή άλλου τύπου”; Υπάρχουν πολλοί Μαρξισμοί; Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα ένα τέτοιο χαρακτηρισμό σχετικά με την Μαρξιστική Θεωρία και..... γι’αυτό θέλησα να το ψάξω λιγάκι περισσότερο.
Ο Μαρξ, κατ’ αρχήν, γεννήθηκε στην Γερμανία (Πρωσία), τον 19οαιώνα (1818-1883). Ήταν γόνος εύπορης οικογένειας και καλοσπουδαγμένος, αν και στην συνέχεια, η ιστορία λέει, ότι επαγγελματικά δεν τα πήγε καθόλου καλά με αποτέλεσμα και προκειμένου να συντηρήσει την πολυμελή οικογένειά του (σύζυγο και 6 παιδιά), να ζητάει συνεχώς δανεικά από την μητέρα του, την οποία μάλιστα και απειλούσε και εκβίαζε αν δεν του έδινε, την γυναίκα του, την οποίαέβαζε να ζητάει λεφτά από τους δικούς της και από άλλους φίλους και γνωστούς. Στο τέλος όμως, όταν του ζητούσαν τα δανεικά οργιζόταν και τους έβριζε. Εξ' ου και το μίσος του προς το Κεφάλαιο/Πλουσίους.Με λίγα λόγια ήταν ένας χαρακτηριστικός τύπος ανεπρόκοπου και μπαταχτσή,κουσούρια που τον βασάνισαν σε όλη του την ζωή και επηρέασαν, κατά το πως φάνηκε, την σκέψη του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ένα απόφθεγμά του σχετικά με το Κεφάλαιο και την Εργασία. Είχε πει: “Το κεφάλαιο είναι νεκρή εργασία, που σαν βρικόλακας, ζει μόνο ρουφώντας το αίμα της ζωντανής εργασίας. Και όσο πιο πολύ ζει, τόσο πιο πολύ αίμα ρουφάει”.Από αυτές και μόνο τις λίγες λέξεις, γίνεται φανερό το πρόβλημά του. Υπόψιν ότι όλα αυτά όλα αναφέρονται, ως παράπονα του ίδιου , σε επιστολές του, που έστελνε, κυρίως, στον φίλο και «συνδρομητή» του Έγκελς, αλλά και σε άλλους, οι οποίες έχουν διασωθεί και έχουν δημοσιευτεί. Σχετικές λεπτομέρειες θα παραθέσω σε επόμενο άρθρο μου, έτσι για την ιστορία. Για να λέμε όμως και του στραβού το δίκιο, ο φίλος μας ο Κάρολος, είχε μυαλό, που όμως για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω, δεν το χρησιμοποίησε σωστά. Το μεγάλο έργο της ζωής του, η Οικονομική-Κοινωνική-Πολιτική του Θεωρία, που έμεινε στην ιστορία ως Μαρξισμός, αποδείχθηκε απολύτως λανθασμένη και ανεφάρμοστη, μετά από 70, περίπου, χρόνια πιστής και «σφιχτής» εφαρμογής του στην Σοβιετική Ένωση, αλλά και σε άλλα κράτη με κομουνιστικό καθεστώς. Το βασικό της λάθος είναι ότι θεωρεί το Κεφάλαιο και την Εργασία, αντίπαλες δυνάμεις, ενώ είναι οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος. Και ουδέποτε, στην ιστορία, εμφανίστηκε τέτοιο νόμισμα.Σήμερα λοιπόν, που κοντεύει όλη αυτή η ιστορία περί Μαρξισμού να ξεχαστεί (ακόμα και οι Κουβανοί στέλνουν “φιλάκια” στο κεφάλαιο, άσε τους Κινέζους που πάνε, αισίως και συντόμως, αν δεν έχουν κάνει ήδη, μπίνγκο), έρχεται ο κ. Μηλιός να μας πει ότι είναι Μαρξιστής και ότι οι περισσότεροι στον ΣΥΡΙΖΑείναι Μαρξιστές. Γιατί; Λέτε να μην ξέρει; Μα το είπαμε ήδη, “ξέρει”. Τότε; Τότε, αν δεν είναι , που είναι, μια από τις γνωστές πολιτικές απάτες (οι χάντρες και τα καθρεφτάκια προς τους ιθαγενείς), μπορεί να οφείλεται και στην με 20 χρόνια καθυστέρηση, αφομοίωση των αλλαγών που συμβαίνουν στον κόσμο, στην χώρα μας. Αν συμβαίνει όμως αυτό, τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα, εν όψει των μεθαυριανών εκλογών και τις πιθανότητας να βρεθούν, αυτός και οι “άλλοι Μαρξιστές” στην Κυβέρνηση. Για σκεφτείτε, αλήθεια, να μην αντιληφθούν τότε, την σημερινή πραγματικότητα, ότι δηλαδή την στιγμή που το ολοζώντανο κεφάλαιο χτυπάει την πόρτα μας, για μια «εφ’όλης της ύλης» συζήτηση, δηλαδή την συνεργασία για την παραγωγή πλούτου, προς όφελος και του Λαού, αυτοί, με “διοργανωτή” τον Μαρξιστή Μηλιό, να κάνουν μνημόσυνο στο, δήθεν, «νεκρό», κατά Μαρξ, κεφάλαιο. Για να έρθουμε τώρα και στο ρεζουμέ, της υπόθεσης. Ο κ. Μηλιός δεν είπε στην τύχη, ό,τι είπε περί Μαρξιστή και τέτοια. Μπορεί να είναι αριστερός ο άνθρωπος, αλλά και έξυπνος είναι και πολιτεύεται. Ξέρει ότι ορισμένες εκφράσεις στην πολιτική έχουν διαφορετικά νοήματα και υπονοούμενα στο πνεύμα του “ό,τι επιθυμείτε”, κάτι που σ' ένα σημαντικό κομμάτι του Λαού, αυτό που εγώ αποκαλώ ο “χάχας” Λαός, είναι αρκετό για να “φιαχτεί”. Θυμάμαι την αντίδραση του αυτού του “χάχα” Λαού, την στιγμή που άκουγε τον “αξέχαστο” Ανδρέα να κραυγάζει εκείνο το ασυγχώρητο “Τσοβόλα δώστα όλα”. Αλαλαγμοί χαράς, λες και άκουγε ότι ο “ηγέτης” έδινε εντολή στον επί τον οικονομικών του Οίκου του, να εκποιήσει την μεγάλη κινητή και ακίνητη περιουσία (που δεν είχε) και να τα “δώσει όλα” στον Λαό. Δεν καταλάβαινε δηλαδή, ότι ο “χαρισματικός” έκανε μνημόσυνο με... ξένα κόλλυβα.Στο ίδιο πνεύμα, πολιτικής απάτης και τα περί “Σεισάχθειας” του καθηγητή κ. Μητρόπουλου. Τον άκουσα σήμερα το πρωί, από ραδιοφώνου, να διευκρινίζει ότι αυτό σημαίνει ότι σημαίνει ότι θα διαγραφούν τα δάνεια των... πεθαμένων. Ο καημένος ο Σόλων όμως, άλλα είχε κατά νου όταν κήρυττε την Σεισάχθειά του, αλλά τι σημασία έχει; Και Μαρξ και Σεισάχθεια και “σκίζουμε τα Μνημόνια” και “Τσοβόλα δώστα όλα”, για την ψήφο σου, χάχα Λαέ !