Ντοκουμέντα προς αποφυγήν από το παρελθόν

Ξεκινάμε σήμερα μια νέα στήλη με ομιλίες και κείμενα από το παρελθόν που καλό θα είναι να τις γνωρίζουμε  , να τις κρίνουμε με τα σημερινά δεδομένα και να  αποτρέπει τους νεώτερους από την επανάληψη τραγικών λαθών των παλαιοτέρων τους.Στα παλαιά καφενεία οι συζητήσεις των θαμώνων και οι αναρτημένες συμβολικές γκραβούρες απέτρεπαν την επανάληψη τραγικών λαθών από αφελείς θαμώνες. Να ευχαριστήσουμε την Τσιφόνη για την βοήθεια στα κείμενα
ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΣΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΣΤΗΝ 73η ΔΙΕΘΝΗ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ  15. 9. 2008

Παναγιώτατε, κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι, ο Ελληνικός λαός βιώνει μια βαθιά κρίση. Μια κρίση που μας συνθλίβει, μας απογοητεύει και μας αγανακτεί. Σε όλη την Ελλάδα - και αυτές τις ημέρες, που βρέθηκα εδώ, στη Θεσσαλονίκη - ακούμε τα ίδια πράγματα.

«Δεν λειτουργεί τίποτα πια σ' αυτό τον τόπο; Δεν τα βγάζω πέρα? Κάθε χρόνο πληρώνω όλο και περισσότερους φόρους? Δεν μπορώ να πληρώσω τα δάνεια? Θέλω να δουλέψω, αλλά οι πόρτες είναι κλειστές? Η σύνταξή μου δεν φτάνει ούτε για να αγοράσω τα φάρμακα? Οι τιμές για το προϊόν μου, δεν καλύπτουν ούτε το κόστος του λιπάσματος? Ο γιος μου με δύο μεταπτυχιακά και δεν βρίσκει δουλειά? Φοβάμαι ότι αν πάθω κάτι, δεν θα προλάβω να φτάσω στο νοσοκομείο?» Μισθωτοί και συνταξιούχοι βλέπουν το.......
εισόδημά τους να εξανεμίζεται. Νέοι των 400, 500, 700 ευρώ - δεν τους δίνεται το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή εργασία.

Νέοι επιστήμονες με μεταπτυχιακά μεταναστεύουν. Αγρότες συμπιέζονται μεταξύ του κόστους παραγωγής και των τιμών, λόγω των μεσαζόντων. Γυναίκες, που έχουν φορτωθεί παραδοσιακά το διπλό βάρος της οικογένειας και της δουλειάς, συμπιέζονται λόγω της ακρίβειας, λόγω του κόστους των κοινωνικών δαπανών, των δημόσιων αγαθών, που θα έπρεπε να είναι πραγματικά δημόσια αγαθά για την οικογένεια.

Ελεύθεροι επαγγελματίες προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους, με ένα κράτος που τους βάζει τρικλοποδιά. Επιχειρηματίες θέλουν να επενδύσουν στη χώρα τους, αλλά αποτρέπονται από τη γραφειοκρατία. Πολίτες - έρμαια στο φακελάκι, το γρηγορόσημο, το ρουσφέτι. Βιώνουμε μια κρίση οικονομική, αλλά και πολιτική, μια κρίση αξιών, που μας αγγίζει όλους και συνθλίβει κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Κυρίες και κύριοι, την περασμένη εβδομάδα, από αυτό εδώ το βήμα, μας είπαν ότι, για όλα αυτά, φταίει η διεθνής κρίση. Μα ποιον κοροϊδεύουν;

Φταίει η διεθνής κρίση που, η ελληνική οικογένεια αιμορραγεί οικονομικά, πληρώνοντας τις αδυναμίες ενός απελπιστικού εκπαιδευτικού συστήματος; Φταίει η διεθνής κρίση που, η εργαζόμενη μητέρα πρέπει να ζητήσει ρουσφέτι, για να βάλει το παιδί της σε βρεφονηπιακό σταθμό; Φταίει η διεθνής κρίση που, στις δύσκολες στιγμές για την υγεία μας, δεν έχουμε δίπλα μας άμεσα την κρατική υποστήριξη; Φταίει η διεθνής κρίση, για τη γραφειοκρατία, που σκοτώνει κάθε καλή ιδέα πριν καν αυτή γίνει πράξη; Φταίει η διεθνής κρίση, για ένα σύστημα, στο οποίο ο απλός πολίτη