Ευρωπαϊκό Κουρείο "Το Χρυσό Ψαλίδι": Το Μαγαζάκι της Ευρωζώνης.

Γράφει ο Τυχαίος
Όπως όλα δείχνουν η Ευρωζώνη προετοιμάζεται να υποδεχθεί εξελίξεις στο ελληνικό πρόβλημα χρέους, προετοιμάζοντας γενναίες λογιστικές απομειώσεις - το περίφημο "κούρεμα" - και ταυτόχρονα εξ' αφορμής του ελληνικού προβλήματος να διαμορφώσει την ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική της επόμενης ημέρας. Συνοπτικά έχουμε να παρατηρήσουμε τα παρακάτω:Παρά τα υψηλά ποσοστά "κουρέματος" που δημοσιεύονται, η διάταξη του ελληνικού χρέους δεν επιτρέπει αντίστοιχη ελάφρυνση των μεγεθών. Στο χρονικό διάστημα που διέρρευσε μετά το "Μνημόνιο" και εκ της κατασκευής της συγκεκριμένης σύμβασης, το μείζον του...... χρέους της χώρας μας "άλλαξε χέρια" και διακρατείται πλέον είτε από ελληνικά χρηματοπιστωτικά ή ασφαλιστικά ιδρύματα είτε από θεσμικά όργανα που εφόσον επιθυμούμε να παραμείνουμε στο κοινό νόμισμα δεν έχουμε τη δυνατότητα αθέτησης πληρωμής χρέους έναντί τους, όπως η ΕΚΤ ή το ΔΝΤ. Πρώτη σημείωση: Το ύψος του "κουρέματος" θα αφορά κατά βάση δύο κύριους αποδέκτες:Το εγχώριο χρηματοπιστωτικό και ασφαλιστικό σύστημα και εν τέλει τους κατόχους αξιών που συνδέονται με αυτό αλλά και βεβαίως τους Έλληνες πολίτες που μέρος της περιουσίας τους - όπως είναι για παράδειγμα οι ασφαλιστικές εισφορές κλπ - είναι επενδεδυμένη σε αυτό.Το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα και - σε μικρότερο βαθμό - μέρος του διεθνούς. Ποιος λοιπόν θα κληθεί να πληρώσει τη "ζημιά";
Οι Έλληνες φορολογούμενοι, αφού θα απολέσουν μέρος της αξίας των περιουσιακών τους στοιχείων, είτε δια της αύξησης της φορολογίας ή των ασφαλιστικών εισφορών ή δια της απομείωσης των εσόδων πάσης φύσεως (συντάξεων, μισθών, μερισμάτων, ενοικίων κλπ), είτε δια της προκαλούμενης εκ του "κουρέματος", πτώσης των εσωτερικών αξιών περιουσιακών στοιχείων κινητών και ακινήτων.Οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι ή επενδυτές αφού θα απαιτηθούν κεφάλαια για την ανακεφαλαίωση του τραπεζικού συστήματος - του ημεδαπού συμπεριλαμβανομένου - και βεβαίως για την κάλυψη των ζημιών που θα υποστούν εξαιτίας της πτώσης των αξιών που συσχετίζονται με ελληνικά ομόλογα ή άλλα σχετιζόμενα με αυτά στοιχεία (τίτλους, αμοιβαία κεφάλαια κλπ) και διακρατούνται από Ευρωπαίους. Ας μην ξεχνάμε ότι σε ελληνικά ομόλογα ή μετοχές ή άλλες αξίες είχαν επενδύσει, μεταξύ άλλων, και ασφαλιστικά ταμεία ευρωπαϊκών χωρών. Ποιο είναι λοιπόν τελικά το μήνυμα της Ευρωζώνης προς τους πολίτες της Ευρώπης, τους επενδυτές, τους φορολογούμενους; Γιατί εκτός από τα λογιστικά και αμιγώς οικονομικά προβλήματα, η Ευρώπη ασκεί - εκουσίως ή ακουσίως(!) - και πολιτική.
Η Ευρωζώνη εφόσον προέκρινε την επιλογή του συγκεκριμένου "κουρέματος" για ένα κράτος-μέλος της, ουσιαστικά παραιτήθηκε δια παντός από την προοπτική της πολιτικής και οικονομικής της ολοκλήρωσης. Για έναν προφανή όσο και απλούστατο λόγο: οι οικονομικές ζημίες από την αστοχία ενός κράτους μέλους δεν κατανέμονται αναλογικά στο σύνολο των Ευρωπαίων φορολογουμένων, πολιτών, επιχειρήσεων, τραπεζών και ιδρυμάτων. Αυτή η αναλογικότητα έχει ανατραπεί εξαιτίας κεντρικών επιλογών των κορυφ