Εκλογές 2012, πολιτική και πολιτισμός

Μια παρότρυνση για εκλογική πρωτοβουλία
Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Συνήθως το επίπεδο διεξαγωγής γενικών εκλογών θεωρούμε ότιχαρακτηρίζει το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού μιας χώρας, την περίοδο τηςύστερης νεωτερικότητας ή κατά την μετάβαση στην μεταμοντέρνα εποχή. Μόνον πουτο επίπεδο αυτό δεν είναι άσχετο από το γενικότερο σύστημα αξιών, στάσεων,συμπεριφορών, προκαταλήψεων, ιδεών και προσδοκιών που κυριαρχεί στο εκλογικόσώμα. Και το τελευταίο απόλυτα συνδεδεμένο με τον.... τρόπο που ο κάθε πολίτηςιδεολογικοποιεί τις υλικές σχέσεις που τον ορίζουν ατομικά και κοινωνικά.Δηλαδή, οι γενικές εκλογές αναπαριστούν πολιτικά την γενική κουλτούρα καιαποκρυσταλλώνουν όψεις ιδεολογικών προσεγγίσεων της κοινωνικής πραγματικότητας.

Έχουμε, με άλλα λόγια, να κάνουμε με δύο πράγματα διακριτάμεν, αλλά απόλυτα συνδεδεμένα μεταξύ τους: την κουλτούρα των εκλογών και τηνγενικότερη κουλτούρα του εκλογικού σώματος. Οι κυρίαρχες τάξεις, μέσω τουμηχανισμού της Διαπλοκής στη χώρα μας, επηρεάζοντας δραματικά το σύστημα τουγενικού πολιτισμού, ρυθμίζουν νομιμοποιητικά τον λεγόμενο πολιτικό πολιτισμό.Αυτή είναι η αφανής λειτουργία του συστήματος ηγεμονίας. Η εμφανής συνδέεται μετην προβολή απόψεων που δομούνται στο πλαίσιο του πολιτικού πολιτισμού ως ιδέες(προτάσεις) διακυβέρνησης ή λίγο «χυδαιότερα» ως κυβερνητικά μοντέλα.
Το νέο κυβερνητικό μοντέλο που προβάλλεται ως ιδανική μορφήαπό τους φορείς της Διαπλοκής είναι ο Μεγάλος Συνασπισμός της καθ’ ημάς κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς (κυρίως,δηλαδή, ΠΑΣΟΚ- ΝΔ - ΔΗΜ.ΑΡ). Αυτό το μοντέλο μπορεί να λάβει μια ποικιλίακυβερνητικών εκφράσεων, από την στήριξη μιας κυβέρνησης μειοψηφίας, έως τονσχηματισμό μιας «κυβέρνησης τύπου Παπαδήμου». Προσέξετε την αφήγηση τηςΔιαπλοκής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο όταν αναφέρεται στην ανάγκη σχηματισμούμιας «κυβέρνησης τύπου Παπαδήμου», με έμφαση φυσικά στον Παπαδήμο. Δενεπενδύουμε άδικα σε πρόσωπα…έτσι δεν είναι; Τα πρόσωπα έχουν σημασία και όχιτόσο η θεσμική συγκρότηση του υπουργικού συμβουλίου, έτσι δεν είναι; Με τονέλεγχο του πολιτικού προσωπικού και γενικότερα των «δημόσιων μορφών» αναπτύσσειτην εξουσία της η Διαπλοκή – έτσι είναι! Αυτή είναι η δύναμη της: να συστήνειδιακυβέρνηση ελέγχοντας τους παράγοντες του δημόσιου βίου.
Κάθε πολιτική αφήγηση, φίλοι, συστήνει πραγματικότητα, δομείδηλαδή αλήθεια, μέσω της σύνδεσης διακυβέρνησης και παράγοντα (παραγόντων). Ανδεν το κάνει δεν είναι πολιτική αφήγηση. Πόσες άραγε αφηγήσεις δεν είναιπολιτικές …αναρωτηθείτε! Όσο εμφανέστερα γίνεται αυτή η σύνδεσηδιακυβέρνησης-παράγοντα, τόσο πιο έντιμη είναι η πολιτική διαδικασία σε μιαχώρα. Όταν όμως κυριαρχεί ο παράγοντας επί του συστήματος διακυβέρνησης, τοοποίο βρίσκεται κάπου βαθιά και θολά στοεκλογικό κάδρο - ή η διακυβέρνηση ιδεολογικοποιείται σε ένα άσχετο με τονπαράγοντα πλαίσιο - τότε είναι εμφανές ότι το πολιτικό μάρκετινγκ επιδιώκει ναισοπεδώσει τις πολιτικές σχέσεις, την μορφή των εξουσιαστικών σχέσεων, δηλαδή,που τείνουν να ορίσουν το σύστημα ευημερίας στη συγ