Δέστο Αλλιώς!

Γράφει ο Τυχαίος Αντιλαμβάνεσε βέβαια ότι τα πράγματα είναι σοβαρά. Και θα γίνουν ακόμη σοβαρότερα τον "καυτό" Αύγουστο που έρχεται. Μη μου πεις πως δε σε προειδοποίησα. Επιμένω στον Αύγουστο. Αλλά ξέρεις τι σκέφτομαι; Ότι αφού έτσι κι αλλιώς δε φαίνεται από πουθενά μια διέξοδος, να ανατρέψουμε τα προγνωστικά. Να βάλουμε ρε παιδί μου έναν αστάθμητο παράγοντα στις εξισώσεις και στα μοντέλα των αγορών, των οίκων και των λοιπών λαμογίων, εγχώριων και αλλοδαπών. Ας γίνω λίγο πιο σαφής. Όλοι αυτοί οι πονηροί λοιπόν, προκειμένου να προχωρήσουν στις προβλέψεις και στις εκτιμήσεις τους κάθονται και τα λογαριάζουν τα πράγματα. Με λεπτομέρεια. "Τι μπορούν να κάνουν οι Έλληνες;" σκέφτονται. Τα βάζουν κάτω δηλαδή και μετράνε. Τρεις το λάδι, τόσο από δω το έλλειμμα τοσο ο προϋπολογισμός, τόσο το "κούρεμα", τόσο το "ξύρισμα", τ' ανακατεύουν λίγο και νάσου μετά το συμπέρασμα:"πάρτε τόσο δάνειο και αρπάξτε και ένα selective default". Το βάζουν και σε τίποτα μυστήριους αλγορίθμους για να το δέσουν καλύτερα το πράγμα. Και το προχωράνε και λίγο παραπέρα, γιατί σου λέει "και τι άλλο θα κάνουν οι Έλληνες;". Άντε να υποστούν καμιά φορολογία, άντε να γκρινιάξουν, ίσως να έχουμε κι επεισόδια και αντιδράσεις αυτού ή ......εκείνου του τύπου ή της έντασης, αυτό μπορεί ο Παπανδρέου και κείνο θα κάνει ο Σαμαράς. Πάνω-κάτω προσδιορίζουν δηλαδή τα πιθανά σενάρια και βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Σκέφτεσε αυτό που σκέφτομαι; Να εισάγουμε ένα παράγοντα που δεν μπορεί να προϋπολογισθεί. Που δεν μπορεί να μετρηθεί και να εισαχθεί στο δικό τους τρόπο σκέψης. Να λειτουργήσουμε δηλαδή ως κοινωνία συνολικά με τρόπο που δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κι ο πιο ευφάνταστος κι ευρηματικός αναλυτής του πιο σοβαρού χρηματωπιστωτικού ιδρύματος. Τον παράγοντα της πλάκας! Της ελληνικής έκδοσης του χιούμορ, αλλά στα δικά μας μέτρα και σταθμά. Αφού δεν μπορούμε να περπατήσουμε στο δρόμο που μας δείχνουν, ας φτιάξουμε τη δική μας μοναδικά ελληνική πατέντα: να απαντήσουμε στην κρίση κάνοντας πλάκα! Δεν αναφέρομαι σε επίπεδο παρέας ή στο επίπεδο ενός εσωτερικού αστείου σε γραφεία ή φορείς ή υπηρεσίες του δημοσίου ή των επιχειρήσεων, αλλά σε μια γενικότερη στάση του πληθυσμού. Αναφέρομαι σε μια γενικότερη φιλοσοφία ζωής για όσο καιρό διαρκεί αυτό το μαραφέτι της κρίσης κι αν μας αρέσει το υιοθετούμε και μετά. Να το κάνω πιο λιανά. Πως θα σου φαινόταν ας πούμε, αφού έτσι κι αλλιώς δεν φαίνεται η Ευρώπη ή όποιος άλλος οργανισμός εμπλέκεται στο δικό μας πρόβλημα να συγκατατίθεται σε μια πραγματική λύση, εμείς να καθιερώσουμε ένα πιο σπορ τρόπο εμφάνισης, συμπεριφοράς και γενικώς αλληλεπίδρασης με όλους αυτούς τους δήθεν σοβαρούς; Ποιος μας αναγκάζει να φοράμε κουστούμια και γραβάτες; Δεν μπορούν κάλλιστα οι Έλληνες πολιτικοί, τεχνοκράτες και λοιποί παρατρεχάμενοι να φορούν βερμούδα, σαγιονάρα, μαύρο γυαλί και μπαντάνα όταν συνδιαλέγονται τουλάχιστον επί ελληνικού εδάφους με τους εκπροσώπους της Τρόικας; Το απαγορεύει κανείς αυτό; Νομίζω πως όχι. Δεν προσθέτει όμω