Άλλος δρόμος τιμής δεν υπάρχει

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

«Απ’τους Φράγκους λευτεριά μη ζητάτε,εκείζουν ηγεμόνες, που το μόνο που ξέρουνείναι ναπουλούν και ν’ αγοράζουν» Λ. Βύρων
Οι Αριστοι των Αρίστων σ’ Αθήνα, Σπάρτη καιΘήβα,«τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι»,προτίμησαντον ηρωικό θάνατο απ’ τη δουλεία, αφήνοντας βαριά κληρονομιά
Οικάλλιστοι των καλλίστων του 21, σκοτώθηκαν ή προδόθηκαν πεθαίνοντας στη λησμονιά,για τη χαμένη τιμή, τη δόξα και την ελευθερία μας.
Οικαλύτεροι του Επους του 40 και του εμφυλίου, κι απ’ τις δυο μεριές, Σκοτώθηκαν,εξορίστηκαν ή φυλακίστηκαν.
Οιεναπομείναντες πληβείοι πλαστογράφοι μιας.......ένδοξης κληρονομιάς, μικρόψυχοι αναρριχητές της εξουσίας και Πολυτεχνίτες,οδήγησαν έναν ολόκληρο λαό στην κατάντια της απόλυτης ανυποληψίας και στησυλλογική κατάθλιψη.

Τ’απομεινάρια των πρώην ελεύθερων πολιτώντης Αθήνας που γίναμε δούλοι του ΓΙΑΧΒΕ κ’ ύστερα δούλοι του νέου θεού ΧΡΗΜΑπου μας εγκατέλειψε, μάταια περιμένουμε στη μέση της ερήμου, ένα νέο Θησέαλυτρωτή ντυμένο στα λευκά, που θα μας ξαναδώσει τη χαμένη τιμή κι αξιοπρέπειάμας
Γιαδόξα είναι πια αργά. Το μόνο που ζητούν οι νεκροί και τα παιδιά μας, είναι νατους ξαναδώσουμε πίσω τη χαμένη τιμή τους.
Απ’τους δοτούς κι άτολμους αριβίστες, που κάθισαν στο σβέρκο μας με ψέματα και τηνεύνοια εκείνων που πριν 70 χρόνια ήρθαν με μπότες και κράνη, δεν μπορούμε ναπεριμένουμε τίποτα πια.
Εμείς,οι δίχως Διαθήκη κληρονόμοι μια βαριάς κληρονομιάς, ή θα τολμήσουμε μια ηρωικήέξοδο απ’ τα τείχη του μυαλού μας, που μόνοι μας χτίσαμε ή, δίχως μάχη, θα‘χουμε την τύχη των υπηκόων του Κάδμου, αφήνοντας πίσω μας μόνο τις στάχτες μας….ή όπως το στάρι, θ’ αφήσουμε πίσω μας γόνιμους και καλύτερους σπόρους, που θακαλλιεργηθούν για να γίνουν αυτό που μπορούν και πρέπει ή θα κονιορτοποιηθούμε,θα γίνουμε αλεύρι, ψωμί για φάγωμα των τρωκτικών της αγοράς, κλείνοντας γιαπάντα τον κύκλο της ζωής ενός, κάποτε, ένδοξου έθνους.
Άλλοςδρόμος τιμής δεν υπάρχει.