H Χρυσή Αυγή δεν είναι φούσκα, είναι βελόνα και αγωγός!

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου
Εδώ δεν μπορεί η αριστερά να κρίνει δίχως παρωπίδες την άνοδο του ακροδεξιού λαϊκισμού στην Ελλάδα, θα το κάνει η δεξιά, που ούτως ή άλλως είναι φτωχή από εργαλεία κοινωνικοπολιτικής ανάλυσης και κοινωνική θεωρία! Πνιγμένη στον νεοφιλελεύθερο οικονομισμό της η ελληνική ........κεντροδεξιά, με την μορφή κυρίως της ΝΔ και ταυτισμένη πλέον με το διαλυμένο ΠΑΣΟΚ (: κύριο εκφραστή της κεντροαριστεράς), από την μια διολισθαίνει διαρκώς σε ακροδεξιές συμπεριφορές για να σφραγίσει το δεξιό μέτωπο των υποστηριχτών/πελατών της, ενώ από την άλλη δοξάζει την πολιτική «συναίνεση στο κέντρο», που αποτελεί την αιτία ταύτισης της ελληνικής οικονομικής φούσκας με την φούσκα του πολιτικού συστήματος της χώρας μας.
Είπαμε, η δεξιά είναι και θα παραμείνει κοινωνικοπολιτικά «ηλίθια», αν και πολιτικο-επικοινωνιακά επιτήδεια! Εάν δεν μελετήσεις την σχέση εργασίας-τεχνολογίας-κεφαλαίου στον σύγχρονο κόσμο και δεν αγωνιστείς να δώσει απροκατάληπτη πολιτική απάντηση στην κρίση (: κοινωνική θεωρία με ψυχαναλυτικές παραμέτρους) με βιοοικονομικούς όμως όρους είσαι και θα παραμείνεις ηλίθιος άνθρωπος, ηλίθια κοινωνία και καθυστερημένο ή επικίνδυνα οικονομικά αναπτυγμένο κράτος (κράτος φούσκα, σχηματικώς). Το σημερινό ελληνικό κράτος εμπίπτει στην κατηγορία: ειδική περίπτωση «υπό διάλυση κράτους της ΕΕ», για να μετασχηματιστεί στο πρώτο Ευρωπροτεκτοράτο στην μεταμοντέρνα μας Ευρώπη. Δηλαδή, το σημερινό ελληνικό κράτος σχηματίζει ειδική κατηγορία από μόνο του στις μεταμοντέρνες πολιτικές. Αυτά τα έχω εξηγήσει μάλλον ικανοποιητικά μέχρι σήμερα, όπως «έχω την τιμή» να ανήκω σε εκείνους που εγκαίρως και αρκετά χρόνια πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, προέβλεψαν την ραγδαία άνοδο του ακροδεξιού λαϊκισμού στην χώρα μας, ενώ αργότερα εκτίμησα ορθά την μεγέθυνση της κοινοβουλευτικής - πέραν της κοινωνικής δυναμικής - δύναμης των ρατσιστών-εθνικιστών. Εξήγησα τα οικονομικά αίτια που οδηγούσαν σε αυτή την εξέλιξη, καταλήγοντας πως αυτά από μόνα τους δεν λένε τίποτε. Μετέφερα τότε το πρόβλημα στο επίπεδο της ηγεμονίας (ευρωπαϊκής, χρηματοπιστωτικής, ελληνικής διαπλοκής) και υποστήριξα πως αυτό που ορίζει η κατεστημένη αριστερά κάθε μορφής στην Ελλάδα ως πραγματικό δεν είναι τίποτε άλλο πάρα μια ιδεολογική αναπαράσταση των καπιταλιστικών σχέσεων στη γενικότητά τους που εμφανίζονται πλαστά ως η αιτία της ελληνικής κρίσης. Έσκυψα τότε στο πρόβλημα, εστιάζοντας στην δυναμική της νέας κοινωνικής διαίρεσης στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας πως αυτή έχει καταστατική μορφή, που αν ήθελα να την περιγράψω με όρους μαρξισμού θα έλεγα ότι αφορά στην προλεταριοποίηση της μεσαίας τάξης. Από εκεί πηγάζει η τάση αποσύνθεσης του «κέντρου» ως πολιτικής οντότητας και των οικονομιστικών ιδεολογημάτων του (απολιτικών απλοϊκοτήτων και νουμερολαγνείας), όπως και η πολιτική υποκατάσταση αυτών με την εθνικιστική, ρατσιστική μεταφυσική. Για να αντιμετωπιστεί αυτή η τάση προς τα δεξιά - τα απολιτικά, τα χυδαία, τα διαστρεβλωτικά και τα γκεμπελικά τερτίπια - πρότ