Το Βικελίδης, η εκτόνωση, η ανοχή μας...

Εντελώς τυχαία έμαθα χθες ότι αυτός που πέταξε τα μπουκάλια στη βοηθό στο Βικελίδης και κατάφερε ο Αρης να χάσει το ματς στα χαρτιά (καθώς και κάθε πιθανότητα να τερματίσει 5ος ή 6ος και να παίξει στην Ευρώπη) δεν ήταν κάποιος σαλεμένος πιτσιρικάς, αλλά ένας άνθρωπος 60 χρονών! Δεν γνωρίζω αν είναι κάτοχος διαρκείας εισιτηρίου (υποθέτω πως όχι…), μου είπαν όμως ότι είναι μόνιμος στη συγκεκριμένη θύρα και έχει μια μόνη αγαπημένη συνήθεια: να βρίζει τους επόπτες και τους διαιτητές.Πήγα σε γήπεδο πρώτη φορά πριν από καμιά τριανταριά χρόνια. Δεν ήταν ούτε το Γουέμπλεϊ, ούτε το ολοκαίνουργιο ΟΑΚΑ στο οποίο τη δεκαετία του ‘ 80 πηγαίναμε για να βγάλουμε φωτογραφίες στα άσπρα καρεκλάκια, με το ίδιο περίπου δέος που ανεβαίναμε στην Ακρόπολη.Το πρώτο γήπεδο που πήγα ήταν το σκληρό Κλουβί της Νίκης Βόλου, το μόνο ίσως γήπεδο στον κόσμο που μπορείς σηκώνοντας το χέρι σου να ακουμπήσεις τον επόπτη ή και να του πάρεις το σημαιάκι, αν κάθεσαι στην πρώτη σειρά.Στη Νίκη έπαιζαν μύθοι και θρύλοι της εποχής όπως ο Χατζής κι ο Φλάμος αλλά η πρώτη μου γηπεδική εικόνα ήταν ένας τύπος γύρω στα 45 που φορώντας ένα κασκέτο κι ένα δερματινέ σακάκι φτηνιάρικο έβριζε το λάινσμαν. Στο τέλος του ημιχρόνου τον πλησίασε ένας αστυνομικός και τον ρώτησε γιατί δεν κάθεται ήσυχα κι αυτός του απάντησε ότι ο επόπτης του έχει φάει λεφτά και ότι αν θέλει μπορεί να περιμένει μαζί του μέχρι το τέλος για να κατέβουν στα αποδυτήρια και να τον ρωτήσουν τι θα γίνει με τα δανεικά. «Παραμύθια» λέει αποφάνθηκαν οι μεγάλοι της παρέας και όταν ρώτησα γιατί τον βρίζει μου απάντησαν ότι στο γήπεδο έρχεσαι για εκτόνωση. Ομολογώ ότι τότε δεν γνώριζα καλά τη σημασία της λέξης.Το περιστατικό στο Βικελίδης είναι απόρροια αυτής της αντίληψης, όπως τόσα και τόσα άλλα. Στο θυμικό του έλληνα οπαδού είναι ριζωμένο ότι το γήπεδο υπάρχει ως χώρος όπου του επιτρέπεται να βρίζει, να σκούζει, να ουρλιάζει, να πετάει δυναμίτες, να καπνίζει φούντα ανενόχλητος. Με τον καιρό δημιουργήθηκε στις ΠΑΕ η βεβαιότητα ότι δεν πουλάνε ποδόσφαιρο, θέαμα ή έστω νίκες, αλλά εκτόνωση: το κακό με την εκτόνωση είναι ότι ανήκει στο είδος των λέξεων στις οποίες ο καθένας δίνει το περιεχόμενο που επιθυμεί. Άλλος για να εκτονωθεί βρίζει, άλλος δέρνει, άλλος τα σπάει, άλλος στοχοποιεί διαιτητές και αντιπάλους.Ο Αρης θα τιμωρηθεί, αλλά στην Ελλάδα καμία τιμωρία δεν άλλαξε τη νοοτροπία. Οι τιμωρίες βασίζονται στη λογική που λέει ότι αν κάποιος έχει πάθει ζημιά (αν δηλαδή μια ΠΑΕ τιμωρηθεί) θα κοιτάξει να μην την ξαναπάθει. Μολονότι αυτό έχει μια βάση, εν τούτοις χωλαίνει ως προς την αποτελεσματικότητα: καμία ΠΑΕ δεν μπορεί ν αλλάξει την αντίληψη των οπαδών αφαιρώντας τους με κάποιο μαγικό τρόπο από το κεφάλι τους την σιγουριά ότι στο γήπεδο μπορεί να κάνουν πράγματα που στην κανονική τους κοινωνικά ζωή (αν έχουν…) απαγορεύονται. Οι αντιλήψεις καλλιεργούνται με τα χρόνια και δεν αλλάζουν παρά μόνο με τα χρόνια. Μόνο που χρόνος δεν υπάρχει πια.Η συμπεριφορά του ηλίθιου στο Βικελίδης δεν είναι ένα ξεχωριστό ή σπάνιο περιστατικό: πέρυσι στο