Το μεγαλύτερο παράσημο του Διαμαντίδη

Κάποτε το θέαμα ήταν αποκλειστικότητα της επίθεσης. Το πολύ πολύ καμιά τάπα να σήκωνε τους οπαδούς από τα καθίσματα. Πλέον και με τη συνδρομή του Διαμαντίδη, ο κόσμος χειροκροτεί, αναγνωρίζει και ξεσηκώνεται με το κλέψιμο, το ριμπάουντ, με μια άμυνα που θα αναγκάσει τον αντίπαλο να σουτάρει με κακές προϋποθέσεις και πάει λέγοντας... Αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο του Δημήτρη Διαμαντίδη. Πέρα από το γεγονός ότι διαθέτει τεράστιο ταλέντο στην επίθεση -στο κομμάτι της δημιουργίας, αλλά σ' αυτό της εκτέλεσης- ο γκαρντ του Παναθηναϊκού ανήκει στην κατηγορία των παικτών που έμαθαν στο κοινό να βλέπει το μπάσκετ και στις... δύο πλευρές του παρκέ.Κάποτε, ο καλός αμυντικός δεν ήταν ο παίκτης της πρώτης γραμμής ή έστω δεν ήταν κι απ` τα αγαπημένα παιδιά της κερκίδας, υπό την έννοια ότι ο κόσμος θαύμαζε -και οι πιτσιρικάδες είχαν αφίσα στο δωμάτιο- μονάχα όλους, όσοι φόρτωναν το αντίπαλο καλάθι με 20-30 πόντους.
Το αν ο ίδιος παίκτης είχε κάνει και πέντε κλεψίματα, λίγο έως καθόλου τούς αφορούσε.
Τώρα, ο καλός αμυντικός δεν είναι μόνο ο παίκτης του προπονητή.
Είναι κι ο παίκτης της κερκίδας.Θα αναρωτηθείτε: "Μα, άλλοι βλέπουν το μπάσκετ τώρα";
Όχι... Απλώς, αφενός άλλαξε το μπάσκετ κι αφετέρου παίκτες όπως ο Διαμαντίδης, δηλαδή παίκτες που θα βγάλουν τρομερή ενέργεια ΚΑΙ στην άμυνα, αναγκάζουν τον κόσμο να μην το βλέπει μόνο ως τρίποντα, δίποντα και βολές.Πλέον, όπως παίζεται το μπάσκετ στις μέρες μας, αν δεν λιώσεις τις σόλες των παπουτσιών σου στην άμυνα, το καλό συμβόλαιο θα το βλέπεις με το κιάλι...