Το ίδιο σκηνικό

Τέσσερις ημέρες. Τόσο διήρκησε η περισυλλογή και η επιθυμία για μια κάποια νηφαλιότητα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αρκούσε μία συνηθισμένη αγωνιστική για να επιστρέψουμε στις πολεμικές ανακοινώσεις, στις αστείες διαιτησίες, στις γκρίνιες και στους τραμπουκισμούς. Μετά τις καταγγελίες Κούγια, τη συνέντευξη Τύπου του Μπέου, την κλήση παραγόντων στον εισαγγελέα, τη διαταγή του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου ότι το ποδόσφαιρο πρέπει να καθαρίσει με τη διαδικασία του κατ' επείγοντος, θα νόμιζε κανείς ότι τουλάχιστον κάποιοι θα αυτοπεριορίζονταν. Από ένστικτο αυτοσυντήρησης θα πίστευε κανείς ότι ο Μπέος δεν θα συνέχιζε τους λεονταρισμούς φαρδύς πλατύς στα επίσημα της Νέας Σμύρνης, ότι οι διαιτητές θα σοβαρεύονταν, ότι οι χούλιγκαν θα ηρεμούσαν, απλώς για να μην προκαλέσουν την ήδη ερεθισμένη κοινή γνώμη εναντίον τους.Το θέαμα που είδαμε και σε αυτήν την αγωνιστική ήταν πάνω κάτω το ίδιο. Δεν μιλώ για το αγωνιστικό θέαμα, αυτό υπήρξε όντως βελτιωμένο, μιλώ για το συνολικό ποδοσφαρικό «θέαμα» που