Η αντίθετη πορεία των Σπανούλη-Μίλος

Η διαχείριση ενός πλούσιου γεμάτου λύσεις ρόστερ είναι ευχή και κατάρα για κάθε προπονητή. Από την μία μεριά χάρη σε αυτό μπορεί να κάνει τους πάντες να υποκλιθούν στο αρχιτεκτόνημα του όμως δεν είναι λίγες οι φορές που συμβαίνει το αντίθετο. Ομάδες που ξόδεψαν τεράστια ποσά, στην πορεία είχαν αποδυτήρια όμοια με… ηφαίστεια έτοιμα να εκραγούν, με το τέλος της σεζόν να τις βρίσκει χωρίς τίτλους και ανάλογη λάμψη με αυτή που υπήρχε κατά τη δημιουργία τους. Το στοίχημα του Ολυμπιακού και του Ντούντα
Η μεταγραφή του Βασίλη Σπανούλη το καλοκαίρι στον Ολυμπιακό προκάλεσε έναν ελαφρύ πονοκέφαλο στον Ντούσαν Ιβκοβιτς που ναι μεν είδε την ομάδα του να υπερέχει πλέον στην περιφέρεια του βασικού της αντίπαλου (Παναθηναϊκός), αλλά από την άλλη ήξερε καλά πως η συνύπαρξη τριών γκαρντ-σούπερ σταρ όπως είναι οι Παπαλουκάς, Σπανούλης και Τεόντοσιτς δεν θα ήταν εύκολη.Και αν για τον αρχηγό τα πράγματα ήταν πιο απλά λόγω του ότι ο ρόλος του είναι καθορισμένος και παγιωμένος, δεν ίσχυε το ίδιο και για τους άλλους δύο. Αμφότεροι είχαν συνηθίσει να είναι πρώτα βιολιά στις ομάδες τους και για τον μεν Μίλος ήταν δύσκολο να μπορέσει να μοιραστεί το… βασίλειο του με τον Kill Bill και για τον δεύτερο δεν ήταν εύκολο να μην αναλάβει ηγετικά καθήκοντα. Αλλωστε ένας από τους λόγους που ήθελε ο πολύπειρος γκαρντ να παίξει στον Ολυμπιακό ήταν το υψηλό κίνητρο του να ηγηθεί μίας μεγάλης προσπάθειας για την επιστροφή των ερυθρολεύκων στην κορυφή.Οσο αγωνιζόταν στον Παναθηναϊκό μοιραζόταν τις αρμοδιότητες με τους Διαμαντίδη, Γιασικεβίτσιους και Καλάθη. Στον Ολυμπιακό ο δρόμος έμοιαζε περισσότερο ανοικτός και για τον ίδιο αποτελούσε μία ευκαιρία να είναι ο απόλυτος ηγέτης. Φυσικά σε μία ομάδα που head coach είναι ο Ντούσαν Ιβκοβιτς δεν χωράνε εγωισμοί. Είτε παίζεις για την ομάδα, είτε μπαίνεις στο ψυγείο μέχρι να συνέλθεις. Πράγματι οι δύο παίκτες δεν βάλθηκαν να φάει ο ένας τον άλλο. Κάθε άλλο. Ωστόσο τα χνώτα τους σε αγωνιστικό επίπεδο δεν έχουν ταιριάξει και αυτό δεν είναι ψέμα…Σούπερ Σπανούλης μέχρι και τον Φλεβάρη
Μέχρι κα τα τέλη Φλεβάρη ο πρώην άσος του τριφυλλιού ήταν ο παίκτης-ορχήστρα του Ολυμπιακού. Εκρηκτικός, πολύς καλός στο σκοράρισμα, χωρίς να παραμελεί τα οργανωτικά του καθήκοντα. Ισα-ίσα μοίραζε τις ασίστ με την ίδια ευκολία που περπατά κανείς. Κάπου εκεί όμως άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα.Στα παιχνίδια με τη Σιένα δεν κατάφερε να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του, το τρένο για τη Βαρκελώνη χάθηκε και τα πρώτα σύννεφα άρχισαν να πιάνουν θέση πάνω από το λιμάνι. Το μικροπρόβλημα που αντιμετώπιζε στους προσαγωγούς του βγήκε στη συνέχεια, έμεινε έναν μήνα εκτός και πλέον προσπαθεί να βρει πάλι τα πατήματα του. Λίγο πριν την έναρξη των μεγάλων τελικών με τον Παναθηναϊκό.Η ώρα του Μίλος
Το διάστημα που ο Σπανούλης αποδείκνυε πως δικαίως οι αδερφοί Αγγελόπουλοι έδωσαν το κάτι παραπάνω για να τον εντάξουν στο δυναμικό της ομάδας, ο Τεόντοσιτες με ελάχιστες εξαιρέσεις έριχνε τούβλα έξω από τη γραμμή των 6.75 και παρουσίαζε μία εκ διαμέτρου αντίθετη εικ