Campaign, Τρόφιμα Ποτά

Τα τελευταία χρόνια η εξέλιξη της τεχνολογίας και η ψηφιοποίηση υπηρεσιών και λειτουργιών της Πολιτείας έδωσαν τη δυνατότητα στους πολίτες να διεκπεραιώνουν γρήγορα και εύκολα υποθέσεις που απαιτούν άμεση επαφή με δημόσιους φορείς και οργανισμούς. Απαραίτητη προϋπόθεση βεβαίως είναι να γνωρίζουν τις δυνατότητες αυτές. Αφορμή για τον προβληματισμό αυτό στάθηκε η νέα διαφημιστική καμπάνια του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών με τίτλο «Κρατάμε την Ελπίδα. Κρατάμε το Σπίτι μας», η οποία επικοινωνεί επτά εργαλεία που

έχει πλέον στην διάθεσή του ο πολίτης για να ρυθμίσει τα χρέη του και να μην κινδυνεύσει να χάσει το σπίτι του. Δεν πρόκειται για διαφήμιση υψηλής δημιουργικότητας, αφού εδώ στόχος είναι να ενημερωθεί ο πολίτης με απλό και κατανοητό τρόπο για τις δυνατότητες που έχει να ρυθμίσει τα χρέη του. Βλέποντάς την ωστόσο, αυθόρμητα προκύπτει ο προβληματισμός εάν ο πολίτης γνωρίζει γενικότερα τις υπηρεσίες και τα εργαλεία που έχει θέσει στη διάθεσή του η Πολιτεία για να διευκολύνει την καθημερινότητά του. Εκτίμησή μου είναι ότι υπάρχει μεγάλο κενό ενημέρωσης, με ευθύνη και των δύο πλευρών. Τόσο της Πολιτείας, που πρέπει να επικοινωνεί τέτοιες πρωτοβουλίες πιο συχνά και έντονα, όσο και του πολίτη που πρέπει να ενημερώνεται διαρκώς και να είναι ενεργός σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς του. Εάν η Πολιτεία δεν επικοινωνεί και εάν ο πολίτης δεν ενημερώνεται, όλα τα παραπάνω είναι ως μη γενόμενα. Και είναι άδικο για εκείνους που τα έχουν σχεδιάσει και έχουν επενδύσει χρόνο, κόπο, σκέψη για να τα υλοποιήσουν.

Και επανέρχομαι: Πόσοι πολίτες γνωρίζουν ότι υπάρχουν 7 εργαλεία ρύθμισης χρεών για το σπίτι τους; Πόσοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να ενημερώνονται διαρκώς για ζητήματα σχέσεων της καθημερινότητάς τους με την Πολιτεία; Νομίζω λίγοι. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να τους ενημερώνει. Και ναι, είναι σωστό αυτό. Όμως απαιτείται και η δική τους συμβολή. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Και εδώ ακριβώς έγκειται η παθογένεια των πολιτών, χρόνια τώρα. Κοιτούν μόνο τα δικαιώματα και παραμελούν τις υποχρεώσεις τους. Ο ρόλος της διαφήμισης σε όλη αυτή την προσπάθεια είναι πολύ σημαντικός. Κατά τη γνώμη μου σε αυτήν επαφίεται το 50% της επιτυχίας κάθε νέας πρωτοβουλίας, υπηρεσίας ή νέου εργαλείου της Πολιτείας προς τους πολίτες.

Η καμπάνια «Κρατάμε την Ελπίδα. Κρατάμε το Σπίτι μας» έχει συνολικό προϋπολογισμό 4.588.000 ευρώ, ο οποίος εγκρίθηκε από την Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας (ΓΓΕΕ), από το οποίο ποσό το ένα εκατ. ευρώ θα καλυφθεί από τον τακτικό προϋπολογισμό και το υπόλοιπο από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του φορέα. Το ποσό μπορεί στον απλό πολίτη να φαίνεται μεγάλο. Δεν είναι όμως, εάν υπολογίσουμε τη σημασία του εγχειρήματος που είναι η ανακούφιση των ευάλωτων δανειοληπτών. Οι γκρίνιες για τα ποσά που επενδύονται σε τέτοιου είδους project της Πολιτείας είναι πάντα πολλές και μιλούν για σπατάλη χρημάτων, έτσι, χωρίς καμία τεκμηρίωση, πολλές φορές για αντιπολιτευτικούς και μόνο λόγους. Για να προχωρήσει όμως όλο αυτό, πρέπει να απενοχοποιηθεί η διαφημιστική δαπάνη της Πολιτείας. Η οποία τις προηγούμενες δεκαετίες βέβαια, είχε ενοχοποιηθεί και όχι άδικα. Σήμερα όμως, όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές έχουν ωριμάσει, ενώ και τα εργαλεία ελέγχου είναι περισσότερο αξιόπιστα. Σε συνδυασμό με έναν ενημερωμένο πολίτη, το αποτέλεσμα θα είναι ιδανικό.