Τζένη Διαγούπη:«Ο Μουτσινάς θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερος στη συνέντευξη με τη Μενεγάκη»!

Η Τζένη Διαγούπη μιλάει στο Yupiii για την παράσταση την οποία έγραψε και πρωταγωνιστεί με τον Νίκο Μουτσινά, σχολιάζει την τηλεοπτική του παρουσία, παραδέχεται όσα τους ενώνουν και όσα τους χωρίζουν και αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα της.

Ποια είναι η αγαπημένη σoυ σκηνή από το «Κτελ»;
Θα επιλέξω την σκηνή του φινάλε. Το τέλος! Ξέρεις, αυτή η ανατροπή που γίνεται, καθηλώνει λίγο τον κόσμο και, κάθε φορά, σε εκπλήσσει. Εντάξει, μην το αποκαλύψουμε τώρα...(γελάει). Η παράσταση ήθελα να πάει καλά, να αγαπηθεί το ίδιο με τα «Βαφτίσια», αλλά ο κόσμος το λάτρεψε. Η αλήθεια είναι ότι, εγώ προσωπικά, αυτή την επιτυχία δεν την περίμενα.Το σενάριο του «Κτελ» είναι πιο δομημένο, πιο καλό από τα υπόλοιπα έργα που γράψαμε με τον Νίκο, αλλά ότι ο κόσμος θα ανταποκρινόταν τόσο πολύ, δεν το πίστευα. Θέλαμε να κάνουμε κάτι για να γελάσει ο κόσμος.

Με τον Νίκο Μουτσινά θα γράφατε κάποιο τηλεοπτικό σενάριο;
Όχι, νομίζω ότι δεν έχω την πείρα για κάτι τέτοιο. Κοίτα, δεν με αφορά τόσο πολύ αυτό, γι' αυτό και δεν το σκέφτηκα.

Τι είναι αυτό που σας ενώνει με τον Νίκο;
Κι εγώ το ψάχνω ακόμα, δεν το ξέρω! (γελάει). Είμαστε πολύ διαφορετικοί άνθρωποι με τον Μουτσινά. Η μέρα με τη νύχτα! Τα ετερώνυμα, τελικά, έλκονται. Οι διαφορές μας είναι απίστευτες, άλλες απόψεις... όμως, για κάποιο λόγο, ο ένας συμπλήρωσε τον άλλο.

Ωστόσο, οι τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες, δεν συγκρούονται συχνά;
Πολύ συχνά! Είναι δύσκολο να γράφεις και να παίζεις με κάποιον. Σκέψου ότι είστε συνέχεια μαζί, τόσες ώρες την ημέρα. Αυτό είναι το δύσκολο και κάποια στιγμή θέλει και μία παύση. Είναι σαν να έχουμε ερωτική σχέση. Με τον Νίκο ταιριάζουμε στο χιούμορ -αν και είναι κι αυτό διαφορετικό- και έχουμε αναπτύξει κώδικες μεταξύ μας πια και καταλαβαινόμαστε. Υπάρχει αγάπη, κατανόηση... Τον θαυμάζω πολύ και μου αρέσει που είναι τίμιο παιδί. Πάντα παρακολουθούσα τις δουλειές του, πολύ πριν γνωριστούμε, και τον εκτιμώ βαθιά. Βέβαια, με κάνει συνέχεια έξαλλη!

Για ποιο λόγο;
Για πολλούς! Ξέρεις, ως σκηνοθέτης μας, μου κάνει αυτές τις γλυκές του παρατηρήσεις, με αυτόν τον γλυκύτατο τρόπο που έχει...(γελάει). Εκεί εκνευρίζομαι, αλλά δεν το δείχνω γιατί θα μαλώσουμε. Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να προσεγγίζει τους ανθρώπους. Με το χιούμορ του περνάει τα πιο σημαντικά νοήματα.

Σου αρέσει το «Νικ ο' κλοκ»;
Θεωρώ ότι τώρα έχει εξελιχθεί πολύ καλά -ειδικά σε σχέση με την πρώτη και τη δεύτερη εκπομπή. Ας πούμε, η εκπομπή με την Καραβάτου μου άρεσε πάρα πολύ. Και το σκηνικό με την Άντζελα Δημητρίου. Είναι καλός σε αυτό, αλλά θέλει κι άλλο χώρο. Βασικά πρέπει να αποφασίσει επιτέλους τι θέλει να κάνει. Θέλει να κάνει βραδινό, πρωινό, μεσημεριανό, κάτι το απόγευμα; Πρέπει να κατασταλάξει. Στο «Δέστε τους» είναι εξαιρετικός! Ο Νίκος κρατάει όλη την εκπομπή. Ενώ το βραδινό, μπορεί να το δοκιμάσει ακόμα πιο δυνατά, με πιο πολλές ιδέες και με άλλο concept. Κάτι πιο βαρύ, πιο μεγάλο. Ας πούμε στο κομμάτι του stand up είναι υπέροχος. Μοναδικός! Κι αυτό θέλω να το εκμεταλλευτεί.

Υπήρξε κάποια στιγμή που αυτό που παρουσίαζε δεν σου άρεσε;
Θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερος στην εκπομπή και στη συνέντευξη με την Ελένη Μενεγάκη. Περίμενα κάτι άλλο εγώ... Δεν εννοώ να ήταν πιο αποκαλυπτική η συνέντευξη, αλλά ο Νίκος ήταν λίγο μαγκωμένος εκεί. Τον στρίμωξε η Ελένη. Δεν ήταν ο Νίκος που ξέρουμε και μπορούμε να δούμε. Σαν να άλλαξαν ρόλους και ο συνεντευξιαστής να έγινε συνεντευξιαζόμενος. Αυτά τα λέω ως θεατής, δεν είμαι ειδικός!

Τι άνθρωπος είσαι;
Σίγουρα δεν είμαι ισορροπημένος άνθρωπος! Είμαι ευκολόπιστη θα έλεγα. Ενθουσιάζομαι πολύ εύκολα, όμως, από την άλλη, μπορώ επίσης εύκολα να τα κάνω όλα μπουρδέλο. Τα μαζεύω και ξεσπάω μετά.

Γίνεσαι θύμα στις ανθρώπινες σχέσεις;
Μόνο με τη θέλησή μου. Και έχω γίνει, κάποια στιγμή το επέτρεψα. Λογικά, όμως, στην καθημερινότητά μου, όχι.

Είσαι μοναχική;
Αρκετά...

Το λέω επειδή πολλές φορές μετά το τέλος της παράστασης παρακολουθώ τα posts που ανεβάζεις στο facebook και τα περισσότερα έχουν να κάνουν με τη μοναξιά. Γιατί;
Ναι, είναι λίγο μελαγχολικά. Τώρα μπήκα κι εγώ στον χώρο του διαδυκτίου και αντιδρώ αυθόρμητα. Δεν με εκφράζουν πάντα, μπορεί να γράφω για κάτι που συζήτησα πριν με τους φίλους μου. Αλλά, ναι, όλοι οι άνθρωποι είμαστε μόνοι μας. Αυτό είναι το φοβερό. Όμως η ολοκλήρωση για να μετριάσει κάπως η μοναξιά, ίσως είναι ένα παιδί. Για τον σύντροφο δεν είμαι σίγουρη, γιατί και σε μία σχέση μπορεί να είσαι μόνος σου. Πολλές γυναίκες νιώθουν μόνες σε μία σχέση και παραμένουν. Και άντρες. Κι εμένα μου είχε συμβεί. Είναι δύσκολο το μαζί. Την μοναχικότητα την διαλέγεις όμως.

Αυτό επέλεξες;
Δεν ξέρω τι με ακφράζει ακόμα και, σκέψου, ότι κοντεύω τα 40! Σού είπα, είμαι ανισόρροπη. Για παράδειγμα, πριν κάποιες μέρες, πήγαμε σε ένα μπουζουξίδικο με τα παιδιά της παράστασης και, όταν φύγαμε στις 7.00 το πρωί, καθόμασταν στο δρόμο και τραγουδούσαμε τρώγωντας σάντουιτς. Ε, δεν το λες και ισορροπημένο πράγμα αυτό!