Τιτίκα Στασινοπούλου στο TvNea:Δεν θέλω να 'φύγω' έχοντας πάρει περισσότερα απ' όσα έδωσα σ' αυτή τη ζωή...

Καθηλωτική και απρόσμενη, ανήσυχη και καλοπροαίρετη φύση, ηθοποιός με γνήσιο ταλέντο και γυναίκα με περίσσιο ταπεραμέντο... μα πάνω απ' όλα, ένας άνθρωπος απαράμμιλου ήθους και ακεραιότητας. Η σπουδαία Τιτίκα Στασινοπούλου, ένας από τους ελάχιστους πλέον εναπομείναντες αστέρες του χρυσού ελληνικού κινηματογράφου, είναι η καλεσμένη μου γι' αυτή την εβδομάδα. Δεν ξέρω αν μπορείς να νιώσεις έναν άνθρωπο μέσα από μία "κρύα" και απρόσωπη διαδικτυακή συνομιλία, η συγκεκριμένη συνέντευξη, πάντως, με έκανε να καταλάβω πως πρόκειται για μία σπάνια και συνειδητοποιημένη Κυρία του ελληνικού θεάματος. Μιλά για το θέατρο και το σινεμά που τόσο λάτρεψε, την σχέση της με τον πρώην σύζυγό της, την πλούσια εθελοντική της δραστηριότητα αλλά και για το χρέος που νιώθει απέναντι στην κοινωνία! Μία κατάθεση ψυχής, που σίγουρα αξίζει να διαβάσετε.
- Κυρία Στασινοπούλου, η δράση σας δεν περιορίζεται, ως γνωστόν, μόνο στον χώρο του θεάτρου, αλλά περιλαμβάνει και εθελοντικές δραστηριότητες. Τι είναι αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον εθελοντισμό και την κοινωνική δράση;

Μα δεν ασχολούμαι τώρα, αλλά από πολλά χρόνια!Γαλουχήθηκα με αρχές και πιστεύω που έμειναν χαραγμένα στην συνείδησή μου γιαόλη μου τη ζωή. Δεν μπορούμε να ζούμε… ερήμην των άλλων ανθρώπων,περιχαρακωμένοι στους δικούς μας μικρόκοσμους… Η αγάπη στον συνάνθρωπο είναι ο κρίκος που μας ενώνει με τον διπλανόμας, όσο μακριά κι αν βρίσκεται αυτός. Και κάνετε λάθος, αν νομίζετε ότι οιηθοποιοί και οι καλλιτέχνες γενικότερα είναι άτομα ερωτευμένα μόνο με τον εαυτότους. Η ευαισθησία είναι το βασικό, κοινό τους χαρακτηριστικό… Από εκεί πηγάζεικαι το ταλέντο τους. Οι σημερινές, μάλιστα, εποχές απαιτούν περισσότερο απόκάθε φορά να επικρατήσει η αλληλεγγύη, η συνεργασία, η κατανόηση και αποδοχήτης διαφορετικότητας, η ανιδιοτέλεια. Είδατε που φτάσαμε χωρίς αυτά...
- Έχετε τιμηθεί αμέτρητες φορές στο παρελθόν και μάλιστα από χώρες όπως η Κροατία και η Ιορδανία. Τι σημαίνουν για εσάς αυτές οι διακρίσεις; Σας κάνουν να αισθάνεστε δικαιωμένη ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης;

Κι άλλες χώρες το έκαναν, όπως η Ρωσία, η Γεωργία, η Ιταλία... (Γελάει!) Τι σημασία έχει; Ποιος σας είπε ότι αυτές οι διακρίσεις μετράνε με λαμπερά γράμματα στο δικό μου ψυχισμό; Μπα... δε στέκομαι σ' αυτά. Για μένα ίσως οι σημαντικότερες τιμητικές διακρίσεις ήταν το "ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ" που μου έδωσε η Πολιτεία, αναγνωρίζοντας την προσφορά μου στην Τηλεόραση μαζί με τεράστιους "ογκόλιθους" όπως ο Σακελλάριος, ο Κωνσταντάρας και άλλες τέτοιου αναστήματος καλλιτεχνικές προσωπικότητες, όταν εγώ ακόμα ήμουν "φρεσκόβγαλτη" στον χώρο! Αυτό με εξέπληξε τότε... ίσως γιατί δεν μπορούσα να αξιολογήσω την αξία αυτού που έκανα, αφού ουσιαστικά ήταν το κέφι μου! Και η πιο συγκηνιτική τιμή για μένα ήταν το Μετάλλιο της πόλης των Αθηνών... Βλέπετε εδώ γεννήθηκα και μέχρι την τελευταία μου πνοή θα κουβαλάω πάντα την Αθήνα μαζί μου...
Τώρα το "δικαιωμένη" είναι μεγάλη κουβέντα, αφού, προσωπικά, ποτέ δεν έπραξα κάτι, ελπίζοντας σε κάποια